Çocuklarım

37. Bölüm-Üç Beyaz Araba

Selammm!!

Hiç hiç hiç uzatmadan bölüme geçiyorum, multideki mükemmel şarkıyı açmayı unutmuyorsunuz; iyi okumalar...

Ege'den...

Tam arabayı sürmeye devam ediyordum ki birden etrafımızı üç tane beyaz araba çevirdi. Bir sorun olmadığını düşünmeye çalışsam da olduğu bariz bir şekilde ortadaydı.

Ayla'nın elimi tuttuğunu hissederken paniğimi ona belli etmemeye çalışsam da delirmek üzereydim. Yapabileceğim hiçbir şey yoktu şu an. Ne birini çağırabilirdim ne de kendim halledebilirdim. Yine de denemek zorundaydım.

Ona dönerken hem onu hem kendimi sakinleştirmeye çalışarak "Tamam, korkma sevgilim." deyip kapıya yöneldim.

Ayla hızla elimi tutarken arabadaki adamlar da dışarı çıkmıştı. "Ege! Saçmalama! Orada dört beş kişi yok, üç araba insan var!! Manyak mısın sen?! Hiçbir yere gitmiyorsun!! Eğer gidersen ben de inerim!!"

Çaresizlikle ona bakarken ellerini tuttum. "Güzelim, bak kendini düşünmüyorsan prensesimizi düşün."

Ayla'nın gözünden bir damla yaş akarken hızla alnına ve dudağına bir öpücük kondurup çekildim. Arabanın anahtarını avucuna bırakırken "Arabayı kilitle ve ne olursa olsun aşağı inme." deyip arabadan indim.

İnmemle arabadan ses gelirken kilitlediğini anlamamla derin bir nefes verdim. Zaten tek sorunum Ayla'nın ve kızımın güvende olmasıydı.

Dava açtığımız adamın abisi olduğumu bildiğim kişinin yanına ilerlerken o bana bakarak sırıtıyordu. "Sana o davayı çekmeni söylemiştim."

Sinirle gülerken "Çekmek mi? Çok mu zekisiniz siz ya?" dediğimde cidden sinirlenmişti. "Avukat, o dosyayı vereceksin! Yok bunun başka çaresi!"

Ellerimi iki yana açarken "Gel de al o zaman." dediğimde başıyla adamlarına işaret vermişti.

Bir adama yumruk atarken o yere düşünce hızla arkama dönüp diğerini de devirdim. Birkaç kişi daha gelirken devam ediyordum ama bitecek gibi değillerdi.

Birden iki tane adam ben daha ne olduğunu anlayamadan kollarımdan sıkıca tutmuşlardı. "Lan sizin ne derdiniz var böyle?! Adam beş kişiyi öldürmüş, beş!! Ben bıraksam davayı mahkeme kalkacak mı sanıyorsunuz?!"

Adam gülerek bana bakıyordu. "Seni halletmek en zoru zaten. O dosya ortadan kalktığı anda her şeyi bitirmiş sayılırız."

Birden kırılan bir cam sesinin gelmesiyle hızla yana doğru döndüm. Bir tane adam arabanın camını kırmıştı.

"Ayla!" Beni tutan kişilerin ellerinden kurtulmaya çalışsam da çok güçlülerdi. Kapı açılırken adam Ayla'yı tam karşıma getirmişti.

Bir anda elini yanağında gezdirmesiyle Ayla hızla kafasını geri çekmişti. Yanında olamadığım için o kadar sinirliydim ki adamların kollarında resmen çırpınıyordum. "Lan bak dokunma ona!!"

Şerefsiz it "Güzelmiş aslında ama yazık olacak. Ee avukat, tekrar düşün bakalım. Çekiliyor musun yoksa karın ve kızın gebersin mi?" diye mırıldanırken dava filan umurumda değildi. Tek istediğim Ayla'nın o adamdan mümkün olduğu kadar uzakta olmasıydı.

Tam çekildiğimi söyleyecekken Ayla'nın bağırmasıyla duraksadım. "Ege! Sakın çekilme! Konu ne bilmiyorum ama ç-çekilme!"

Ne kadar korksa da güçlü durmaya çalıştığını görebiliyordum. Ve onu bu duruma soktuğum için kendimden nefret ediyordum.