Çocuklarım

13. Bölüm-Okula Dönüş

Herkese selam! Bölüm gelmesini beklemiyordunuz değil mi shskjsksjsksj

Multideki şarkı benim bölümü yazarken dinlediğim şarkı ve bence bölümün ruhunu da çok güzel yansıtıyor. Dinlemenizi öneririm.

Neyse,boş yapmayı kesip sizi bölümle baş başa bırakıyorum. İyi okumalar...

Aradan birkaç saat geçmişti. Ben ise hala şokun etkisinden çıkamamıştım.

Alparslan beni kıskanıyordu, bu çok belliydi. Ama nasıl? Demek istediğim; abilerim de beni kıskanıyordu. Çok sık olmasa da babam da kıskanıyordu. Peki Alparslan nasıl kıskanıyordu? Abilerim veya babam gibi mi, yoksa... Yoksa aşk gibi mi? Bunun düşüncesi bile içimi titretiyordu. Eğer gerçek değilse yaşayacağım hayal kırıklığı için kendimi çok heveslendirmemeye çalışıyordum ama olmuyordu.

Düşüncelerin içinde kaybolmamak için odamdan çıkıp salona gittim. Ege abim ve Ayla bir köşede gülüşürken Onur abim ve babam televizyon izliyor, annem örgü örüyor ve Asena da telefonuyla uğraşıyordu.

Cama vuran yağmurla iç çektim. Alparslan çok ıslanmamıştı umarım...

Kapı birdenbire açılınca hafifçe irkilerek oraya döndüm. Alparslan montunu çıkarırken büyümüş gözlerle onu izliyordum. Savaştan çıkmış gibiydi. Saçları dağılmış, üstü ıslanmıştı.

Annem korkuyla "Alparslan bu ne hal?! Ne oldu, kavga mı ettin yoksa?!" deyince ben de dikkatle dinlemeye başladım.

Alparslan hafiften titreyen sesiyle "Yok bir şey." dedi. "Hem kavga etsem ben değil, onlar bu halde olurdu Defne teyze."

Hafifçe gülümsedim. Haklıydı.

Ege abim birden "Abin çok kızmış güzelim." deyince şaşkınlıkla ona döndüm. Alparslan'ın yanına daha dikkatli davranırdı normalde.

Alparslan sinirle kaşlarını çatarken Ayla da anlayarak olduğu yere iyice sindi. "Güzelin? Güzelin ne lan?!"

Alparslan bağırırken Ayla telaşla araya girdi. "Ay abi yanlış anladın sen, sevgili değiliz biz!"

Alparslan biraz daha sakinleşmiş görünüyordu. Ben ise Alparslan ile konuşmam gerektiğini fark etmiştim. Sonuçta gitmeme çok az kalmıştı ve bunu gideceğim gün öğrenmesi pek hoş olmazdı.

Alparslan bir anda ayağa kalkınca hızla ben de kalktım. "Alparslan, biraz konuşalım mı?" Alparslan sesini yükselterek "Sonra Kumsal!" deyince bozulduğumu hissettim.

Annemlerden de öğrenebilirdi, ya da biraz olsun ilgilenseydi zaten öğrenecekti. Ama hala beni tersliyordu.

Hafifçe "Peki." dedim. Kafasını sallayıp odadan çıkınca ben de koltuğa oturdum.

Babam azıcık sinirli bir şekilde "Ne oldu lan buna?" dedi. Ayla "Bilmem ki, kim bilir neye sinirlendi. Hayır yani sabahki sohbet de olabilir, emin değilim." deyince kendimi tutamayarak sırıttım. Belki de beni kardeşi olarak görüyordu ama yine de kıskanması hoşuma gidiyordu.

Ayla imalı gözlerle bana bakarken Alparslan'ın titrediği aklıma gelince ayağa kalktım. Hasta mı olmuştu acaba?

Ayla "Nereye?" diye sorunca hızla "Hiç, Alparslan ile konuşmaya." dedim. Eğer bir şeyi yoksa herkesi boşuna telaşlandırmam saçma olacaktı ve Alparslan da iyice kızacaktı.

Ayla tamam deyince hızla odadan çıktım. Alparslan'ın odasına gelince derin bir nefes alıp kapıyı çaldım. Evet, hala biraz kırgındım ama bunu düşünerek onu yalnız bırakacak değildim tabii ki.