Chainsmoker ft. Luke Hemmings

3

Ik haal m'n schouders op. 'Wat doe je eraan, hé?' Luke lijkt niet van plan weg te gaan. Ik vind het behoorlijk onrealistich. Hij geeft een feest met 4752489572890 populaire mensen en gaat dan al z'n tijd besteden aan mij. Niet normaal. 'Wat zit hierin?', vraag ik wijzend naar de beker. 'Drinken.' 'Droog hoor, Luke', zeg ik. 'Ah, alcohol', zegt hij schouderophalend, 'wat doet het ertoe?' Ik haal m'n schouders op. 'Je had er rattengif kunnen indoen en zo heel de school kunnen vermoorden', zeg ik bloedserieus. 'Ik zweer, lieve lieve Ella, dat ik geen rattengif in de drank heb gedaan.' Ik neem een paar slokjes van de beker. 'Ga je even mee naar buiten?', vraagt Luke ineens. Oké, dit is zo één van die typische vragen waar je 'nee' op zou moeten antwoorden. Dus, luister kinderen: jullie moeten niet doen wat ik nu ga doen. 'Oké', zeg ik. Hij leidt me naar buiten via een glazen deur. Hij haalt een pakje sigaretten uit en steekt een sigaret op. 'Pff, ik vind het beter als metafoor', mompel ik, meer tegen mezelf dan tegen hem. 'Wat zeg je?' vraagt hij. 'Niets', mompel ik. Hij lacht. 'Weet je, uit alle meisjes die hier zijn vind ik jou het mooist.' Ik kijk even naar beneden. 'Serieus, Ella. Je hebt iets speciaal.' Ik lach naar hem, niet goed wetend hoe ik moet reageren. 'Dank je', zeg ik. 'Wil je ook een trekje?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dank je.' Hij kijkt wat rond zich. 'Mooi, hé? De sterrenhemel. Wanneer ik niet kan slapen, kom ik naar beneden en kijk ik ernaar. Het heeft iets rustgevend.' Ik knik. Zijn blonde haren zien er donkerder uit in de nacht. Hij draait zich om en smijt zijn sigaret op de grond. Hij stampt hem uit en dan, in een mum van tijd, legt hij z'n handen rond mijn middel, komt dichter bij me en duwt z'n lippen op de mijne. Is this the real life or is this just fantasy? Zijn adem ruikt naar sigaretten, maar ik het kan me niet schelen. Het duurt een tijdje voor zijn lippen loskomen van de mijne. 'God, dat was lekker,' zeg ik. De wodka en de andere nog onbekende alcoholische drank speken. Hij bijt op zijn lip. 'Ja, dat vind ik ook.'

*

Ik kan maar moeilijk bevatten wat er gisteren gebeurd is. Heeft Luke mij echt gekust of was het allemaal gewoon een droom? Nee, het was echt. Luke, mijn crush, heeft me gekust. Ongelooflijk. Dit ongelooflijke gevoel wordt echter een beetje verpest door de kater. Mijn hoofd doet pijn en m'n lippen zijn droog. God, ik heb een pijnstiller nodig. Ik loop naar beneden en haal een pijnstiller uit het medicijnenkastje. 'Goeiemorgen, Ella', hoor ik ineens een stem achter me zeggen. M'n vader, natuurlijk.Het zou vreemd zijn als het iemand anders was, hé. 'Heb je het leuk gehad, gisteren?' De pijnstiller ligt in m'n handen die ik achter m'n rug heb. M'n vader hoeft niet te weten dat ik een kater heb. En ook niet dat Luke me gekust heeft. En ook niet hoe ik thuis geraakt ben ... oh wacht even, dat weet ik zelf niet meer. Ik zal wel gelopen hebben, zeker? Dat is het meest voor de hand liggend. Maar het is wel vreemd dat ik me er niets van herinner. Was ik dan zo dronken? Veel tijd om daar over na te denken is er niet. Na het ontbijt moet ik weer leren, wiskunde deze keer en daarna ga ik naar m'n werk. Ik ben nog dromerig. Ik bedoel: hoe kan je zo'n kus nu vergeten? Alleen weet ik niet wat er hierna gaat komen.

