Chainsmoker ft. Luke Hemmings

50

Luke's P.O.V.
'Was dat nou Ella?' vraag ik, verbaasd aan Aaliyah. 'Hmmm, kan', zegt ze, 'kom op.' Ik laat Aaliyah haar ding doen, maar ben toch een beetje verbaasd. Heb ik dat nou verkeerd gezien, of was Ella hier echt? Waarom was ze hier? Ik kan niet echt een reden vinden. Het is niet dat Ella drugs komt kopen. Aaliyah onderbreekt m'n gedachtegang: 'Luke, waar zit je?' Ze kijkt me boos aan. Ik zucht. 'Ella was hier.' Ze rolt met haar ogen. 'Dat kan, is toch niet belangrijk. Kom op!' Ik laat het uiteindelijk los, want Aaliyah is behoorlijk goed in bed. Of toch goed genoeg om m'n gedachten af te leiden. Hoe zijn we ook alweer in deze situatie beland? Oh ja, ik kwam onze dramatische break-up uitpraten. Ze reageerde eigenlijk wel begripvol. Ze zei dat ze 'nog maar pas in de business zat' en 'bang was dat een relatie haar van het goede werk zou houden'. Toen kuste ze me, en algauw gingen we verder. En nu liggen we hier in het bed, en ik ben er gelukkig om. Aaliyah heeft me wel gekwetst, maar in het leven moet je vergeven en los laten. Je moet beseffen dat mensen groeien en veranderen. Misschien ben ik daar ook wel een voorbeeld van. Ik heb grote fouten gemaakt, maar ik heb mezelf vergeven. En als ik mezelf kan vergeven, dan moet ik ook sterk genoeg zijn om haar te vergeven.

'Ik heb een deal', onderbreekt ze ineens de stilte. Ze staat op uit het bed, waardoor ik een goed zicht krijg op haar naakte lichaam. Ze is zo mooi. En doorheen de jaren is ze alleen maar mooier geworden. 'Oké', breng ik zachtjes uit, terwijl ik m'n ogen niet van haar kan afhouden. 'Wat staar je?', zegt ze al lachend. Het is zo'n verlegen lachje. Ik zeg: 'Je bent zo mooi', en dan kruipt ze op het bed en kust me. 'Ik heb je gemist', fluistert ze in m'n oor. 'Ik jou ook', breng ik uit. Ik herinner me nog hoe ik die keer om drugs ging en ze deed alsof ze me niet herkende. Net zoals mij, heeft zij een hele evolutie ondergaan. Ze staat uiteindelijk op en trekt haar kleren aan. Wanneer ze weggaat, zegt ze: 'Ik zie je snel.' Ik kan niet anders dan knikken en wanneer ze me kust vind ik al helemaal de moed niet om haar te vertellen dat ik binnen twee dagen vertrek naar het buitenland. Laat me nog even in deze fantasiewereld leven.

