KIRIK DÜŞLER

65. Bölüm ~ Cinsiyet

Aylin yatakta kolu boşluğa düşünce bir gözünü araladı. Etrafına bakındı. Doğrulup oturdu. Biraz kendine gelmeyi bekledikten sonra yataktan çıktı ve sabahlığını sırtına geçirip içeriye geçti.

Mutfaktaki tabak seslerine doğru ilerledi. Kapıya yaslanarak sabah sabah görebileceği en harika manzaraya doğru baktı. Emir üstten hiçbir şey giymemiş. Altında üzerine bol gelen bir eşofman. Hem şarkı mırıldanıp dans ediyor, hem de kahvaltı hazırlıyordu. Bir yandan peynirleri doğrarken diğer yandan ocaktaki menemeni döndürüyordu. Piştiğine emin olduğu menemen sahanını ocaktan alıp burnuna dayadı. Kokusunu tamamen içine çekince masaya koymak için arkasını döndü. O anda kapıda kendisini izlemekte olan Aylin'i farketti. Kocaman gülümsedi.

"Günaydın hayatım, ne zamandır oradasın?"
"Günaydın, sanırım söylediğin şarkının ilk nakaratından beri."
"Röntgenci misin sen?"
"Alenen izleyenler de bu sınıfa girer mi?"
"Girer, girmeli, bence giriyordur."
"O zaman evet röntgenciyim ve kocamın mutfaktaki dans eden görüntüsüne bayıldım."

"Bak yaa!! Bende kapıda beni izleyen yarı çıplak kadının görüntüsüne bayıldım. Biraz daha öyle orada durursan menemen soğumak zorunda kalacak."

Gözleri büyüyen Aylin pıtır pıtır adımlarla tamamen mutfağa girip masaya oturdu.
"O zaman soğutmadan yiyelim."
"Aylin ama ben onu kasdetmedin. Böyle masaya oturursan ben nasıl gözümü senden alıp kahvaltı edeceğim?"

Ekmeği bandırdığı menemen parçasını ağzına attı. Yoğun sıcaklıkla damağı yanmasın diye ağzındaki lokmayı sağdan sola çevirirken bir yandan da cevap vermeye çalıştı.
"Vallaha o senin problemin. Zaten az yapmışsın menemeni ancak bize yeter."
Emir Aylin'in sevimli hallerine gülümseyip çayları döktü.

"Öyle olsun Aylin hanım, hepsini siz yiyin."
Aylin Emir'in mahcup yüz ifadesine dayanamayıp menemene batırdığı bir sonraki ekmek parçasını Emir'in ağzına tıktı.
"O kadar kokladın bari bi tadına bak, ama daha fazlasına göz dikme."

Emir ağzındaki lokmayı çiğnemeye çalışırken gelen kahkahasını durdurmaya çalıştı. Yuttuktan sonra fısıldar gibi konuştu
"Yalnız çok lezzetli olmamış mı?"
"Hııı olmuş, bundan böyle kahvaltıları hep sen hazırla. Ben çok beğendim."

Aldığı cevap karşısında gözlerini deviren Emir kendi kendine mırıldanır gibi cevap verdi.
"Yani, tabii, olur, neden olmasın, hazırlarım, yine birgün, belki..."

"O zaman şöyle yapalım, beni yorduğun gecelerin sabahında sen hazırla diğerlerinde ben."
Emir inanamayan bakışlarla ağzı açık Aylin'e baktı.
"Şu durumda ayda bir hafta sen hazırlayacaksın, hamilelik sürecinde hep ben!"
Bu kez Aylin kahkaha atmaya başladı.
"Ne yani her gece..."
"Bence bu kısmı hiç sorgulama, yok yok sorgulama..."

İkiside kahvaltı sofrasını kahkahalarıyla çınlattı. Menemen sahanın dibini sıyırmak için çocuksu bir yarışa girdiler. Çekiştirdikleri sahan ikisininde aynı anda bırakmasıyla ters bir şekilde yere kapaklandı. İkisine de yar olmayan son lokma masaya oturduklarından beri gülen çift için bir malzeme daha oldu.

"Ayy Emir uzun zamandır bu kadar gülmemiştim."
"Ne yalan söyleyeyim ben de, bir de dönüp durumumuza bakınca rüya gibi geliyor."
"Ne varmış durumumuzda?"
"Odasına aldığı yaralı bir erkeğin varlığından tedirgin olan kızın şuan benim karım olması ve karnında çocuklarımızı taşıyor olması. Evimizde, kahvaltı soframızda gülüşlerimizin bize eşlik etmesi..."

Emir'in yaralandığı gecenin sabahını hatırlayan Aylin gülümsedi. Emir'in taklidini yaparak
"Sen de kimsin, burası neresi, eşyalarım nerede, bana neden yardım ediyorsun?"
Kendi taklidine gülen Emir de Aylin'in ürkek ve çekingen halini taklit etti.
"Sizi biraz hırpaladılar ben de buraya getirdim, burası benim odam, size sıcak çay yapayım mı?"