'Ik dacht al dat ik je hier zou vinden', klinkt er een stem achter me. Luke. 'Wat doe je hier?' vraag ik. 'Ho ho, ik kom je gewoon dit even geven', zegt hij. Hij heeft iets in z'n hand, het is roze. 'Wat is dat?' Ik kijk hem vragend aan. 'Dat zou jij beter moeten weten dan ik', lacht hij. Ik ga wat dichter naar hem toe. Ik heb al een vermoeden van wat het kan zijn, maar ik hoop dat mijn vermoeden fout is. Het is m'n beha. Ja, die roze met kant die ik in de Victoria's Secret gekocht heb. 'Maar, hoe?' vraag ik meer aan mezelf dan aan Luke. Hij knipoogt even, maar trekt daarna het serieuze gezicht dat hij ook trok toen hij binnenkwam. 'Je was er behoorlijk erg aan toe, gisteren.' Echt? 'Je hebt behoorlijk wat gedronken en toen heb je op jezelf overgegeven. Aliyah heeft je zo goed mogeljk proberen te helpen met omkleden.' Ik reageer niet, omdat ik maar moeilijk kan bevatten wat hij vertelt. Hij zucht even en zegt dan: 'Het was, ondanks alles, wel gezellig gisteren. Volgende week gaan we chillen bij Calum. Het leek me wel wat als je kwam.' Ik ben even verbaasd als enthousiast over de uitnodiging. 'Luke, hoe ben ik gisteren thuis geraakt?' Hij lacht even. 'Dat is niet belangrijk. Ik ben vooral blij dat je er uberhäupt geraakt bent!' 'Waarom wil je het niet zeggen?' Hij haalt zijn schouders op. 'Kom je volgende zaterdag?' Ik denk na terwijl ik de roze kant in m'n handen voel. 'Ik denk het wel', besluit ik uiteindelijk. Hij knikt goedkeurend. 'Calum woont nogal ... Euh, ik kom je ophalen, goed?' Ik knik. 'Ik kijk er naar uit, Ella.' Hmm, ik ook, Luke, denk ik. Alles wat er gebeurd is, het is verwarrend en vooral: hoe de fuck heb ik mijn beha bij Luke laten liggen? Ik zie hem buiten staan. Hij is een sigaret aan het roken. Hij staat gedraaid en ineens ziet hij mij. Oh, shit, nu denkt hij dat ik een creep ben. Hij lacht en krijgt ontzettend schattige kuiltjes in z'n wangen. Hij komt naar de openstaande glazen deur toegelopen. Zijn sigaret heeft hij al uitgeduwd en weggegooid. 'Kijk, ik begrijp heus wel dat je hier weg wilt', begint hij. Ik lach: 'Ik moet terug aan het werk.' En dan, zomaar in het midden van de winkel, kust hij me. Ik ben overrompeld. En ik weet dat mensen ons zien, maar ik wil niet stoppen. Mijn crush kust me hier zomaar in het midden van de winkel. En het is zo lekker. Hij haalt z'n lippen van de mijne en zegt. 'Dat wou ik eigenlijk gisteravond nog eens doen, maar ja, toen ging je kotsen.' Ik kijk even verlegen naar m'n schoenen. 'Ik weet niet echt hoe dat gebeurd is.' Hij haalt z'n schouders op. 'Het doet er niet echt toe. Het is voorbij.' Ik weet niet goed wat ik nu moet doen. Crushen op Luke was iets waar ik niet al te trots op was. Ik vond het altijd stom om verliefd te worden op hem en had nooit gedacht dat ik hem ooit zou kussen. 'Dus eh, kom eens langs', zegt hij en ik merk dat hij verlegen is. Ik kijk hem heel even aan en dan word ik verstoord door een stem: 'Je werk is geen plaats om af te spreken met je lief. Je bent ontslagen.' Geschokt kijk ik mijn baas aan. 'Maar eh...'. Ik weet niet wat te zeggen. Want ze heeft gelijk. 'Dag, Ella.' Luke bijt op z'n lip. 'Sorry, Ella', zegt hij terwijl hij naar z'n zwarte Converse kijkt. 'Het is oké', zeg ik terwijl ik de schade van wat er net gebeurd is probeer in te schatten. Ik kijk nog even om en zeg dan: 'Kom, laten we gaan.' En zo gebeurt het dat we samen de winkel uitlopen. Iets verder buiten zegt hij. 'Het spijt me, Ella. Ik wou niet dat je je werk verloor, weet je.' Ik haal m'n schouders op. Misschien is het wel goed dat ik ontslagen ben. Nieuwe uitdagingen wachten op me. Dit zal wel het lot zijn. Even staan we stil en verlegen voor elkaar. 'Laat me je op een ijsje trakteren', stelt hij ineens voor, 'dat is het minste wat ik kan doen.' Ik lach. 'Ik kan het heus wel zelf betalen, hoor.' We wandelen naar het ijssalon. Wanneer we met onze ijsjes gaan zitten, lijkt het erop dat we eindelijk een 'echt' lang gesprek gaan hebben. 'Zo, dit is een beetje vreemd', begin ik uiteindelijk. Hij knikt. 'Maar eh, Ella, vond je het een beetje leuk gisteren?' Ik denk er even over na. 'Eerst niet echt, maar toen je me daarbuiten kuste...' Hij zegt: 'Dat was voor mij ook de ommedraai.'

