Chainsmoker ft. Luke Hemmings

48

Luke is thuis. Best handig, hoef ik geen bus of trein te nemen. Ik wandel naar Luke's huis in een sneltempo. Ik ben heel benieuwd; Ik bel aan, en hij staat al lachend in de deurpost. Hij kijkt op z'n horloge: 'Zo snel? Iemand wil me graag zien.' Ik duw hem lachend aan de kant. 'Vertel me alles!' Hij lacht en zegt: 'Geduld, wat drink je?

'Dus, vertel, wat heb je beslist?' Ik kijk hem benieuwd aan. 'Wel, niet schrikken maar ik ga stoppen met m'n studie en een tijd naar het buitenland.' Ik trek grote ogen. Ik had zoiets niet verwacht van Luke. Ik dacht dat hij zich nu op z'n studie focuste. 'Leg uit!', zeg ik, omdat ik het niet begrijp. 'Je had misschien al door dat economie niets voor mij is, en dus ga ik ermee stoppen. Ik ga naar het buitenland met een organisatie in plaats.' 'Wat ga je in het buitenland dan doen?' vraag ik. 'Wel, ik wil graag probleemjongeren helpen. Doordat ik zelf in zo'n situatie gezeten heb, heb ik het gevoel dat ik jongeren echt kan helpen.' Ik knik. 'Dat is een mooie gedachte, maar waar ga je dan naartoe? En wat ga je daar dan doen?' 'Ik ga het niet zeggen, ik ga het je tonen', lacht hij, waarop hij een laptop erbij neemt en een website opent. 'Kijk, dit zijn de landen waar ik naartoe kan gaan.' Een wereldkaart waarop heel veel landen gekleurd zijn verschijnt. 'Wow, ruime keuze.' Dan gaat hij verder. 'En dit zijn de lokale centra die meewerken.' Een aantal namen verschijnen met wat uitleg. 'Wow,' is het enige wat ik kan zeggen. 'Ja, en dit is de selectie die ik gemaakt heb.' Hij opent een document waar een aantal centra met uitleg en locatie staan. Thailand, Zuid-Afrika, Brazilië, Noorwegen en Canada, lees ik. 'Nog zoveel landen. Weet je al waar je heen wil?' Hij zegt: 'Ik heb een top drie gemaakt, en die doorgestuurd. Normaal zegt de organisatie dan waar je heen mag.' 'Wat is die top drie?' vraag ik. Hij glimlacht: 'Het was moeilijk kiezen, maar uiteindelijk staat Thailand eerst, dan Zuid-Afrika en daarna Noorwegen.' 'Het lijken me alle drie interessante landen.' Hij knikt. Ik vraag hem wanneer hij vertrekt. 'Zo snel mogelijk. Binnen een weekje zou ik al op het vliegtuig moeten zitten.' Zo snel al? 'Ik weet dat het snel is, maar als ik volgend jaar in de herfst een nieuwe studie wil beginnen, dan moet ik snel vertrekken', vult hij aan. 'Weet je al welke studie?', vraag ik. Ik heb vooral veel vragen gesteld, maar dat is ook wat ik wil. Hij moet me wat antwoorden geven, want dit komt wel heel erg snel. 'Nee, ik hoop dat dit jaar me daarbij gaat helpen. En jij, heb jij al iets beslist?' Ik schud m'n hoofd. 'Niets overhaast beslissen en vooral niets doen waar je geen 100% achter staat', zegt hij. En heel even, in minder dan een seconde, stel ik me voor hoe het zou voelen zijn handen op me te voelen. Maar dan vaagt de gedachte gelukkig weg. Hij lijkt nu plots zo zachtaardig en lief dat m'n lichaam erop reageert. Ik onderdruk het. 'Weet ik wel, het is gewoon zo moeilijk, omdat dit de rest van je leven bepaalt, zeg maar.' Hij knikt, maar zegt: 'Dat hoeft niet. Heel veel mensen gaan nog andere dingen doen, maar ik snap je wel, je wilt natuurlijk wel iets doen met de opleiding die je volgt.' Ik lach, en ga dan terug naar m'n vragen over zijn plannen. 'Wat ga je dan eigenlijk precies doen?' Hij zucht en gaat zitten. 'Veel, maar het komt erop neer dat ik een soort contactpersoon ben. Ze kunnen met mij praten en dan kan ik dingen doorgeven enzo. Ik denk dat ik ook activiteiten ga moeten organiseren en begeleiden, en ja, de algemene werking ondersteunen.'
'Lijkt me nogal een avontuur', mompel ik. 'Dat is exact wat ik wil', antwoordt hij met een grote glimlach. Ik geef hem een groen lachje.

