Chainsmoker ft. Luke Hemmings

27

 'Ella?' De vloer voelt hard en koud aan. Ash hangt over me en helpt me recht. 'Ella-' hij lacht luid. 'Wat?' Ik lach ook, terwijl hij z'n hand in de mijne houdt. 'Je viel en heel de vloer trilde.' Ik voel me een beetje beledigd, maar kan niet anders dan lachen. 'Niet dat je een koe bent, hoor. Eerder een kalf', lacht hij. En ik lach ook erg hard.'Nou, ik denk dat het beter is dat je even gaat zitten.' Ik knik. Hij begeleidt me door het huis, op zoek naar een zetel of stoel om op te zitten, maar alles is bezet. Ik zucht, omdat ik voel dat ik eigenlijk dringend wil gaan zitten. 'Kom mee naar boven, daar kan je zelfs liggen.' Ik lach. 'En er is plaats voor al m'n vet!' Hij glimlacht en loopt de trap op, met mij achter hem. Ik ga op het bed liggen,waar Ash en ik daarstraks ook lagen. Hij staat recht en ik lach: 'Kom er toch bij. Je vind wel nog een plekje.' Om hem te plagen ga ik als Patrick Ster over heel het bed liggen. Hij laat zich niet doen en smijt zich erbij. 'Ash!' lach ik, terwijl ik speels het bed blijf innemen. Op de één of andere manier gebeurt het dat ik me op m'n rug bevindt, en hij zich boven me. Voor ik er erg in heb, kust hij me. 'Lekker', lach ik, 'maar ik wil meer.' Oh, wacht even, heb ik dat echt gezegd? Hij trekt z'n wenkbrauwen op. 'Ben je daar zeker van?' Ik zucht en knik, al lachend. Hoewel ik na de val iets nuchterder ben (geen idee hoe), voel ik de alcohol nog steeds. Ik begin met m'n hand z'n T-shirt op te trekken. 'Doe.Het.Af', zeg ik, als een kind dat haar zin niet krijgt. Hij zucht. Ik voel dat hij ondertussen hard geworden is. 'Ella,-', hij lijkt in een dilemma te zitten. 'Het is niet dat ik je niet wil, nu, maar. Het is niet oké. Niet zo, niet op deze manier. Je bent dronken.' Ik zucht, geen zin om er rond te draaien; 'Morgen ben ik nuchter en wil ik het nog steeds.' Ik lach verleidelijk. Hij gaat van me af, als een soort signaal dat het echt niet gaat gebeuren. Hij glimlacht. 'Dat zien we morgen wel weer.' Een beetje teleurgesteld zet ik me recht. maar de sfeer voelt wel nog steeds goed aan. 'Nou, vet feest, hé?' vraag ik. Hij knikt. 'En jouw humaniora zit erop', voeg ik enthousiast toe, 'Wat zijn de plannen?' Hij haalt z'n schouders op. 'Om eerlijk te zijn, heb ik er geen enkel idee van; Ik weet niet wat ik wil. Studeren zie ik niet zitten, maar ik weet niet wat voor job ik wil doen, en wat voor job ik kan vinden. En om eerlijk te zijn, schrikt het me behoorlijk af.' Hij is erg open, en dat vind ik leuk. 'Maar is er dan niets waar je van droomde? Een soort doel voor als je eindelijk van school af was?' Hij zucht. 'Natuurlijk heb ik wel een aantal dingen die ik ooit als dromen beschouwde, maar ik weet niet ..ik dacht altijd dat er van alles zou veranderen. Maar eigenlijk is er niets veranderd. Het enige is dat ik hier nu sta en helemaal niet weet wat ik moet doen.' Ik knik. Ik idealiseer het eigenlijk ook. 'Het einde van deze hel' zei ik erover, duidelijk, niet?

'Maar, zeg eens, wat is hetgeen wat je echt wilde doen?' Ik zie dat hij diep nadenkt, en hij lijkt geraakt, alsof hij denkt aan iets waar veel gevoelens aan verbonden zijn. Hij lijkt echt diep na te denken, en dan ineens zegt hij, uit het niets: 'Misschien moeten we even naar beneden. Je weet wel, een laatste keer hard gaan.' Ik zucht. 'Ash, wat is je droom?' Ik hoop dat hij m'n vraag gaat beantwoorden, maar dat doet hij niet. 'Kom mee,' snauwt hij. 'Whoa, calm down, het was maar een vraag', zeg ik, toch wel geschrokken van zijn korte reactie. 'Het spijt me, het is gewoon - ik wil feesten.' Ik knik en samen gaan we naar beneden. Door even te rusten, voel ik me terug wat nuchterder. Ash en ik dansen afzonderlijk, maar we zijn nooit ver van elkaar verwijderd. Iedereen begint weg te gaan, ook al is het nog vrij vroeg. Ik hoor iets vallen over een feestje, dus ik veronderstel dat er vanavond ergens iets te doen is. Aangezien iedereen hier al een hele middag geweest is, zullen ze wat afwisseling willen.

Luke's P.O.V.

iIk sta aan de grond vastgenageld. Ik moet in DIE douche. De andere zijn allemaal bezet. Maar ik wil niet. Niet nu. Ik zucht en probeer mezelf naar de douche voort te bewegen, maar het lukt niet. Ik sta hier al zo lang. Uiteindelijk zie ik geen andere optie dan me om te draaien en niet te douchen. In m'n kamer denk ik na over wat ik zonet gehoord heb: ik ben geslaagd. M'n begeleider leek zo enthousiast. Je zou bijna denken dat het om z'n eigen zoon ging. Ik was helemaal niet zo enthousiast. Het was oké, maar ja, dat is het dan ook. Een blaadje papier gaat m'n situatie niet veranderen. Ik ben al een tijd clean, maar naar huis gaan mag ik nog niet. Straks kan ik, als ik wil, Michael spreken. Ik weet niet of ik het wil - maar ik ga het wel doen. Het is zo lang geleden dat ik hem gezien heb. Hoewel ik daaraan probeer te denken, denk ik vooral aan Ella. Hoe hard ik ook probeer, ze blijft in m'n gedachten zitten. Ik weet dat ik verder moet - en ik weet dat zij verder is- maar het is moeilijk om iemand te vergeten die je zoveel gegeven heeft om te herinneren.