"Park Go Eun. Kendisi yıllar önceki Kwon Malikanesi olayında sağ kalan tek kişi" dedim Go Eun yerine oturmuş gergince etrafa bakıyordu. Göz göze geldiğimizde gülümsedim.
"Bayan Park bu olay olduğunda, oradayken kaç yaşındaydınız ?" dediğimde Go Eun bir kaç saniye düşündü.
"8 yaşındaydım." dediğinde kafa salladım.
"Peki o zaman neden mahkemeye çıkmadınız ?" Lütfen Go Eun. Park'a bakmana gerek yok. Bana bak. Bana odaklan.
"Çünkü travma geçirmiştim. Konuşamıyor ve belli hareketler dışında hareket etmiyordum. Tanık koruma ile beraber ablam Park Bom ile bir süre korunduk. Daha sonra Bay Gong yani o zaman davadaki savcının yardımıyla Busan'da bir akıl hastanesine yatırıldım" dediğinde Hakime döndüm.
"Bayan Park zor zamanlar geçirdiği için ve çocukluğunun verdiği travma sebebiyle dava ile ilişkilendirilmemeye çalıştı. Lakin olayları hatırladığınızı söylemiştiniz ?" dedim Go Eun'a bakarak.
"Her saniyesini. Ben yıllardır o anın içindeyim" dedi Hakime bakarak. Özenle Park'ın olduğu tarafa bakmamaya çalışıyordu.
"Bana..anlatabilir misiniz ? O gece olanları" Üzgünüm Go Eun. Çok üzgünüm. Seni zorlamak istemiyorum. Seni korumak istiyorum ama korumam için bunu yapmamız gerekiyor. Go Eun kafa salladı.
"O gece bir aile yemeği vardı. Ben hep o evdeydim zaten. Annem ve babam malikanede çalışıyordu. Ortalıkta dolaşmama izin vermezlerdi. Kwon ailesi değil, annemle babam çünkü ayak altında dolaşacağımı ve kendime zarar vermemden kaçınmamı isterlerdi"
----
"Go Eun. Uslu uslu oturup kurabiyelerini yer misin ?"
"Ama annee Jiyong oppa nerede ? Benim canım sıkılıyor. Hem o da kurabiye sever" dediğimde babam beni kucağına aldı. Sinirlenmiş gibi bana baktı ama şaka yaptığını biliyordum.
"Bir kere Jiyong kurabiye sevmez. Sen onu zorluyorsun. Ayrıca seni son kez uyarıyorum küçük hanım aranızda çok fazla yaş farkı var" dediğinde kıkırdadım. Babam uzun saçlarıma bir öpücük bıraktı.
"Şimdi otur bakalım. Jiyong bugün yemeğe içeride katılmak zorunda. Hem daha gelmedi bile" dediğinde surat asarak kafa salladım ve annemin bana verdiği bir kaç kurabiye ile oturmaya giderken babam şarapları yemek odasına götürüyordu. Orası çok eğlenceliydi. Arada güzel giyinen insanlar gelir ve dans ederlerdi. Babam içerideyken bir gürültü koptu ve elimde kurabiyelerin olduğu minik tabak yere düşüp parçalandı. Gürültü devam edince kulaklarımı kapattım. Annem beni tuttuğu gibi kaldırdı ve tazgaha sürükledi. Aşağıdaki dolabın kapağını açtı. İçindeki bir kaç kabı çıkardı.
"İçeri gir. Sakın çıkma. Duydun mu ?"
"anne o seste neydi ?" dedim ağlayarak. Annem ciddi gözlerle ağzımı kapattı.
"Ses çıkarma Go Eun ve ne olursa olsun çıkma" dedi ve kapıyı kapattı. Karanlıkta kaldım. Annemin karanlıktan ne kadar korktuğumu bildiğine emindim. Beni neden buraya tıkmıştı ve dışarıdan neden çığlıklar geliyordu. Annemin ağlamasını duymamla dışarı çıktım. Mutfakta değildi. Bende yavaşça salona ilerledim. Gördüğüm şeyle beraber tekrar o dolapta olmayı denedim. Her yer sanki kırmıza boyanmıştı. Bayan Kwon yerde benden bir kaç yaş büyük kızına sarılmıştı, her zaman neşeli olan Bay Kwon ise açık gözlerle karşıya bakıyordu. Kötü adamlar her yerdeydi. İçeri kaçtım ve dolaba dönmeyi denedim ama bir adam mutfağa annemi itmişti. Korkuyla bana baktı annem ve önüme geçti. Adam anneme silah doğrultmuştu. Anneme ateş ettiğinde bir kaç saniye içinde yere düştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LOVE WITH A CRIMINAL
Fiksi Remaja"Biliyorum. Biliyorum bu saçmalık. Belki çocukluk de, belki cahillik, salaklık, aptallık ya da herhangi bir şey de ama ben aşk demeyi tercih ediyorum. Biliyorum saçma ama güzel yanı da bu. Tabi ben o güzel yanını pek tadamadım. Bana yıktıklarını top...
