Wattys 2022 Paranormal/Fantastik Kazananı 🏆
•Vampirler, cadılar ve avcılar •
Herkesin söylediğinin aksine kalbinde hiç sevgi taşıyor musun, Teo?
Donuk bakışların ve sert tavırların etrafındaki herkesi uzaklaştırırken bundan öyle memnun görünüyorsun...
Fırtınanın ortasında tozlu bir dumana karışıyor nefesim. Rüzgar çarpıyor bedenime, oradan oraya sürüklüyor. Havada hiçliğe dönüyor bütün söylediklerim.
Ellerin nerede, ellerin yok yanımda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
25-Komplo
Karanlık evin içinde uğursuz bir duygu benliğimi sardı. Birkaç adım gerileyip merdivenlerden yavaşça indim. Aşağı katı gören ufak bir alanda bir hareketlilik hissettiğimde inmekten vazgeçip olduğum yerde durdum. Adım sesinin kulağıma gelişini dinledim ama öylesine hafifti ki panik içinde olmasam asla duyamazdım.
Bakışlarımı odama yönlendirdiğimde açık kapının ardındaki karanlıktan başka hiçbir şey göremedim.
''Derin?'' diye seslendim, hiçbir şey kıpırdamadı; tek bir ses bile çıkmadı. Çok küçük bir saniye için gördüğüm o hareket, gerçek olmayabilirdi, korku dolu anlara tanıklık eden zihnim benimle dalga geçiyor olabilirdi. "Teoman?"
Aşağı kattan adım sesleri tekrar geldiğinde birinin salonda olduğunu anladım. Korku beni hareket ettirerek basamakları çıkmama neden oldu. Yavaşça basamakları çıkıp kendi odamdan gözlerimi ayırmadan Derin'in odasına yöneldim. Kapıyı açtım ve çıkan tok sesle yüzümü buruşturup içeri girdim. Kapıyı ardımdan kapatıp yaslandım.
Kalbimin güm güm atışı kulaklarımda yankılanıyordu. Sesleri dinleyip tamamen yalnız olduğuma ikna olunca kapıdan sırtımı çektim ve yağmur damlalarıyla ıslanan pencereye yöneldim. Aşağı atlarsam kendimi sakatlardım, tutunacak hiçbir yer de yoktu. Korkuyla çevreme baktım, kapana kısılmış hissediyordum.
İçinde bulunduğum odada göz gezdirdim. Derin'in eşyaları, kitapları, giysileri... O neredeydi, eve gelmek üzere olmalıydı. Bu düşünce beni dehşete çevirince kapıya doğru yürüdüm ve kulağımı dayayıp dinledim. Hiç ses yoktu. Derin gelmemeliydi, evde başkaları vardı.
Elim kapının tokmağını buldu ve gözlerim açılmaya başlayan aradan dışarıdaki koridora baktı. Alt kattan yansıyan hafif ışık merdiveni ve tavanı aydınlatıyordu. Odamın kapısını görebiliyordum, kapalıydı şimdi. Nabzım hızlanırken ellerim ve bacaklarım titremeye başladı.
Kapıyı kapatmak için karar verdim, aynı saniye içinde gözlerim bir yere takılı kaldı. Duvarın dibindeki karanlığın içinde biri vardı, bana baktığına emindim. Hareket edince bir kadın olduğunu, gözlerindeki kızıl rengin onu bir canavara çevirdiğini fark etmek zamanımı aldı. Bana doğru yürürken yüzünde ciddi bir ifade vardı. Hızla kapıyı kapatıp iki defa üst üste kilitledim ve uzaklaşıp gizlenecek bir yer aradım.