Hoe vertel ik Jess en Alissa over alles wat er gebeurd is dit weekend? Of vertel ik het hen gewoon niet? Het zijn leuke meiden, maar ik heb gewoon niet zoveel met hen. Connor is de enige waar ik dit tegen zou willen zeggen, maar dan tegen de Connor die niet verliefd op me is. En die is momenteel niet beschikbaar. Kut, dit. (sorry not sorry voor mijn taalgebruik) Ik besluit het nu even voor mezelf te houden. Ik zie Jess en Alissa eigenlijk ook niet zo vaak.  Sowieso ging ik nooit echt naar de twee meiden toe, we kwamen elkaar gewoon tegen en dan leek het gewoon vanzelfsprekend dat we even samen rondhingen. Dinsdagmorgen komt er echter wel iemand naar me toe. Calum. 'Hey, Ella', begroet hij me terwijl hij zich op de lege stoel naast mij laat glijden.'Waarom zit je hier zo alleen?' Ik haal m'n schouders op. 'Ik probeer me te focussen op m'n eten, mag het?' zeg ik als grapje. Tot mijn verbazing lacht Calum. 'Kom maar bij ons zitten.' Ik schud mijn hoofd. 'Hoeft niet, hoor.' Ik vind het aardig dat hij het voorstelt, maar het voelt gewoon raar aan. 'Ah, kom op Ella!' Ik zucht. 'Als je aandringt...'Ik neem m'n lunch mee en volg Calum richting zijn tafel. Of ja, de tafel van de school eigenlijk. Michael, Luke en Ashton zitten er ook. Ik had verwacht Aliyah er ook bij te zien. Maar zij zit er niet. Ik neem plaats tegenover Luke. Hij maakt oogcontact. 'Is Aliyah er niet bij vandaag?' vraag ik na een moment van oogcontact. Ashton lacht. 'Aliyah zit niet op school, hoor. Dat is haar ding niet. ' Luke kijkt even naar Ashton, waarna hij het woord overneemt. 'Maar eh, wie gaat er mee gaan roken? Ik heb het echt even nodig.' Niemand reageert. 'Ella?' Hij kijkt me vragend aan. In zijn blik zit echter meer dan een vraag. Het lijkt alsof hij me ergens alleen wil hebben. Of misschien hoop ik dat alleen maar.'Oké.' Hij leidt me naar de toiletten. 'Luke, ik kan niet in de jongens-wc binnengaan!' Hij lacht. 'Dat is ook niet de bedoeling.' Ik kijk hem vragend aan. 'Wat is er dan?' Hij antwoordt niet, of toch wel. Maar niet met woorden. Hij drukt z'n lippen op de mijne. Zijn tong duwt tegen mijn tanden, vraagt om 'toegang'. Ik open m'n mond een klein beetje. French kissing met Luke was nu niet bepaald wat ik verwacht had van m'n middagpauze, maar het was beter dan iedere invulling die ik deze pauze had kunnen geven. Wanneer we niet langer fysiek met elkaar verbonden zijn, zegt hij: 'Ik moest gewoon even ...'. Zijn kuiltjes verschijnen weer. 'Ik snap het', lach ik. 'Je bent mooi als je lacht', zegt hij. 'Ja, maar, ik moet nog de rest van m'n luch opeten.' Ik loop langs hem heen, maar hij pakt m'n hand vast. 'Niet te snel, hé.' Wanneer we ons terug bij de groep aansluiten, zie ik hoe Ash ondeugend naar Luke kijkt. En daarna naar mij. 'Ella', vraagt Calum, 'zaterdag moet je geen bikini aandoen, hoor. Misschien ga je, nu ik dat gezegd heb, het net wel doen.' De tafel lacht (niet het voorwerp, de mensen eraan. Het zou best grappig zijn, een lachende tafel. Maar dat is meer iets voor een kindertekenfilm) en ik kan het zelf ook niet laten. 'Jaja, jongens. Maar eh, geen dresscode ofzo eh?' Calum schudt zijn hoofd. 'We gaan gewoon wat chillen, dus je hoeft niets speciaals aan te trekken of zo.' Ashton begint te schaterlachen, wat hem verbaasde blikken van de anderen oplevert, waaronder mij. 'Behalve dan je roze kanten beha.' De andere jongens liggen in een deuk. 'Jongens', zeg ik afkeurend, maar ik slaag er niet in mijn lach te onderdrukken. Hoeveel mensen weten eigenlijk iets af van het beha-incident? Aliyah en Luke's vrienden alvast. De bel gaat (oh god, net zoals in een gevangenis wanneer de gevangenen terug naar binnen moeten). 'Ik heb Spaans nu', meld ik, 'dus tot later.' Ik wil vertrekken, maar wordt tegengehouden door Luke. Hij drukt een snelle kus op m'n lippen.'Tot straks.'