Chainsmoker ft. Luke Hemmings

38

Wanneer ik thuis kom staat er een bord met vers eten voor me. Rose en m'n vader zitten in de zetel. Ik neem het bord, warm het op en ga bij hen zitten. Natuurlijk vragen ze me hoe het was en ik vertel dat het leuk was No nog eens te zien, dat ze mooie kunst maakt en dat we overdag de campus verkend hebben en 's avonds afgesproken hebben met een paar mensen. Het alcohol-gedeelte laat ik maar weg, maar ik denk dat ze het wel weten. Op een campus is er altijd alcohol. Dat zullen ze uit hun eigen studententijd nog wel weten. Wanneer ik klaar ben met eten, ga ik naar boven. Ik heb even tijd nodig om te bekomen van het weekend. De ontmoeting met Alex baart me zorgen. Had ik z'n nummer beter nog niet verwijderd? Ik weet het niet. Het lijkt mij het best zoals het nu is. Ik heb toch geen tijd voor jongens nu. Zelfs niet vriendschappelijk volgens mij. Con is gay, dus voor hem geldt het niet. Ik denk dat ik nog niet helemaal over de situatie met de jongens heen ben. Zij waren mijn vrienden. Ik vertrouwde hen blindelings. En dat vertrouwen hebben ze geschaad. Ik weet wel dat ze niet wisten dat het om m'n moeder ging, maar dan nog. Al zuchtend trek ik m'n pyjama aan en ga slapen. Momenteel heb ik echt geen zin om nog meer na te denken. Slapen gaat moeizaam, omdat ik gewoon zo veel gedachten heb momenteel. Wat met de jongens? Wat met Alex A.? In m'n nachtmerrie komt hij terug. Deze keer zit hij naast me in de auto. Hij had allerlei rollen kunnen spelen, maar hij houdt m'n hand vast en knuffelt me. Ik word wakker en besef dan eindelijk dat het gewoon een droom was. Alex A. is niet in m'n leven; ik heb hem verwijderd, en maar goed ook. Niemand heeft nood aan nog meer drama.

Op maandagmorgen komt Connor met een grote smile op z'n gezicht naar me toe gelopen. Ik ben benieuwd naar zijn goede nieuws. 'Volgende week ga ik James aan m'n ouders voorstellen.' Ik trek m'n wenkbrauwen verbaasd op. 'Weten je ouders dat je gay bent?' Op de één of andere manier is dat nooit ter sprake gekomen. Hij zucht. 'Nee, maar ik vind dat ze het moeten weten. Misschien is het makkelijker voor hen als ik James meebreng. Dan zien ze dat ik het echt meen, en als ze ontdekken wat voor fantastisch persoon hij is, zullen ze er misschien minder tegen zijn.' Ik knik: 'Want liefde blijft liefde, maakt niet uit tussen wie.' Hij glimlacht: 'Mooi, heel poëtisch ook. Maar ik moet je statement helaas onderuit halen, door je erop te wijzen dat een 13-jarige en een 30-jarige niet echt samen passen. Noem het dan liefde of wat je wilt, maar dat is gewoon illegaal.' Ik geef hem een klein glimlachje. 'Waarom moet je m'n statements altijd onderuit halen?' Hij haalt z'n schouders op en zegt: 'Dat is nu eenmaal wat ik doe.' Daarna gaat hij nog even naar een vriend. Ik besluit maar alvast naar m'n lokaal te gaan. Ik bedenk me dat ik Con nog niets verteld heb over dit weekend. Hij weet wel dat ik naar No ging en volgens mij zal hij wel nog vragen hoe het was. Het ding met pauzes is nu eenmaal dat er zoveel gezegd moet worden in zo'n korte tijd. De lessen gaan traag, maar eindelijk is het middagpauze. 'Hey, mooie meid, hoe gaat 'ie?' Ik lach om hoe hij me noemt en draai me om. Achter me staat Connor, die de laatste tijd erg gelukkig is. Volgens mij heeft het veel te maken met uit de kast komen én z'n relatie met James. Een echte ontmoeting is er nog niet gekomen, maar dat is vooral omdat Con het nog geheim houdt. Met reden. Mensen haten zo gemakkelijk. 'Goed, goed, heeterd', lach ik. Het is ons ding geworden om elkaar wat op te peppen. Hij grinnikt. We schuiven aan in de rij en wanneer we eindelijk zitten, vraagt Connor me hoe het dit weekend was. Twijfels rond wat ik hem nu eigenlijk moet vertellen wellen in me op. Het hele gedoe met Alex was gewoon een toevallige en éénmalige gebeurtenis, zonder gevolgen. Maar ik besluit het toch te vertellen. Zijn ogen worden groot: 'Wat? Een jongen heeft je Starbucks gekocht? Dat is zo romantisch!' Ik glimlach; hij heeft wel gelijk. 'Toen hebben we nummers gewisseld, maar ik heb het verwijderd, Jongens hebben toch maar één doel en daarbij heb ik het gewoon heel er erg druk met -', vertel ik, maar Con onderbreekt me: 'Woah, woah, wacht even. Je ontmoet een jongen die je SB koopt en waar het mee klikt en dan delete je z'n nummer? Ik volg je logica niet hoor.' Hij moest eens weten wat er gebeurd is; wat de jongens gedaan hebben. Dan zou hij vast beter begrijpen waarom ik het nummer gedelete heb, maar ik wil het er niet over hebben. 'Ella, serieus, dit is geen toeval. Ik weet dat je het gedoe met Luke moet verwerken en zo, maar het lot heeft jullie bij elkaar gebracht. Jullie horen bij elkaar te zijn.' Ik glimlach en zeg: 'Dan zal het lot ons ook wel weer samen brengen.'