Chainsmoker ft. Luke Hemmings

31

Ik neem de hotdog aan van de man in het kraampje, terwijl mijn vader de belachelijk hoge prijs betaalt. Hij begeleidt me naar onze plaatsen. 'Zo, pff, dit is lang geleden.' Ik knik. 'Ik ben best blij dat we dit doen, hoor', zegt hij. Weer knik ik. 'Zo, daar komen ze!!' roept hij enthousiast. Als ik al gedacht had dat hij zijn liefde voor football verloren was, dan wordt het tegendeel nu bewezen. De hele match roept m'n vader enthousiast mee. Onze ploeg verliest, natuurlijk. Ze zijn behoorlijk slecht, maar daar draait het niet echt om. Het draait om de sfeer die erbij komt kijken en die is momenteel erg goed. Na de match rijden we naar huis, maar onderweg halen we nog frieten. 'Ella?', vraagt m'n vader, wanneer we alletwee in de zetel zitten. 'Ja?' antwoord ik, terwijl ik een frietje in mayonaise dop. 'Hoe zit het eigenlijk met Luke nu? Je vertelde al dat jullie uiteen waren, maar nu hij terug is, hoe zit het?' Ik haal m'n schouders op, maar glimlach. 'We zijn nog steeds uit elkaar', ik eet m'n frietjes, 'maar het zit wel goed.' Hij glimlacht. 'Heeft zijn therapie hem geholpen?' Ik knik. 'Er is veel gebeurd tussen jullie. Lukt het wel om dat nu allemaal zo los te laten?' vraagt hij, met werkelijke interesse. Ik haal m'n schouders op. 'Ik denk dat we allebei wel realiseren dat het een deel van het verleden is nu.' Hij knikt en eet een frietje met ketchup, iets wat ik nooit verstaan heb. Wie eet er nu frieten met ketchup? 'Dat vind ik goed om te horen.' We kijken nog wat naar tv, en geen van ons lijkt naar bed te willen gaan. Uiteindelijk ga ik als eerste slapen. 'Slaapwel, Ella.' Ik glimlach. 'Slaapwel, papa.'

Terwijl ik foto's aan het ordenen ben, krijg ik een telefoontje. 'Ella', neem ik op, zonder te kijken wie me belt. Gisteren, zondag, heb ik de hele dag geslapen. Ik denk dat ik toch moe was na het football. 'Hey', klinkt het, en meteen herken ik de stem. Luke. Luke belt me, op een zonnige dinsdagmiddag en ik weet niet of ik me daar goed of slecht bij voel. 'Hey', antwoord ik. 'Ik weet niet of je er zin in hebt, maar misschien moeten we gewoon eens afspreken.' Dit moest er een keer van komen. Vrijdag had ik verwacht dat hij het zou doen, toen hij uit de auto stapte, maar toen deed hij het niet. Ik begrijp heus wel dat hij dit juist wel doen, maar terwijl ik naar zijn stem luister vraag ik wel af of er een juiste manier is. 'Ja, dat denk ik ook', antwoord ik. Even is het stil. Geen van ons weet volgens mij hoe dit gedaan moet worden. 'Past vanavond?' 'Ja', zeg ik, 'waar wil je afspreken?' Hij zucht eventjes. 'Ik weet het niet, om eerlijk te zijn'. Ik kijk naar de foto's die ik geprint heb. Diegene van vrijdagavond zit er ook bij. Ik probeer te denken aan plaatsen waar we naartoe kunnen gaan. De pizzeria of de milkshakebar ... maar daar heb ik zo'n goede herinneringen aan, die ik niet wil verpesten. Dit gesprek zou niets mogen verpesten, maar ik neem het zekere voor het onzekere. Plots loopt m'n vader binnen. 'Met wie ben je aan het bellen?' Ik zucht. Dit zou geen familieaangelegendheid moeten zijn. 'Luke.' 'Oh'. En dan denk ik ineens aan iets. 'Waar ben je vanavond?' vraag ik. 'Rose heeft een leuk restaurantje ontdekt, dus daar gaan we normaal heen.' 'Mag Luke langskomen?' M'n vader trekt z'n wenkbrauwen op, maar lacht erbij. 'Ja, hoor', en dan fluistert hij: 'maar maak het niet te bont.' 'Pap..' Hij lacht en wijst dan naar zijn kamer, als teken dat hij erheen gaat. 'Sorry Luke, m'n vader liep hier net binnen. Als je wilt kunnen we hier afspreken?' Even is het weer stil aan de andere kant van de telefoon. 'Euh, ja, hoor dat is goed, Ella.' Ik lach om zijn verwardheid. Hij lijkt het niet te begrijpen. 'Wat is er grappig?' Ik lach weer. 'Je leek een beetje van de wereld.' Nu lacht hij ook, alhoewel ik de oprechtheid ervan betwijfel.