Luke zet me thuis af, wat ervoor zorgt dat ik niet echt veel tijd hem om na te denken over wat er allemaal op me afkomt. Het zou me niet zoveel mogen doen, maar dat doet het net wel. Ik ben blij dat hij iets gevonden heeft dat hij graag doet, maar daarnaast voel ik me een beetje leeg. Ik weet het niet, het voelt vreemd aan, omdat Luke en ik verleden tijd zijn. En ik nu met Alex ben, en heel veel van hem houd. Maar wat is liefde, en hoe ver gaat het?

M'n vader is thuis, maar hij en Rose zitten in de keuken, dus ga ik naar boven. Ik probeer even na te denken over wat ik nu precies denk over dit alles. Het probleem is dat ik me rot voel dat hij weg gaat. Ik ben boos op mezelf hiervoor. Ik zou er niet zoveel om mogen geven. Luke en ik proberen vrienden te zijn, maar niet zo close. Ik zou blij moeten zijn voor hem, en verder niets. Waarom is dit lege gevoel er dan? Wil ik ook gaan reizen, is dat het? Maar daar ja op antwoorden zou een leugen zijn. Ik wil ooit wel reizen, maar niet nu. Ik wil studeren, dat weet ik. Het probleem ligt ergens anders. Ligt het probleem bij Luke? Ja. Het probleem ligt bij hem, maar wat is het precies? Mijn gedachten slaan op hol. Dit kan niet, dit mag niet. Dit zou niet zo mogen zijn. Ik voel hoe een traan over m'n wang loopt. Dit kan niet serieus zijn. Ik heb net die stap gezet met Alex, en alles voelde zo perfect en goed. En nu dit, nee, dit kan ik niet aan. Ik denk dat het waar is wat ze zeggen: Je beseft niet wat je hebt tot je het kwijtraakt. In mijn situatie gaat het misschien meer om het concept dat je niet ziet wat iemand waard is, die persoon laat gaan en te laat tot de realisatie komt hoeveel die persoon waard is. En hoeveel die persoon voor je betekent. Het komt hard aan, even hard als Mike's auto tegen die van m'n moeder: Ik hou van Luke.

Luke's P.O.V.
Ella lijkt enthousiast te zijn over m'n plannen. Ondersteuning van je vrienden hebben is altijd aangenaam. Ash is ondertussen ook op de hoogte (hij lag met een of andere chick in bed toen ik hem belde) en Cal reageerde heel enthousiast. Het leven lacht me toe. Het probleem is dat er nog een aantal dingen zijn die ik moet doen om hier zeg maar met een goed geweten te kunnen verrekken. Om hier met innerlijke vrede te vertrekken, zeg maar. Het probleem bevindt zich in m'n oude wijk. Het is vreemd hoe ik daar in geen tijden geweest ben, terwijl ik een jaar terug me daar constant bevond. Maar misschien is het wel goed dat ik daar niet meer naar toe ga. Ik ben ook niet van plan dat nog vaak te doen. Juist nog één keer. Alleen weet ik niet hoe ik het in godsnaam ga doen. Ik ben dan wel veel gegroeid als een persoon, zij zal mij altijd zwak maken. Ze zeggen dat je eerste liefde je verandert, en ik kan ze geen ongelijk geven. De inpak die zij op mij gehad heeft is enorm. Tot op de dag vandaag heeft ze nog invloed op me. Die keer met dat meisje, Cassy, dat was ook door haar. Maar ik moet dit doen. Ik moet het gewoon in orde maken met haar. Toen ik nog aan de drugs zat kon ik haar veel beter verdragen, ook al hield ik er niet van haar rond me te hebben. Op het feestje was ze er, en ik liet haar gewoon haar gang gaan, omdat dat is wat zij met me doet. Ze maakt me zwak. Ze verandert me in een zwakke persoon die geen wilskracht meer heeft, maar wanneer ik naar haar toe ga, dan zal ik haar niet meer die macht geven. Ik laat alleen maar toe wat ik zelf wil. Ik denk terug aan alle momenten die ik met haar gehad, maar ik mag die momenten niet meer laten bepalen wat ik nu doe. Ik moet ze loslaten. Het doel is niet om Aaliyah te beschuldigen, ik wil het gewoon uitpraten. We moeten gewoon praten over dit alles. Ik weet niet waar zij voor open zal staan, maar god, ik weiger nog langer te wachten en in deze onwetendheid te zitten. Een persoon die zoveel voor je betekend heeft, zou je niet op zo'n manier moeten achterlaten. Dus ik ga naar haar toe. Niet vandaag, maar snel. Ik wil het goedmaken, want ik realiseer me dat ik er misschien wel van hield dat ze me zwak maakte. En ik hield van haar, op een hoog niveau. Dingen zijn niet gelopen zoals ze hadden moeten lopen, maar god, ik zou het anders doen als ik alles opnieuw kon doen.

