Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆
•Vampirler, cadılar ve avcılar •
Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo?
Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun...
Müziği açmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. keyifli okumalar cadılarım 🪐
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
46-Sevgi
Gecenin içine doğan kocaman bir dolunay gibi hayatımın akışında bir adam belirdi. Koskoca karanlığım ve bitmek bilmez hüznüm, hayatım boyunca hep sonsuz bir döngü gibi gelirdi. Sonsuza kadar hep bu kadar mutsuz mu olacağım diye düşünürdüm. Sonsuza kadar hep böyle mi olacağım. Böyle... Zavallı, tek başına ve kapkaranlık.
Teoman'a her baktığımda kendi karanlığımın ardında daha büyük bir karanlık olduğunu görüyordum. Benim ulaşamayacağım kadar uzak, adım atmayacağım kadar korkunçtu. Hüznü benim hüznümden daha ağırdı ama Teoman bütün bunları kimseye göstermeden omuzlarında taşıyabilecek kadar güçlüydü.
"Her insanın kalbi seninki kadar güzel atıyor mu?" diye sordu. Bakışlarında aşina olduğum yorgun ifadeyi söylediği şeyin şaşkınlığı ile gözlerime dikti. "Demek istediğim..." durakladı, ne söyleyeceğini düşünürken avuçlarında hissettiği ritimlere odaklandı. Sonra söyleyeceği şeyden vazgeçti. "Büyüleyici." diye mırıldandı.
"Teo, kalbin atıyor öyle değil mi?" diye sordum. Elimi uzatıp dokunmaya cesaret edemesem de içimde buna dair şiddetli bir arzu oluştu. "Kalbin atıyor ama ölüm sana çok uzak..."
"Kalbimin seninki kadar hızlı atması imkansız." dedi mırıldanarak. "Ama evet ölüm bana uzak. Ölmek için yardıma ihtiyacım var."
Yüzünde oluşan gülümsemeye rağmen kelimelerdeki acıyı hissettim.
"Ölüme bu kadar yakın oluşum senin tarafından nasıl görünüyor merak ediyorum." dedim.
Bakışları kendi elinde durdu, kalbimin atışını hissederken baş parmağıyla tenimi yavaşça okşadı. "Çok kırılgansın. Hayatını kaybetmen, bir camın kırılmasından daha kolay..." durakladı, baş parmağı tenimi cayır cayır yakarak hareket etmeyi bıraktı ama arından en gizli duyguları açık bıraktı. "Ölümün dokunabildiği bir varlığı sevmek." diye fısıldadı. "ne korkunç şey..."
"Sevmek mi?" diye sordum.
Bakışları yönelip gözlerimin içine bakarken elini kararsız bir şekilde hareket ettirdi. "Çok garip gelecek biliyorum ama, biraz daha böyle kalsa olur mu?" diye sordu. Konuyu değiştirme çabasını anlasam da üstelemedim.
"Olur." diye yanıtladım. Kalp atışlarımı dinlemek istemesi öyle çok hoşuma gidiyordu ki, yanaklarıma alevler hücum ediyordu.
Odanın içindeki hafif ışık, duvarın dibinde duran küçük bir ışık kaynağından geliyordu. Bunu fark etmem zaman almıştı çünkü tüm dikkatm Teoman'ın güzel yüzünde ve sessizce aldığı soluklardaydı. Kalın perdeler duvarın üzerine gölge oluştururken odanın içindeki diğer eşyalar da yere boylu boyunca inen gölgeler bırakıyordu.