Ella's P.O.V.
Ik weet het niet meer. Is dit een soort van liefdesverdriet maar dan 1000 keer erger? Want bij liefdesverdriet weet je ten minste dat je de kans gekregen hebt. Alhoewel, ergens heb ik m'n kans gehad. Maar het is anders nu. Nu besef ik dat ik van hem houd, en toen was het anders. Nu is het het soort van 'houden van' waarbij je die persoon niet kan missen, waarbij je verlangt naar de ander, ook als je weet dat hij weggaat. Ik moet over hem heen komen, maar ik kan het niet. Het heeft lang geduurd eer ik me realiseerde dat ik van hem hield op deze manier, maar nu ik het me realiseer, doet het me zoveel pijn. Liefde doet pijn. Charles Bukowski zei ooit: 'Vind waar je van houdt en laat het je doden.' Hij loog niet. De afgelopen maanden heb ik veel geleerd over liefde, en ik weet niet of ik nu wel besef wat liefde is. Misschien is het zo'n begrip dat je nooit volledig kunt begrijpen. En misschien ben ik binnen een paar maanden over Luke heen. Misschien is liefde een heel sterk iets, als het van beide kanten komt, maar gaat het uiteindelijk wel weer over, als er geen bevestiging komt. Ik hoop het, want ik denk niet dat ik dit soort pijn nog langer aankan. Het probleem is ook dat je deze pijn niet kunt oplossen met een zalfje of pilletje. Het is het soort van pijn dat je niet kan genezen. Het enige dat je kan doen is proberen te leven en verder te gaan, in de hoop dat de pijn overgaat.
Ik kijk naar m'n moeders grafsteen, en vraag me af of deze pijn is zoals de pijn die m'n vader gevoeld heeft toen m'n moeder hem bedrogen had. Luke heeft me niet bedrogen, maar zo voelt het wel voor mij. Ik ben stom geweest, denkende dat hij zomaar klaar zou staan. Je kunt niet verwachten dat mensen wachten op je als je ze zelf dumpt. Ooit moet hij van me gehouden hebben, maar ondertussen werd die liefde zolang niet beantwoord, dat ze gewoon over ging. En misschien is hij nu wel weer voor Aaliyah gevallen. Ik weet niet wat ze ooit gehad hebben, maar dat ze nu seks hadden valt niet te ontkennen. 'Zo, dus dit is de pijn die liefde heet, hé?' zeg ik zachtjes, terwijl ik m'n ogen nog steeds op de grafsteen heb. Niet dat ze gaat antwoorden, maar ik denk dat het toch me een soort steun geeft hier te zijn en tegen haar te kunnen praten. Ik vraag me af wat Luke nu aan het doen is. Is hij nog steeds met Aaliyah? Het pijnlijke is dat ik hem niets kan verwijten, omdat hij geen fouten gemaakt heeft. Vroeger wel, maar nu niet. Hij heeft het recht met haar seks te hebben. Ik heb geen monopolie op hem, fuck. 'Moet ik hem loslaten?' vraag ik. Misschien moet ik dat wel doen. Ik denk niet dat ik bevriend kan zijn met hem als ik nog dit soort gevoelens heb voor hem, en hij niet voor mij.
Ik schrik even als ik z'n naam op m'n telefoonscherm zie, maar ik steek m'n telefoon snel weg zonder z'n berichtje te lezen. Ik kan dit niet, maar het hoeft ook niet. Binnen een paar dagen is hij weg en blijf ik hier achter. Misschien is het beter zo, want uiteindelijk zou hetzelfde gebeuren als vorige keer. Hij die weggaat, ik die achterblijf. We hadden er wat van kunnen maken, maar voor hoelang? Het kan zijn dat ik dit soort dingen enkel maar denk om mezelf op te beuren, om de pijn iets draaglijker te maken. Ik denk dat mensen zichzelf heel veel kunnen wijsmaken, zolang het maar helpt. Maar ach, ik heb dit echt even nodig.

