KIRIK DÜŞLER

41. Bölüm ~ Evet

Görselde Emir'imizin sürpriz hazırlığı fotoğraflanmış 😉

"Emir bu yol?"
"Evet güzelim, bu yol bugün güzel şeylere gidiyor."

Aylin neler çevirdiğini anlayabilmek için sorgulayan bakışlarla Emir'e baktı. Emir ise onun aksine Aylin'e bakıp dişlerini göstere göstere gülümsüyordu. Uzanıp elini sıkıca tuttu. Heyecandan buz tutan ellerine karşılık Aylin'inkiler sıcacıktı. Sıcaklığı avuçlarından göğüs kafesine geçiyordu ve içini ısıtıyordu.

"Seni seviyorum Aylin."
"Ben de seni seviyorum Emir."

Arabayı park edince hızla indi Emir koşar adım ilerleyerek Aylin'in kapısını açtı.
"Çok centilmensiniz Emir Bey."
"Yanınıza yakışmaya çalışıyorum Aylin Hanım."
"Boşa çabalıyorsunuz, çünkü bana çoktan yakıştınız."
"Beni sözlerinizle bahtiyar ediyorsunuz."
"Siz de varlığınızla hayatımı güzelleştiriyorsunuz"

Emir uzanıp açıktaki boynunun kokusunu içine doldururcasına öptü. Kulağına doğru fısıldadı
"Aklımı alıyorsun, kokun başımı döndürüyor, ışıltından gözlerim kamaşıyor, görmüyor. Bana yardım et, bizi mekanın en güzel noktasına götür."

Nefesinin değdiği yerde tüyleri diken diken olan Aylin, içinin gıcıklanmasıyla gülümsedi.
"Hay hay, nasıl isterseniz."

Emir ile elele tutuşup mekan dediklerin yerde daha önce oturdukları o yere doğru ilerlediler. Ancak orada farklı bir çok şey vardı. Sanki sadece ışıltılardan yapılmış açık bir çadır. Minik lambalar ve çiçeklerle süslenmişti. Çadırın ortasında süslenmiş bir masa. Masanın üzerinde ortada güzel bir pasta ve mumlar. Bulutların üzerinde duruyor gibiydi. Gerçekten yıldızlara geldiğini anladı Aylin. Her adımında incelediği ayrıntılarla daha çok etkileniyordu ortamdan.

"Emir burası ne kadar güzel oldu. Heyecan duyulacak kadar varmış."
"Gerçekten beğendin mi?"
"Beğenmek hafif kalır, harika olmuş."
"Çok sevindim. Hadi gel oturalım."

Aylin açık çadırın içindeki masanın kenarına yere oturdu. Gözünün gördüğü manzara büyüleyiciydi. Arka tarafta ise o ahşap ev vardı.

"Emir bütün bunlar ne için?"
"Anlatacağım ama sakinleşmem lazım, biraz içelim mi?"
"Olur."

Aylin masallardan bozma alanda neden bulunduklarını merak ederek heyecanla etrafı izlemeye devam etti.
"Her ayrıntısı o kadar güzel ki."
"Uğraşmama değdi o zaman, gerçi Ece'nin hakkını yememem lazım bu işlerden anlıyor."
"Kesinlikle."

Aylin Emir'in ne söyleyeceğini merakla bekliyordu. Işık saçan gözleriyle Emir'e odaklanmış bekliyordu. Emir ise hayatının hiçbir noktasında bu kadar heyecanlandığını hatırlamıyordu. Uzanıp Aylin'in elini tuttu ve aşkını itiraf ettiği o an gibi kalbinin üzerine koydu.

"Görüyorsun ya geçen aylar hislerimde minicik bir değişlik bile yapmadı. Varlığınla aynı heyecanı duyuyorum hep, bu heyecan her geçen gün artıyor asla eksilmiyor."

Aylin utanarak hafifçe kızardı. Emir elini göğsünden çekip avuçlarına hapsetti.

"Ben sana aşık olduğumu tam bu noktada Anıl'ın yardımıyla anladım, sonra yine burada sana açılmak istedim ancak tepkinden çekindim sustum ama sen o gün beni burada iyileştirdin üstelik hayatın cilvesine bak ki iyileştirdiğin yer doğduğun evmiş. Senin Anıl'ın annenin sevgisiyle ısındığı evde sen de beni ısıttın. Bakışlarındaki en parlak ışıkla yolumu aydınlattın, dokunuşundaki sıcaklık ile ruhumu sarmaladın, sevginin en güzelini bana sunarak yaşama sebebim oldun. Hayatım Emir iken gözümü açıp seni gördüğüm o günden beri Aylin oldu. Oysaki ben sende yara, sen bende en güzel anıymışsın zaten. Bizim kaderimiz 18 yaşındayken yazıldı. Şimdi burada seninle sonsuz olmak istiyorum. Aylin, benimle evlenir misin?"