Chainsmoker ft. Luke Hemmings

32

Wacht even. Ik herken dit verhaal. Ik herken het maar al te goed. Het is Ash's verhaal. Maar ook No's? Nee.. Ik kijk naar No. Ze lijkt helemaal niet Ash z'n type. Ze zaten wel samen op school en het verhaal is exact hetzelfde. Toeval bestaat denk ik wel, maar dit kan geen toeval zijn. Ik realiseer me dat No en Ash elkaars eersten waren. Wat een vreemde realisatie. Ik open m'n mond om er iets over te zeggen, maar dan bedenk ik me iets. Waarom zou ik het zeggen? Hen ermee confronteren lijkt me leuker. Vanavond ga ik een plannetje beramen. Nadat onze drankjes uit zijn, gaan we nog wat winkelen. No koopt een hoedje en wat juwelen. Ik hou het bij een bloesje. Terwijl we terug naar huis rijden klinkt Uptown Funk van Bruno Mars luid uit de radio. Wanneer No weg is, neem ik de tijd om me te focussen op m'n plannetje. M'n vader is toch nog niet thuis. Het lijkt me grappig om ze terug met elkaar te confronteren. Uiteindelijk plan ik dat ik No een keer meeneen 'naar een feestje' maar dat het uiteindelijk naar Ashton is. No was wel op het feestje, maar volgens mij heeft ze niet met hem gepraat. Vooral omdat ik het meeste van zijn tijd opgeeist heb. Hoe dan ook, ik ga ze zeker met elkaar confronteren. M'n vader komt thuis met een lach op z'n gezicht. 'Hoe was je dag?' Ik vertel hem over het shoppen met No. Zijn werkdag was ook wel oké, zegt hij, hij kreeg een donut. M'n vader kookt en we kijken samen een reportage.

Donderdag. Letterlijk donderdag. Ik word wakker om één uur door de storm. Het is niet zo dat ik bang ben van stormen, maar ik denk dat we het allemaal wel leuker vinden om in iemands armen te liggen als het weer buiten tekeergaat. Hoe dan ook, ik probeer terug in slaap te geraken. Een paar uur later word ik wakker en is het weer terug goed. Iets waar ik blij om ben. Ik ontbijt en kleed me aan, maar dan slaat de verveling toe. Dat is het grote probleem in de vakantie: de verveling. Ik besluit m'n confrontatie plannetje vandaag te regelen, zodat ik het morgen, vrijdagavond, kan uitvoeren. Ik heb echt te veel tijd. Ik bel Ashton om te vragen of ik morgen langs mag komen met 'een vriendin'. Hij vraagt wie ze is, maar ik zeg dat hij haar niet kent. Hmm, een klein leugentje moet kunnen toch? Ook sms ik No. 'Morgen is er een gaaf feestje, zin om mee te gaan?' Even panikeer ik: wat als ze al iets door heeft? Maar algauw antwoordt ze: 'Ik ga mee :)' Zo, dat is geregeld. Het is niet echt het grootste project dat ik ooit gedaan heb, of zo. Het is gewoon raar dat No en Ash elkaars eerste waren, omdat ze nu totaal niet bij elkaar passen, en het lijkt me gewoon grappig om hen eens samen te brengen.

Ashton sms't me ergens in het midden van de nacht om te zeggen dat ik naar zijn huis moet gaan. Ik vind het wel vreemd. Het huis van Cal was toch zijn tweede thuis? Ach ja. Ik memoriseer het adres dat hij stuurt. Ik probeer in slaap te geraken, maar ik ben eigenlijk nog wel enthousiast voor morgen. Je weet nooit of er iets kan groeien. Ze zijn beiden ouder nu. Oh la, ik voel me precies een 'perfect matchmaker'. Ik slaap tot de middag. Er valt toch niets te doen. In de namiddag komt mijn vader thuis en vraag ik hem of het oké is dat ik naar Ash ga. 'Ik ga weg met Rose', meldt hij, 'dus ja, je mag wel naar Ashton gaan.' Rose is eigenlijk best handig voor mij. Telkens als ze met m'n vader weggaat, is hij in een goede bui én laat hij me weggaan. Ik ga onder de douche staan, kleed me aan en sms No om te vragen wanneer ze er zal zijn.

07:00 lees ik op de klok wanneer de jeep m'n oprit oprijdt. Ik zeg m'n vader gedag en stap in de jeep. 'Zo, partygirl, waar gaan we heen?' Wanneer ik het adres zeg, verwacht ik een reactie, maar die komt niet. Pas wanneer we de oprit oprijden zie ik iets in haar blik veranderen. Hmm. Ash's huis is mooi en zit ietwat verstopt, vandaar dat ik het de vorige keer niet zag. Omdat ik het hier niet ken, bel ik aan. Het is Ash die de deur opendoet. 'Hey, Ash!', zegt ze enthousiast. Hé, wat? Ik dacht dat het awkward zou zijn, maar ze lijken de beste vrienden. Dan duikt Ash's broer op. 'Hey ...'. No blokkeert volledig. 'Hey', zegt de jongen nog eens, maar nu ook met een bijzondere blik op z'n gezicht. Ik had verwacht dat ze deze blik zou hebben met Ashton, maar dat is dus niet het geval. Ash's broer is wel knap, dat moet ik hem geven, maar dat No volledig blokkeert is toch een beetje overdreven. Ash lacht naar me, maar ik kijk hem verward aan. Hij volgt m'n voorbeeld. 'Laat ons maar even naar binnen gaan, dan', zegt Ash, waarop we hem allemaal volgen. Ik loop naar Ash en fluister: 'Wat is er aan de hand?'' Hij kijkt mij al even verward aan: 'Ik heb geen idee.' We gaan allemaal in de zetel zitten en ik stel meteen de vraag: 'Kenne jullie elkaar?' No en Ash's broer delen even een blik. Ze antwoorden tegelijkertijd. No zegt: 'Nee', maar de broer, wiens naam ik nog niet ken, zegt: 'Ja.' Ze kijken weer naar elkaar. Hé, wat is dit? De jongen neem initiatief: 'Noémie, kom je even mee?' Ash kijkt z'n broer glimlachend aan. Maar de blik die ik No geef is verward. Ash's broer leidt No door een deur, geen idee waarheen.