Luke's P.O.V.
Ella antwoord niet op m'n sms'je. Ik weet niet wat ik daarvan moet denken. Ik lig nog steeds in Aaliyah's bed, dat hopelijk geen SOA's bevat. Dit is een 'drugskot', je weet nooit wat te verwachten. Maar ik veronderstel dat Aaliyah het wel netjes houdt. Ik sta op en kleed me aan, een beetje 'high' door wat er net met Aaliyah gebeurd is. Het was lang geleden, heel lang geleden. Ik herinner me dat ik ooit verlangd heb naar Ella op deze manier, maar toen vertrok ik naar Australië en is er niets meer gebeurd. Maandagmorgen vertrek ik naar Thailand en ik weet niet hoe het dan moet met Aaliyah en mij. Ik weet niet eens of het wel verder 'moet' met ons. Misschien moet ik dit jaar alles gewoon op me af laten komen. Altijd fijn als dat Aaliyah's naakte lichaam is. Ella duikt terug op in m'n gedachten. Waarom antwoordt ze niet? Als ze hier was, moet daar een reden voor geweest zijn. Ze zou toch niet aan de drugs zitten? Nee, dat zou zij nooit doen. Niet na alles wat ik haar aangedaan heb, met als oorzaak net die rotdrugs. Ik maak me zorgen, want ik kan geen reden vinden. Wou ze iets weten? Ik bel haar op, maar krijg geen antwoord. Ik verlaat het huis en ga naar Ella toe. Ik hoop dat Aaliyah geen briefje of zo verwachtte. Ik besluit eerst naar huis te gaan om me te douchen, maar meteen daarna ga ik naar Ella's huis. Haar vader opent de deur: 'Oh, Luke.' Hij lijkt een beetje verbaasd me hier te zien. 'Is Ella thuis?' vraag ik. Hij fronst. 'Ze zei dat ze naar jou ging.' 'Oh', zeg ik. Ze is inderdaad naar me gekomen, 10 kilometer of meer ver. Ik weet niet wat ik moet zeggen, want uiteindelijk zijn we nog geen vijf minuten in elkaars omgeving geweest. 'Is ze niet bij jou?' Ik schud m'n hoofd. Nu begin ik me zorgen te maken, want ze wou duidelijk naar me toe, maar nu is ze niet bij mij en niet bij haar thuis. Haar vader lijkt zich duidelijk zorgen te maken, en ik weet niet hoe ik de man gerustheid kan bieden. Ik weet ook niet of ik dat wel moet doen, aangezien Ella 'vermist' is. 'Ze is waarschijnlijk naar de winkel of zo', zeg ik, 'want ik was niet thuis.' Ik weet dat het niet oké is om te liegen, maar de hele situatie uitleggen is toch iets te ingewikkeld. 'Als ik haar zie, breng ik u op de hoogte', zeg ik nog en de man knikt. Ik maak aanstalten weg te gaan en hij doet aarzelend de deur dicht. Ik vraag me af waar Ella is, want dit is niet van haar gewoonte. Zou er iets zijn? Ik bedoel: misschien was onze seks wat 'schokkend', alhoewel ik bijna zeker ben dat ze met Alex ook al wel tot dat punt gekomen moet zijn. En dan realiseer ik me dat ze misschien een breakdown heeft. Dat ze aan haar moeder denkt en aan Mike. Misschien is ze op het kerkhof. Voor veel mensen een plaats om rust te vinden, en misschien is ze daar nu. Ik loop naar het kerkhof, en algauw zie ik haar zitten. Ze zit in kleermakerszit voor het graf van haar moeder. Ik ga dichter naar haar toe. 'Hey', mompel ik en ik ga naast haar zitten. Ze kijkt naar beneden, naar haar vuile witte converse en begint de bloemetjes uit te trekken. 'Laat die bloemen eens gerust', zeg ik, 'die kunnen hier niets aan doen.' Ze reageert niet. 'Ella, wat is er?' Ze haalt haar schouders op en ik vraag me af of ze aan het huilen is. 'Hey', zeg ik en ik omhels haar. Dan brengt ze ineens haar hoofd omhoog en zegt, in alle rust: 'Niet doen.' Ik laat haar aarzelend los. 'Ik kan dit niet', mompelt ze nog en ik kijk haar vragend aan. 'Ella, wat is er mis?' vraag ik, en nu maak ik me misschien nog meer zorgen dan toen ze vermist was. 'Ik wil hier geen gedoe om maken. Het is niemands schuld en niemand hoeft het gedoe te hebben', zegt ze ineens veel luider en zelfzekerder 'Maar praten kan helpen', zeg ik, 'en ik ben er, ook als het wat gedoe met zich meebrengt.' Ze glimlacht een klein beetje. 'Weet je, Luke. Liefde is pijn, en misschien is het stom dat ik als 17-jarige denk te weten wat liefde is, maar ik weet wel wat pijn is.' 'Kom mee', zeg ik, terwijl we opstaan. We lopen naar huis in stilte, maar ik denk dat het wel oké is. We zijn op dat punt gekomen waar we als vrienden ook gewoon een tijd in stilte samen kunnen zijn, denk ik. Ik weet niet. Wanneer we aan haar huis zijn vraagt: 'Wanneer vertrek je?' 'Maandag.' 'Oh.' Ik kijk haar aan en zeg: 'Wat is er?' Ze glimlacht. 'Niets, of toch niets belangrijks.' Maar wat is belangrijk? En wat is dat niet? En in welke mate is de graad van belangrijkheid objectief? Ik laat het los, want dat is wat ik geleerd heb. Morgen komt het vast goed. En op maandag komt ze me uitzwaaien, en dan laten we elkaar weer even los. Het leven is vasthouden en loslaten, en alles daartussen.

Einde

A/N: Bedankt voor alle reads, stemmen en comments! Jullie waren fantastisch x
Ik heb enorm genoten van Chainsmoker, ik hoop jullie ook! :)

Hou m'n profiel zeker in de gaten, want binnenkort komt er een nieuwe fanfic online ;)

X J.