Wat trek je aan naar .. ja, naar wat ,eigenlijk? Een soort van ik-maak-het-een-tweede-keer-uit-maar-nu-op-de-juiste-manier-gesprek. Dat klinkt niet echt positief. Uiteindelijk ga ik voor een witte skinny met een sweater. Simpel. Het voelt gewoon erg raar dat Luke hier langskomt. Volgens mij is hij hier maar één keer binnen geweest, nadat we samen naar het kerkhof gingen. We hebben afgesproken om zeven uur, wat binnen een halfuur al is. Waarom ben ik hier zo nerveus voor? Het is Luke. We zijn vrienden. Je hoort niet nerveus te zijn voor een ontmoeting met vrienden. Ik surf nog even op de wondere wereld van het internet, tot de bel gaat. 'Hey', zeg ik. Hij ziet er behoorlijk relaxed, maar wel knap uit. 'Wat wil je drinken? Ik heb bier', zeg ik. 'Doe maar cola', zegt hij. Ik neem voor mezelf ook een cola. Er hoeft niet altijd alcohol aan te pas te komen, dat begrijp ik. 'Goed', zeg ik wanneer ik de cola's op de salontafel zet en naast Luke ga zitten in de zetel. 'Goed', lacht hij. 'Waar beginnen we?' Ik haal m'n schouders op en zeg: 'Jij wou afspreken, dus euh begin maar...' Ik lach erbij. 'Wel, hoe we uit elkaar gegaan zijn, dat was rot. En ik besef dat het mijn schuld is. Ik had een manier moeten vinden om je te contacteren. Dus het spijt me dat ik dat niet gedaan heb. Ik begrijp dat je  boos was, omdat gescheiden zijn van elkaar sowieso al suckt. En over de drugs ..-'. Ik onderbreek hem: 'We hoeven daar echt niet over te spreken. Ik was echt boos en ik bedoelde het niet zo-.' Nu is het hij die mij onderbreekt: 'Als mensen boos zijn, vertellen ze vaak de waarheid. Maar je had gelijk, ik ben echt stom geweest. Ik had niet opnieuw moeten beginnen gebruiken. Er is geen excuus, en het is niet jouw schuld. Het is de mijne, volledig, en dat besef ik. In Australië heb ik veel tijd gehad om na te denken, en ik denk dat ik nu meer begrijp wat het voor jou was. En waarom je het uitgemaakt heb. Ik vond dat ik dit gewoon even moest zeggen. Is er iets wat jij nog wilt zeggen?' Ik knik. 'Ik neem jou niets kwalijk. Ze hadden als je toestellen afgenomen, dus ik begrijp wel dat je geen contact kon opnemen. En ja, die drugs waren erg moeilijk om mee om te gaan. Volgens mij is het beter zo. Soms werken relaties niet, maar onze vriendschap kan wel werken', zeg ik. Ik voel me best goed bij dit gesprek. We kunnen allebei gewoon even zeggen hoe we de dingen nu zien. Ik knuffel hem, en hij doet gewillig mee. 'Wat dacht je van een film?' 'Klinkt goed.' 

De volgende morgen zie ik dat ik een sms'je heb. Ik ben benieuwd van wie het is. Tot mijn verbazing komt het van No. Haar heb ik al een tijdje niet meer gesproken. Ze stuurt: 'Hi meid, hoe gaat het? Waarom was je niet op prom? Het was me nogal iets ;) Hoe dan ook, we moeten eens afspreken!' Het lijkt erop dat ze het erg leuk gehad heeft. Als ik het goed voorheb had ze geen date. 'Yas!' reageer ik enthousiast. Haar antwoord komt een minuut later al binnen: 'Wat dacht je ervan om vandaag eens te gaan winkelen? Ik heb kleren nodig. En jij ook.' Ze heeft gelijk. Ik heb in geen tijden nog kledij gekocht. M'n vader is naar z'n werk, dus ik besluit een briefje voor hem achter te laten. No stuurt door dat ze komt. Ik vraag haar nog naar vervoer, maar ik krijg geen antwoord. Tot ze voor m'n deur staat. Met een auto. 'Hey', roept ze enthousiast. Ik ga naar buiten en zie een jeep staan. 'Deze is van m'n vader en ik mag er eindelijk in rijden',meldt ze, waarna ze even op de voorkant van de auto 'slaat'. 'Hard als staal.' Ik lach. 'Sinds wanneer mag jij rijden?' 'Sinds altijd, ik heb het gewoon nooit nodig gehad. Tot nu.' 'Oké, oké, ik neem even m'n tas en dan kunnen we', meld ik. In de auto staat er nog geen muziek op, dus ik kijk vragend naar de radio. 'Je mag wat kloten, maar ik heb geen idee hoe hij werkt.' Ik lach om haar woordgebruik. Om het in haar woorden te zeggen, ik kloot wat met de radio. In het begin krijg ik alleen maar country muziek, wat ik niet echt graag hoor, maar gelukkig weet ik een radiostation te vinden met de moderne liedjes. Erg lang zitten we niet in de auto. 'Zo, hier shop ik het vaakt', lacht ze. We gaan naar binnen en nadat we in enkele winkels binnen gegaan zijn, gaan we iets drinken in een bar. 'Zo, vertel me alles over prom', zeg ik enthousiast. Ze glimlacht. 'Het was erg leuk. Samen met een bende laatstejaars gingen we erheen en ja, het was nog vet.' 'Ik wil details', vraag ik, terwijl ik een nootje uit het potje op tafel neem. 'Oké, het prom zelf was niet super. Je weet hoe onze school zo'n dingen doet, maar nadien was er een feestje en ja, daar gebeurde er wel wat.' Ik trek m'n wenkbrauwen op. 'Als je A zegt, moet je ook B zeggen.' Ze houdt haar hoofd even schuin. 'Goed, er waren wat college-guys, en ja, één ervan heb ik van behoorlijk dicht mogen meemaken.' Vragend kijk ik haar aan. 'Hoe dichtbij?' Op de één of andere manier weet ik niet hoe ver zij zou gaan. Een dans? Een kus? Of meer?

