𝑴𝒂𝒓𝒖𝒅𝒆𝒓𝒔 𝒍𝒐𝒗𝒆 | Sirius Black

17. Wybaczysz?

Syriusz*

Wstałem po dziewiątej rano i rozejrzałem się byłem w skrzydle szpitalny głowa mnie bolała a nogę do połowy miałem w bandażu przypomniałem sobie co się stało wczoraj . Stali przy mnie James Lily i Peter a nad moją głową pochyliła się Dorcas, nie było przy mnie Isabelli. Wzasadzie pierwsze słowa jakie brzmiały.

— Gdzie jest Izzy? Zapytałem — oni patrzyli jakby nie wiedzieli o kogo chodzi.

— Głupia siostra odpoczywa, ma kaca Remus z nią został.

— Czemu tak o niej mówisz?— zdziwiłem się, bo pierwszy raz mówił w taki sposób o niej.

— Wlała ci eliksir miłosny do napoju? — powiedziała Lily.

— To pamiętam, ale czemu miałaby mi go wlać?

— Chciała cię otruć, mówiła mi że nic nie stanie jej na przeszkodzie, nic dla niej nie znaczysz. — powiedziała Meadowes.

— Ona nie jest do tego zdolna, nie ona..  ja znaczę dla niej coś więcej.

— Słyszałam jak mówi na ciebie nic nie warty kobieciarz. Upiła cię tym a mi groziła różdzką odratowała cię madame Pormfrey i ja — kontynuaowała.

— Kłamiesz... To nie ona...nie moja Belle.

— Wierz sobie w jej idealność.

— Odpoczywaj za godzinę pownni cię wypuścić, spakujemy cię.- powiedział Peter.

— Ja się pytam gdzie jest Belle.

Nie odpowiedzieli wyszli wszyscy oprócz Lenki.

— Syriuszu Orionie Blacku jesteś kretynem! Chciałeś uwierzyć Dor, że Belle chciała cię zatruć tylko ja i Remus wiedzieliśmy co jest na rzeczy a resztę owinęła sobie wokół palca i nastawiła przeciko niej.

— Ona naprawdę tak o mnie myśli?

— Potter, tak o tobie myśli? Zastanów się ja słyszałam wczoraj co ty o niej myślisz padły ostre słowa

— Naprawdę? Co za kretyn ze mnie,a  co konkretniej padło?

– Twoim życzeniem było jej nigdy nie spotkać.

— Co? Chyba mnie Merlin opuścił nie mógłbym tak powiedzieć, kocham ją.

— Daj dokończyć myślałeś perfidnie wczoraj o niej, nagle cię olśniło, że jednak jej wierzysz i pobiegłeś za nią zwichnąłeś kolano. Zaprowadzili cię do skrzydła nafaszerowali cię lekami przeciwbólowymi  i leżałeś tu przez parę godzin do teraz.

— Ale ona...

— Wczoraj uprzykszaliście jej życie, bo Dora was omotoła.

— Nic nie pamiętam.

— Teraz możesz się wypierać i sobie mówić o miłości, Adel mi powiedziała że po feriach znowu ma wracać na stałe do....

— O czym ty mówisz? — Coś do mnie docierało.

— Właśnie ponownie zniszczyłeś życie osobie, na której najbardziej ci zależało brawo kretynie — poklaskała i wszła.

Co ja najlepszego zrobiłem najpewniej wróci tam gdzie była szczęśliwa czyli do Ameryki, z Leonardem, głupia Dorcas owinęła sobie wszystkich wokół palca i głupi ja że jej uwierzyłem. Tyle czasu starałem się o jej przyjaźń i względy i tak po prostu to zjebałem.

— Czy mogę już wyjść? — spytałem pani Pomfrey.

— Jak czujesz się lepiej to proszę, tylko uważaj na siebie, stawy po eliksirze muszą się zregenerować, jakby coś się działo przychodź od razu.