Chainsmoker ft. Luke Hemmings

8

We blijven een tijdje in dezelfde positie zitten. M'n tranen zijn ondertussen gedroogd. Uiteindelijk ben ik het die zegt: 'Laat ons gaan.' Ik sta op, waardoor ook Luke kan opstaan. 'Sorry dat ik je hierin meegesleurd heb', zeg ik weer. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik doe het graag voor je.' We lopen het kerkhof af. Luke heeft m'n hand vast. We wandelen richting m'n huis. Voor de deur zegt hij: 'Ben je alleen vanavond?' Ik knik. M'n vader werkt weer laat door. Hij zegt: 'Als er iets is, ben ik er voor je.' Ik kijk even naar m'n schoenen, waarna ik me iets bedenk. 'Kom nog even mee naar binnen', stel ik voor. Hij kijkt enthousiast, maar ook verbaasd. 'Ik wil me niet opdringen', zegt hij zachtjes. Ik schud m'n hoofd. 'Dat doe je ook niet. Ik wil je gewoon bij me vanavond.' We gaan binnen. 'Welke film wil je zien?' vraag ik aarzelend, niet zeker of dit wel het juiste moment is om een film te kijken. Hij aarzelt even. 'Ik weet het niet. Om eerlijk te zijn ben ik niet echt in de mood voor een film.' Ik knik, blij dat hij eerlijk is. 'Idem', zeg ik. 'Hier is je cola.' Ik zet het glas voor hem neer op de salontafel en zet me naast hem in de zetel. Hij is diegene die de stilte doorbreekt: 'Hoe is het gebeurd?' Het is een korte vraag, maar ik weet maar al te goed wat hij bedoeld. Ik adem even diep in, maar het helpt niet echt. 'Sorry', zegt hij, 'ik was gewoon benieuwd.' Ik kijk hem aan, recht in z'n ogen. 'Het is moeilijk', is het enige wat ik kan uitbrengen. Er zit een krob in m'n keel en ik voel dat ik moet huilen. Hij ziet het ook en neemt me vast. 'Sorry', fluistert hij. Ik probeer de tranen in te houden. De afgelopen dagen heb ik meer gehuild dan in de afgelopen 2 jaar. Ik weet de tranen in te houden en probeer de sfeer een beetje te veranderen. 'Ik had nooit gedacht dat jij zoveel meegemaakt had', begin ik, 'maar misschien heb ik wel iets te snel geoordeeld.' Hij knikt. 'Maar ik begrijp het heus wel. Dat is wat mensen doen.' Het veranderen van onderwerp lukt me niet echt. 'Ik ben moe', zeg ik, waarop hij reageert: 'Ik zal dan naar huis gaan, zodat je kan slapen.' Ik knik aarzelend. Ik wil niet dat hij naar huis gaat. Ik heb er geen zin in om nu alleen te zijn. Voorheen was het geen probleem, maar nu met de hele situatie met Connor en de herrineringen aan m'n moeder ben ik bang dat ik de hele avond zal huilen.

'Blijf', fluister ik zachtjes. Hij maakt me wat gelukkiger. Luke geeft me een gevoel van verbondenheid. Hij is het enige in m'n leven wat momenteel niet misgaat. Verbaasd kijkt hij me aan. 'Ik wil dat je blijft', fluister ik nu ietsje luider. Hij legt z'n arm om m'n schouder en zegt: 'Als jij wil dat ik blijf, dan blijf ik.' Ik glimlach. 'Alleen maar als jij het wil.' Ik ben mezelf erg afhankelijk aan het maken, maar het voelt niet verkeerd aan. Het is niet zo dat ik niet meer zonder hem kan - het is gewoon beter met hem.

Luke's P.O.V.

Langzaamaan zie ik hoe Ella naar mijn kant glijdt in de zetel. Ze is in slaap aan het vallen. Het is mooi om te zien. Langzaamaan sluit ze haar ogen en belandt ze tegen m'n schouder. Vanavond was alles zo vreemd. Ze heeft me meegenomen naar het kerkhof, naar het graf van haar moeder. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik heb haar gewoon gesteund. Als een meisje weent, dan houd je haar vast. Dat is toch hoe ik erover denk. Het is vreemd hoe alles in een paar dagen tijd veranderd is. Ze is niet langer het meisje met de hilarische opmerkingen en de leuke lach. Er schuilt veel meer achter. En ik geloof dat ik voor de echte Ella aan het vallen ben. Ik ben allang gevallen voor de vrolijke Ella, maar de triestige Ella heeft mijn hart nu ook voor zich gewonnen. Niet dat ik ooit anders verwacht had. Dit voelt goed aan. Haar hoofd rustend op m'n schouder, de lege glazen voor ons. Maar ik kan niet blijven en dat voelt rot aan. Eerst en vooral omdat haar vader zo thuiskomt en ik niet denk dat hij graag een vreemde jongen bij z'n dochter op de bank vindt maar ook omdat ik naar Michael moet. De waarheid is dat er vanalles aan de hand is met hem en ik moet er gewoon voor hem zijn. Hij heeft een sms gezonden, gevraagd of ik langs kon komen. En ik heb gezegd dat ik kon, niet verwachtende dat Ella me binnen zou laten. Ik besluit een kussen onder haar hoofd te leggen en een deken over haar heen te leggen. Wanneer ik weg ga , geef ik haar een kusje op haar voorhoofd. Ik fluister: 'Slaapwel, Ella.'