Wanneer we onze drankjes hebben (een cola voor mij en een ice tea voor haar), vertelt ze: 'We begonnen behoorlijk dicht te dansen, en ja, toen gingen we kussen.' Ik knik. Zo ver gaat ze dus. 'En toen heeft hij me naar boven begeleid, als je begrijpt wat ik bedoel.' Knipoog. Geschokt kijk ik haar aan. 'Hebben jullie ...?' Ze glimlacht. 'Nou, zo ver niet, maar we hebben wat gekloot.' Wat moet ik daar onder verstaan? Ik heb gekloot met de radio. Ik heb gewoon aan de knopjes gedraaid. Misschien kan dat wel als metafoor gezien worden voor wat No en die jongen gedaan hebben. 'Oh', is het enige wat ik uit m'n mond krijg. No lijkt er zo chill over. Ik weet dat ik en Ashton ook wel iets gedaan hebben maar 'kloten' gaat nog een stap verder. Ik wou het wel, maar dat heb ik niet gedaan. Ik begrijp niet waarom ik geschokt ben dat No gekloot heeft met een jongen die ze niet kende. Ze mag doen wat ze wil, natuurlijk, maar ik zag het haar niet doen. 'En denk je dat het wat wordt?' Ze maakt een klein tuitmondje. 'Hmm, wat versta je onder 'wat' ? Ik haal m'n schouders op. 'Dat jullie een soort relatie krijgen.' Ze schudt haar hoofd. 'Nee, dat denk ik niet. Maar misschien kunnen we wel wat kloten, weet je, het is zomer.' Wat is het verband tussen 'kloten' en zomer? Ik ben het woord kloten nu echt beu gehoord trouwens. Ze lacht als ze m'n gezicht ziet. 'Ella, is er wat? Je lijkt zo geschokt ... Het was best lekker.' Ik neem een slok van m'n cola. En dan denk ik aan het gesprek met Ash. Ash leek de morele kant belangrijk te vinden en nu ik dit hoor van No, vraag ik me serieus af hoe haar eerste keer was. Het is misschien wel wat vreemd om het hier in een bar te doen. Ik kijk even rond me. Er is hier niemand. Ik besluit het maar gewoon op de man af te vragen. 'No, hoe was jouw eerste keer eigenlijk?' Ze glimlacht. Even denk ik dat ze m'n vraag gaat weglachen, maar dan antwoordt ze: 'Klungellig, heel klungelig'. 'Ja, ik wil wat meer details, hoor', zucht ik al lachend. 'Jij wilt altijd meer details, Ella', meldt ze, waarna ze een slok van haar ice tea neemt. 'Maar oké, ik wil je er wel over vertellen.' Verwachtingsvol kijk ik haar aan. 'Kijk niet zo!' Ze lacht en zegt: 'Oké, ja, het was gewoon erg onhandig. Hij was m'n vriendje en ja, op een gegeven punt gingen we dus over tot die eerste keer. Hij was behoorlijk sukkelig in bed.' Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. 'Is dat alles dat ik mag weten? Ik verwacht een uitgebreid verslag', reageer ik. Ze zucht. 'Hij vroeg me om z'n vriendinnetje te zijn, en ik zei ja. We waren een tijdje samen en toen gingen we dat dus doen. Het deed nog best pijn en hij wist niet wat hij deed. Door hem ben ik op oudere jongens gaan vallen. En ja, dan nog iets waar ik niet super trots op ben, maar na die eerste keer, heb ik maar gezegd dat het niets ging worden of zo, dus ja, dat was het zo'n beetje.'