Chainsmoker ft. Luke Hemmings

23

'Oh, wat voor mensen zijn het?' vraagt m'n vader. Rose knikt goedkeurend. 'Aardige mensen, ze zijn erg leuk!' Zou het nog komen of niet? Oh, wat hoop ik dat ze het niet gehoord heeft, maar .. ik weet bijna zeker dat Luke's ouders het wel verteld zullen hebben. 'En wat zeiden ze over Luke?' vraagt m'n vader, terwijl hij nog wat sla neemt. 'Niet veel', lacht ze, 'mmm, dit is echt lekker, schat.' Was dat een wel erg subtiele overgang van onderwerp of ligt het aan mij? Ik vind het wel erg opmerkelijk, in 1 adem ging ze over van Luke naar het eten. Rose en m'n vader praten nog wat over het eten, en zijn kookskills, waarna zij een film kijken en ik naar boven ga.

Terwijl ik een filmpje van Tyler Oakley bekijk, hoor ik ineens een klop op m'n deur. Ik pauseer het filmpje net op een grappig moment, waardoor de toen blauwharige youtuber er wel erg onflatterend opstaat. Ik moet even lachen. 'Ha, wat is er zo grappig?' zegt Rose terwijl ze binnenkomt. 'Niets hoor', zeg ik. 'Ella, ik denk dat wij even serieus moeten praten', zegt ze plots veel serieuzer. Ik schrik, waar zouden wij mogelijks over moeten praten? OH NEE, FUCK, ZE IS TOCH NIET ZWANGER? Shit, man, dat kan ik er niet bij hebben. Waar zou het kind moeten slapen? Rose en m'n vader wonen niet eens samen? En Rose heeft al een dochter. 'Over Luke', klinkt het, waardoor ik meteen m'n gepieker over een mogelijke zwangerschap stopzet. En dan begint het gepieker over Luke. Wat weet ze? Ik had moeten weten dat ze die subtiele overgang niet voor niets maakte. Hoeveel weet ze? Weet ze van de drugs? Van ons? 'Ik weet waarom hij in Australië is', zegt ze, terwijl ze op m'n bed gaat zitten. Ik zet m'n laptop met nog steeds hetzelfde beeld weg. Maar nu lach ik er niet mee. 'Ella, drugs vormen een groot probleem.' Ik knik. 'Ik doe mee aan een anti-drugcampagne', breng ik in. Ze glimlacht even, maar laat me niet toe het onderwerp van Luke af te leiden. 'En ik weet ook wel dat jullie iets hebben', zegt ze. Ik bijt even op m'n lip, waar wil ze naartoe? 'Hoe?' vraag ik. 'Ik heb jullie samen gezien ergens, maar het doet er niet toe. Het komt erop neer dat je vader dit allemaal niet weet.' Ik knik. 'Ik denk dat je het hem moet vertellen, Ella.' Ik zucht, zij heeft gemakkelijk praten. 'Ella, ik wil echt niet de bemoeizieke, boosaardige stiefmoeder spelen. Maar jij weet even goed als ik dat je vader het recht heeft om dit te weten.' 'Jaja, ik weet het wel, Rose, maar .. ik wil het hem niet moeilijker maken dan nodig.' Ze knikt. 'Ik begrijp het wel, met jouw moeder en ...'. Ik zie dat ze ongemakkelijk is. 'Ja, maar ik ben echt blij dat hij jou heeft. En ik wil zijn geluk niet verpesten. Het is trouwens ook niet echt nodig. Luke zit toch ver van me en zegt ook niets meer.' Woah, net alsof ik bij een therapeut zit. Ze kijkt me vragend aan, ik wil er niet met haar over praten. Dit moet ik met Luke oplossen. 'Het doet er niet toe', schud ik het van me af, 'maar het punt is, m'n vader hoeft dit niet te weten.' Rose glimlacht. 'Je bent z'n dochter, hij wil het beste voor je.' 'Het beste voor mij is dat hij het niet weet, ik los het wel op.' Ze zucht. 'Ella, je bent oud genoeg om het zelf te weten.' Ik knik. Daarna verlaat ze de kamer en laat mij achter met heel wat dingen om over na te denken. Het onflatterende beeld van Tyler Oakley op de laptop doet me niet meer lachen.

Ik zet de laptop af en probeer te slapen, maar het lukt niet. Hoe moet het nu verder met Luke en mij? En wat vertel ik m'n vader? Het was simpeler toen Rose het niet wist, maar nu zei het weet wordt het weer ingewikkeld. Maar als Luke nog eens met me sprak, dan konden we het er samen over hebben. Maar hij negeert me. Godverdomme, waarom toch? Ik snap heus wel dat hij wat rust nodig heeft, maar wat is hij nu met al z'n beloften over skypen en sms'en en met z'n 'ik zie je graag-s' ? Ik zie hem echt graag, uit de grond van m'n hart, en ik dacht hij mij ook. Waarom gedraagt hij zich dan niet zo? Zou hij mij toch niet zo graag zien? Nu hij in Australië is en helder nadenkt over de dingen? Misschien heeft hij zich bedacht en wil hij toch niet met het nerdy, awkward meisje samen zijn. Het heeft geen zin om er om te huilen, tranen lossen niets op. Ik wil hem zien, nu. Ik wil met hem praten, duidelijkheid. Ik ben boos, want hij zorgt ervoor dat ik me terug dat zielige meisje voel dat amper vrienden heeft, vrijdagavond series kijkt, een nerd is en pizza als grootste liefde heeft. Dat ben ik niet meer, al lang niet meer. En hij ziet mij graag! Hij ziet mij graag! Ik weet het godverdomme zo zeker, hoe vaak heeft hij het niet gezegd? Maar waarom negeert hij me dan? Als hij me graag zag, zou hij wel moeite doen om contact op te nemen. Zou hij ten minste een sms'je terugsturen. De klootzak.