Verraad // Niall Horan

Hoofdstuk 13

'Ik zou vanmiddag Jade ergens mee naar toe nemen,' vertelt Niall aan Liam. 'Een verassing,' knipoogt hij wanneer hij mijn vragende blik ziet.

Liam en Niall zonderen zich af en praten wat onder elkaar, over zijn plannen veronderstel ik.

'Hoe is het tussen Liam en jij?' vraag ik aan Leona. Ze wordt rood en lacht naar de grond. 'Goed. Denk ik. Maar ik denk niet dat hij mij leuk vindt want hij is nog maar juist uit zijn relatie met Sophia,' verklaart ze. Ik kijk haar vragend aan. Liam en Sophia moeten dan nog niet zo lang uit elkaar zijn. Het was zo'n mooi koppel. Natuurlijk pas Leona veel beter bij hem, maar toch is het wat spijtig voor hen. 'Van wanneer is het uit?' vraag ik.

'Nog maar van vlak voor de vakantie. Zij kon de druk niet meer aan zei hij tegen me,' zegt Leona simpel. 'Da's minder,' zeg ik even droog. We kijken elkaar heel neutraal aan en schieten dan in de lach.

'Wat is er zo grappig?' roept Liam naar ons. 'Haar gezicht!' zeggen we tegelijkertijd en we zijn weer vertrokken met te lachen. Niall en Liam grinniken even en komen dan weer bij ons staan. Niall slaat zijn arm om mijn schouder. De plekken waar onze huid elkaar aanraakt voelt ontzettend warm aan.

'Vanmiddag neem ik je mee naar een plek,' zegt Niall. 'Een speciale, mooie plek.' Hij glimlacht. Hij maakt mij zo blij. Ik hoop dat dit voor eeuwig mag blijven duren.

'Zullen we een wandeling maken met ons vieren?' vraag Leona. 'Dat is een goed idee! We weten toch nauwelijks hier iets zijn, behalve het zwembad dan,' lacht Liam.

Zo gezegd, zo gedaan. Samen lopen we wat rond. Niall zijn arm strijkt langs de mijne wanneer we vertrekken. Twijfeld neemt hij mijn hand vast.

Liam en Leona lopen een paar meters voor ons en praten wat. Over wat ze praten kan ik niet horen, maar ik hoor ze wel af en toe lachen. Ik ben er bijna zeker van dat het ooit wat meer zal worden tussen die twee.

'Moet je volgend jaar nog naar school?' vraagt Niall om de stilte te verbreken. 'Ja, mijn laatste jaar. En daarna ga ik waarschijnlijk maatschappelijk werk volgen in het hoger onderwijs,'

'Lijkt me wel een leuke job voor je,' zegt Niall geïnteresseerd. 'Dank je,' zeg ik. Ik kijk hem aan en glimlach. Met veel enthousiasme beantwoord hij mijn glimlach en geeft een kneepje in mijn hand.

Wanneer ik weer voor me uit kijk, zijn Leona en Liam opeens verdwenen.

'Waar zijn die twee naar toe?' vraag ik paniekerig aan Niall. 'Geen idee!' antwoord Niall ook paniekerig. Ik zie meteen dat hij het niet meent. Plagerig duw ik hem. 'Dit is de bedoeling zeker?' plaag ik hem. 'Misschien,' fluistert Niall mysterieus.

Hij leidt me mee naar ergens. We passeren een ijsjeskraam, een paar winkels en de vele stacaravans in het park. Ik vind het grappig dat we in het zuiden van Frankrijk zijn en dat er niemand ons heeft gespot. Het zijn tenminste één van de beroemdste sterren van deze tijd.

De hele tijd zeggen we niets. Er heerst een prettige stilte. Beide hebben we er geen behoefte aan om iets te zeggen. Gewoon genietend van de warmte, hand in hand.

Op een gegeven moment staan we op de parking. We lopen naar een zwarte auto met -natuurlijk- geblindeerde ramen.

Tot mijn spijt laat Niall mijn hand los. Hij opent de autodeur voor me. 'Neemt u plaats, mevrouw,' flirt Niall. 'Dank u, meneer,' flirt ik terug en maak een kleine buiging voordat ik in de auto stap. Niet veel later stapt ook Niall in de auto. We doen onze gordels aan. Hij start de auto en we rijden weg.

'Naar waar gaan we?' vraag ik nieuwsgierig. 'Zal je zien. Geduld is een mooie zaak, weet je wel,' knipoogt Niall. 'Ik haat verassingen,' mok ik. Ik kruis mijn armen met een pruil lipje.