Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 21

Buiten adem doe ik de deur open. Iedereen zit al aan tafel. Het eten is nog niet opgeschept maar ligt nog in de potten en pannen die op tafel staan. 'Toch nog,' zegt papa berispend. 'Sorry, ik verloor de tijd uit het oog,' leg ik vlug uit en neem plaats aan tafel naast Leona.

Ik zie dat het spaghetti is dat we vandaag eten. Algauw is mijn bord gevuld met eten. Ik val aan en neem af en toe een slokje van mijn water. 'En wat heb je gedaan met Niall?' vraagt mama met de nadruk op zijn naam. Ik neem eerst een slok en geef dan pas antwoord. 'Goh, beetje zitten praten en zo,' zeg ik vaag. Ze hoeven de details niet te weten. Ongelovig knikt mama haar hoofd. 'Natuurlijk,' zegt ze sarcastisch. Ik haal mijn schouders op en ga verder met eten.

Wanneer iedereen klaar is, help ik mee met de afwas. Na geprotesteerd te hebben natuurlijk, want wie doet dat nu graag? Hoe sneller ik klaar ben, hoe sneller ik weg kan. Leona moet niet helpen van mijn ouders want ze is de gast. 'Wat doen we straks?' vraagt Leona aan mij. 'Misschien naar het zwembad? De jongens moeten een nieuwe single gaan opnemen blijkbaar, dus kunnen we hen niet mee vragen,' stel ik voor. 'Ja, Liam zei daar al iets over tegen me. Maar is goed hoor, girl time!' roept ze enthousiast. Ik begin te lachen.

Zo gezegd, zo gedaan. We trekken onze bikini aan en trekken richting het zwembad. Daar aangekomen leggen we een handdoek over een ligstoel, doen onze slippers uit en springen in het water. Heel veel volk is er niet, er zijn misschien maar tien ligstoelen bezet - met die van ons erbij twaalf - van de dertig. We proberen elkaar onder water te duwen maar echt goed lukt het niet. We lachen het merendeel van de tijd elkaar uit.

In het kleuter zwembadje ligt een opblaasbare bal. Niemand is er rond dat zwembad, geen enkele kindjes zitten er in. Ik heb een idee en ga die bal gaan halen. 'Wat ga je doen?' roept Leona als ze weer boven water komt. 'Die bal halen,' wijs ik. Ik neem die bal en loop terug. Op nog geen meter verwijderd van Leona spring ik er weer in. Met die bal natuurlijk. Ik gooi de bal aan de andere kant van het zwembad. 'Om ter eerst,' lach ik. Zo doen we nog domme, kinderachtige dingen met de bal. Eens een klein kind, altijd een klein kind zeker?

Na twee uur zot zitten te doen en van de verschillende glijbanen te gaan, liggen we uitgeput te zonnen op onze ligstoelen. Nadat we ons hebben ingesmeerd met zonnecrème natuurlijk. De bal heb ik ondertussen al terug gegooid in dat kinderzwembad.

'Jade? Jade?' schud Leona aan mijn arm. Ik doe mijn hand voor mijn ogen omdat ik haar niet kan zien door de zon. 'Wat is er?' vraag ik slaperig. 'Het is al vijf uur! Zouden we niet beter eens terug gaan voor je ouders zich vragen beginnen te stellen?' zegt ze een beetje paniekerig. 'Hm. Best misschien om terug te gaan dan,' glimlach ik. We staan recht en nemen onze handdoek van de ligstoel. Vlug doen we onze slippers aan en gaan flip-floppend terug.

Het eerste wat ik doe als we terug in de stacaravan zijn, is een douche nemen want ik stink naar chloor. 'Ze zijn terug!' roept Leona wanneer ik nog onder de douche sta. 'Ga maar, ik kom direct! Ik ben bijna klaar,' roep ik terug om over het stromende water te kunnen praten. 'Oké!' krijg ik nog als antwoord voordat de deur dichtslaat. Mijn ouders zijn blijkbaar naar ergens, een bijeenkomst of zo. Zo stond dat op het briefje die ze op de keukentafel hebben gelegd. Ook dat er nog brood genoeg is voor ons drieën. Mijn broer heeft al een paar vrienden gemaakt op de camping en is waarschijnlijk bij die vrienden.

Ik trek vlug iets aan, een kleedje. Het is de eerste keer in maanden dat ik eens een kleedje aandoe. Ik draag meestal gewoon een skinny jeans of een schortje. Meer het stoerdere type met andere woorden.

Ik stap naar buiten en zie ze allemaal zitten - inclusief Elise - aan een tafel die ze in het midden van de "straat" hebben gezet, met stoelen uiteraard. Ik zit tussen Louis en Harry. Tegenover me zit Niall met naast hem Elise. Ik kijk Leona aan en trek een vies gezicht. Ze weet dat ik heb over Elise die bijna op Nialls schoot zit, en begint spontaan te lachen waarop ook ik volg. 'Wat is er zo grappig?' grinnikt Louis. 'Oh, niets hoor. Binnenpretje,' probeer ik zo serieus mogelijk te zeggen, wat me aardig lukt.