Ella's P.O.V.

Ik kan niet slapen, wat niet geheel vreemd is, aangezien ik er net achter gekomen ben dat ik iets voel voor m'n ex. Het probleem is 1) Ik heb een vriendje, Alex, waar ik van hou en 2) Luke vertrekt voor een lange tijd naar het buitenland. Het voelt zo verkeerd aan en ik weet gewoon dat ik niet meer terug moet naar Luke. Ik hou van Alex, overtuig ik mezelf. Uiteindelijk val ik in slaap, met de gedachte dat ik morgen naar Alex ga en hem mijn liefde toon.
De volgende morgen douch ik me met die lekkere vanille douchegel, en maak ik me klaar om naar Alex te gaan, als verassing. Luke probeer ik uit m'n gedachten te houden. Ik moet hem vergeten en verder gaan met Alex. Alex is een fantastisch lief, en dat bewijst hij elke dag. Ik kan hem niet laten vallen. Ik mag hem niet laten vallen.

'Hey Queen', doet hij de deur open, 'verassingsbezoek?' Ik knik, en druk dan meteen m'n lippen op de zijne. 'Woah', zegt hij, al lachend. Maar ik wil geen tijd nemen om te praten, want wat ik nu nodig heb, is een bewijs dat ik van hem houd. Een bewijs dat wij een passionele, mooie relatie hebben en dat hij 1000 keer beter is dan Luke. Ik voel me schuldig dat ik even gedacht heb om terug met Luke te zijn. Hoe kon ik dat ooit denken? Ik trek handig Alex's T-shirt uit. Hij verwachtte dat duidelijk niet en zegt: 'Wat doe je?' Ik bijt ondeugend op m'n lip. 'Ik wil je. Nu.' Hij kijkt me vragend aan. 'Zeker?' Ik knik. En dan laat hij zich vrij gemakkelijk los. Ik trek dan z'n jogging af en wat ik nu ga doen, is iets wat ik mezelf eigenlijk niet had zien doen. Ik bedoel: tuurlijk gebeurt het, maar op de een of andere manier zie je het jezelf niet doen. Ik ga op m'n knieën zitten, en trek z'n boxer af. Woah. Alex had dit al helemaal niet verwacht en vraagt: 'Ella, wil je dit echt?' Ik knik, maar slik wel even, na het zien van zijn D. Dan probeer ik om hem een blowjob te geven. Ik heb dit nog nooit gedaan, maar ik hoop dat ik één of ander seksueel instinct heb dat er automatisch voor zorgt dat ik het goed doe. Het lijkt erop dat ik het wel goed doe, want hij kreunt: 'Jezus, Ella.' Het doet niet veel met me, dit alles. Ik ben blij dat hij het naar z'n zin heeft, maar dit is het niet. Die realisatie doet me weer twijfelen aan m'n liefdeskeuzes. Ik slik. Hoe kan dit? Ik had zo'n goed leven: relatie met Alex en goede vriendschappen met No, Ash en Luke. En nu zou ik Luke terug willen? Dat is gewoon niet oké. Je ex terugnemen is gewoon niet oké. Er is een reden dat die persoon je ex is. Ik zucht, en zie dan dat m'n telefoon oplicht. Ik wil m'n gedachten even af van Alex, dus neem ik m'n telefoon snel terwijl ik bezig ben. Ik kijk op het schermpje en wanneer de naam Luke verschijnt voel ik een traan over m'n wang lopen.