Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆
•Vampirler, cadılar ve avcılar •
Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo?
Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19- Vampir
"Yüzyıllardır buradayım, kimsenin görmediği ıssız, karanlık bir kuyuda.
Örümcekler her yanımı ağlarla sarmaladı ama insanlar yüzümdeki basit gülümsemeye kandı."
෴෴෴
Damarlarımdaki kanın akışı hızlandı, resmen donup kalmıştım.
Karşımda duran kadın benden daha büyüktü, aramızda en az altı yaş olmalıydı. Korkunç derecede kızıl gözleri bir şeytanın oyuk cehenneminden çıkmışçasına bakıyordu, yabaniydi. Kadın bana doğru yürürken dağınık saçları da omuzlarına dokunup havalanmaya başladı, tırnaklarında birikmiş bütün kiri ve yüzündeki öldürücü bakışı görmemle geriye doğru adımlamaya başladım.
''Uzak dur benden.'' dedim korkulu bir şekilde. içimde artmaya devam eden telaşı kontrol edemiyordum, bedenim telaştan ısındı ve nefesim istemsizce hızlandı. Böyle bir yerde kaçabilecek, saklanabilecek hiçbir yer yoktu.
''Neden geldiğini biliyorum.'' dedi derin bir sesle, yüzündeki gülümsemeyi indirmeden. ''onu sana verebilirim.'' rahatsız edici tavırları, kızıl gözleriyle beraber cehennemden çıkıp gelmiş gibi görünüyordu. Sanki birazdan pençelerini çıkaracak ve uzun, sivri dişleriyle bedenimi parçalamaya başlayacaktı.
Kaç Arin, durma!
Arkama dönüp ormanın içine doğru hızla koşmaya başladım. Arkamda yaprakların hışırtısı dışında hiç ses yoktu, her şey uğursuz bir boşluğa teslim olmuştu. Korkmuş zavallı bir av gibi evi geçip ağaçların arasında koşmaya devam ettim. Kulaklarım aldığım solukların sesiyle uğulduyor, yanaklarım kalbimin her hızlı atışıyla kızarıyordu.
Rüzgar düşmanımmış gibi bana vuruyordu.
Kendimi yere hızla savrulurken bulmadan önce duyduğum iştahlı bir kahkaha sesi, tüm bedenimi delici bir korkuya sardı. Sonra hafifçe havalanıp büyük bir ağaca doğru savrulmaya başladım. Başımı sert bir şekilde ağaç kovuğuna çarpışımla görüş alanım bir an için buğulu bir ekrana döndü. Gökyüzü griydi ve ağaçlara konmuş kartallar korkuyla kanat çırpıp uçuşuyorlardı.
Kızıl gözleri olan kadın sakin adımlarla yattığım yere kadar geldi ve başımda durup bana kötücül bir neşeyle baktı. ''Her seferinde aynı şey oluyor tatlım,'' dedi öğüt verir gibi. ''ama biliyor musun bunu yapmaktan hiç gocunmuyorum.''
