We Are Not Friend ❌

124 19 34
                                    

6 YIL ÖNCE

"Sence de fazla abartmıyor musun ?"

"Abartmak ? Hadi ama şehrin dışına taşındın resmen" diye çemkirdi Dara. Göz devirdim. Bende bu durumdan mutlu değildim zaten.

"Yine de okulu mu değiştirmedim ya!"

"Son senende bırak onu da değiştirmesinler Chae" dediğinde omuz silktim. Elimden bir şey gelmiyordu.

"Bizimkiler burada çok ısrarlı. Mahalleyi görmen gerek eski,kırık dökük evler. Bizim evde öyle ama babam buranın aşırı değerleneceği konusunda inatçı. Ne yapabilirim. Adam yatırımcı"

"Bari seni bıraksalardı burada. Zaten ikisinin de evde kaldığı yok" dediğinde kafa salladım. Annemle babam evde durmazlardı.

"Şirketin hisseleri tavan yapmış. Bu yüzden bu aralar ekstra çalışıyorlar. Onları görmüyorum bile. Eski evimi özledim gerçekten. Bu mahalle sessiz, sıkıcı, dökük"

"Bende seni özledim. Cidden 2 hafta oldu buraya gelmedin bile Chae."

"Buradan oraya gelmek kolay değil" diye bahane ürettim. Aslında gitmek istemiyordum çünkü gerçekten yorucuydu.

"Kapının önünde seni istediğin yere götürecek bir şoförün var. Bana bahane üretme sakın!"

"Neyse ne akşam orada olacağım zaten. Minzy'nin partisi için. Akşamı da bekleyebilirsin sanırım" dedim gülerek. Dara'da kahkaha attı.

"Ne giyeceksin ? Karar verdin mi ?" Diye merakla sorduğunda gülümseyip yataktan hızla kalktım ve büyük dolabımın önüne geçip beyaz kısa elbiseyi çıkardım. Kamerayı elbiseye çevirdiğimde Dara çığlık attı. Ben de onunla beraber çığlık atarken yerimde zıpladım. Elbise elimde yatağın üstüne çöktüm.

"Tanrım bu elbise ile ortalığı yıkacaksın. Bende siyah elbisemi giyeceğim. Hani şu chanelden beraber aldığımız"

"Bu harika olacak. Akşam ki partiye bir sürü kişi gelecek. Bu evden kurtulmak için iyi bir bahane" dedim göz kırparak.

"Eviniz nasıl cidden ? Bana göstermedin hiç ?"

"Tamamen bittiğinde buraya gelirsin direk. Şuan tadilat yapılıyor. Benim bile beynim dayanmıyor cidden" dedim ve yatağımdan kalktım.

"Boşver bunları asıl sana şunu göstereceğim" dedim minik balkona ilerlerken kamerayı büyük beyaz malikaneye çevirdim. Dara'nın şaşkın yüzünü izlerken gülümsedim.

"Vay anasını.. Bu da ne ? O evde oturmak isterdim. Kimse çok şanslı. Bahçesine bak Chae çiceklerle dolu" dediğinde elbisemin kırışmasına dikkat ederek elimi balkonun demirine yasladım.

"Dimi ? Orada arada birini görüyorum ama kim bilmiyorum. Zaten evden de pek çıkmıyorum ya. Sanırım bahçıvan var sadece. Sürekli bahçede çiçeklerle ilgileniyor ve gözden kayboluyor"

"Nasıl yani kimse oturmuyor mu bu evde ?"

"3 aydır bu evdeyim Dara. Bir kere bile giren çıkan birini görmedim. Biri yaşasa bilirdim"

LOVE WITH A CRIMINALHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin