"Ondan sonra her şey iki kat zorlaştı Bom" dedim sonunda beni bir kahve içmeye ikna etti ve tekrardan ofise döndük.
"Annem kafayı yedi. Gerçek anlamda. Kendi kendine konuşuyor, geceleri onun ağlamaları ve çığlık sesleriyle uyanıyordum. Zaten günde 1 2 saat olan uykum onunla biliniyordu. Psikolojik destek almaya başlamıştı. Psikoloğu babamı öyle görmenin onu çok kötü etkilediğini söyledi. Okuldan mezun olmama 15 gün vardı. Dara ve Minzy bize geliyor bana destek olmaya çalışıyorlardı. Annem için üzülüyordu herkes ama kimse benim etkilendiğimi görmüyordu. Babamın kanını temizlemiştim ben Bom. Kimse öldüğümü görmüyordu. Jiyong hariç. Ben de..ben de annemi uyuttuktan sonra her gün en azından bir iki saatlik nefes almak için ona gidiyordum."
"Kavga ettiğiniz konuyu konuştunuz mu ?" Dedi. Onun katil olmasını. Kafamı iki yana salladım.
"Hayır. İkimizde açmadık o konuyu en başta. Benim acım vardı, onunda bana dayanamayışı. O konu açılırsa..bir daha gelmez yanıma diye korkuyordu. Ben ise o konu açılırsa bir daha gidemem ona diye korkuyordum" dediğimda kafa salladı.
"Tabi her şey bir noktada değişti. Bu annemle başladı. Bir gün beni yanına çağırdı. Artık kullandığı misafir odasına. Bavulu vardı"
•••
"Anne bu bavul da ne ?"
"Gel böyle. Biraz konuşalım" dedi. Yatağında oturuyordu. Yanında oturdum. Ellerimi tuttu.
"Chae..babanı çok seviyordum. Biliyorsun" dediğinde kafamı salladım. Biliyordum. Şuan bile titremesinden biliyordum.
"O günü kaldıramıyorum. Artık büyüdün. Bunları bilmende sorun yok. Sen iyi bir kızdın hep Chaerin. Önünde de güzel bir hayatın var. Bir üniversiteye gideceksin. İyi arkadaşlar edineceksin" dedi. Konunun nereye gittiğini bilmiyordum.
"Anne sorun ne ?"
"Chaerin ben psikologla görüştüm. Bir kliniği var. Oda bunun daha doğru olacağını söylüyor. Daegu'da. Oraya yatmaya karar verdim. Bir araba beni almaya gelecek"
"Ne ?" Panik tüm vücudumu kapladı. Tamam bu zamana kadar da her gün evde değillerdi ama şimdi...şimdi babam yoktu.
"Chae geceleri ağlayarak uyanıyorum. Seni mahvediyorum. Bu halim hiç iyi değil. Hemde hiç. Senin de psikolojini bozacağım. Buna izin vermem. Tedavi olmam gerektiğini biliyorum. Canım. Sen her zaman bizsiz daha iyi idare ettin"
"Hayır anne. İdare edemedim. Saçmalama. Her şeyi berbat ettim. Gitme"
"Kendimi öldürmeyi düşündüm Chae'm. Babanın...babanın yanına gitmeyi düşündüm. Senin fikrin durdurdu beni ama bu ciddi bir konu. Sana zarar vermek istemiyorum" dedi. Aşağıdan korna sesi duyulunca ayağa kalkıp bavulunu aldı.
"Anne bunu aşabiliriz. Hadi ama. 1 ay oldu o gittiği. Bir aydır iyiyiz. Biz iyiyiz. Halledebiliriz" dedim peşinden merdivenleri inerken. Ağlamasından nefret ediyordum, hıçkırıklarından, üzülmesinden nefret ediyordum.
"Aşacağız. Tedavi olacağım ve geleceğim. Sen üniversiteye gideceksin, okuyacaksın. Ben buradayken daha zor" dedi ve evin kapısından çıktı. Büyük aracı gördüm. Bavulunun kenarını tuttum. Gidemezdi.
"Hayır. Burada kalmalısın. Gidemezsin. Bu zamana kadar. Bu bir ayda bir bebek gibi davrandın. Artık anne olman gerekiyor" dediğimde yaşlı gözlerini bana çevirdi.
"Chae. Zorlaştırma bu işi. Geri geleceğim" dedi hıçkırırken. Arabadan biri indi ve bavulunu tuttu. Sıkıca tuttuğum bavulu bırakmadım.
"Defol git. Alamazsın o bavulu" dediğim de annem bavuldaki ellerimi tutup itti ve adama binmesi için işaret etti.
"Anne" dedim hıçkırarak. Ayaklarımı sinirle yere vurdum. Beni dinlemeyip döndü ve arabaya doğru gitti. Elini tutup onu eve çektim.
"Saçmalama. Gitme. Anne gitmen gerekmez" dediğim de beni itti.
"Ben sen değilim. Güçlü değilim Chaerin. Benim yanımda artık bana destek olacak biri yok" dedi bir yeri göstererek. O tarafa döndüm. Jiyong bize bakıyordu. Gözlerindeki panik buradan belliydi.
"Ben varım"
"Senin varlığın Chae benim ölmek istememe engel olmuyor" dedi ve koşarak arabaya bindi. Peşinden koşsam da kapıyı kilitledi ve araba çalıştı. Araba uzaklaşırken yerden bir tas alıp giden arabaya fırlattım.
"O annem değil" diye bağırdım.
"Gitme anne" dedim yere otururken. Hıçkırarak ağlayamaya başladım. Annem bile beni bırakırken o neden dursun anne.
"Chaerin" ona bakmadım. Zaten ailemin dağılışı da dahil her şeyi görmüş bizzat tanık olmuştu.
"Chaerin eğer beni endişelendirmeye devam edersen buradan çıkacağım. Hapse girecek olsam bile"
•••
"Gittin mi çıktı mı ?" Dedi göz yaşlarını silip sanki hiç ağlamamış gibi.
"Gittim çünkü bir ondan başka kimsem yoktu bu yüzden onun çıkmasına izin veremezdim. İki gitmeseydim de napacaktım ki ?" Dedim. Kafa salladı.
"Onun yanına gittim o gece orada kaldım. Bir yıldız kaydı. Yıldız kaydığında onu ilk görenin dilek dileyebilirmiş. O gördü. Dilek hakkını bana verdi. Diğerleri gibi beni terk etmemesini dilemiştim"
"Senin yanındaymış. Zor anında" ona sempati duyduğunu görüyordum. Bom'un içinde çelişki yaşadığını görüyordum.
"Merak etme Bom. Onunda terk etmesi uzun sürmedi. Benimle ilgili sorun bu. İnsanlar bana katlanamıyor"
"Ben katlanırım Chaerin" dedi Bom. Ona baktım. Bu dediklerinde ciddiydi. Her hâlinden belliydi.
"O kadar emin olma Bom."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOVE WITH A CRIMINAL
Teen Fiction"Biliyorum. Biliyorum bu saçmalık. Belki çocukluk de, belki cahillik, salaklık, aptallık ya da herhangi bir şey de ama ben aşk demeyi tercih ediyorum. Biliyorum saçma ama güzel yanı da bu. Tabi ben o güzel yanını pek tadamadım. Bana yıktıklarını top...
