The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.15

Seff pov.

Ze was brutaal. Héél erg brutaal. Maar ja, je moest wat over hebben voor een zeldzaam persoon. Ik moet zeggen dat ze best knap is. Gevaarlijk en knap, een dodelijke combinatie. Vermoeid wrijf ik over mijn slapen. Calum kan echt hard slaan als hij wil. 'Meneer Flore? Misschien moet u eventjes langs de ziekenpost.' Zegt een meisjes dat overduidelijk bang is. Ik knik wat en loop door. 'Gast, ik weet niet wat ze gedaan heeft maar je moet nu echt naar de ziekenpost. Je bloed als een gek en er is een stuk vel uit je been.' Zegt mijn broer, Adrian. 'Weet ik.' Zeg ik chagrijnig terwijl ik verder been naar de ziekenpost. 'OH! Meneer Flore! Wat heeft u gedaan?' Zegt een oud vrouwtje tegen mij als ze mijn been ziet. 'Niks bijzonders. Een andere geestenwandelaar tegen het lijf gelopen.' Ze kijkt me aan met zo'n blik van: niet bijzonder? Ammehoela! Maar ze knikt en gebaart naar de operatietafel. Ik ga erop zitten en word gelijk naar beneden geduwt zodat ik lig. 'Dit kan even prikken.' Hoor ik de vrouw zeggen. Gelijk schiet er een scherpe pijn door mijn been. Ik zuig mijn adem tussen mijn tanden in. Dit is wel meer dan alleen prikken. Maar ik mag niks laten zien en vooral niet laten horen. Na een kwartier gaat de pijn weg. Ik til mijn hoofd op en zie de vrouw moeilijk naar mijn been kijken. 'Wat is er?' Zeg ik bazig. Ze kijkt me aan en het valt me op dat ze een beetje groen ziet. 'Wat is er?' Vraag ik nogeens. Zo moeilijk is het toch ook niet om antwoord te geven? 'U..uw...uw bot...' 'Wat is er met mijn bot?' 'Er is niks met uw bot maar je kunt uw bot duidelijk zien. Het had niet veel gescheeld of dat bot was verbrijzeld.' Zegt ze met trillende stem. Oh fijn... dat heb ik weer... 'Doe wat je kunt om het sneller te laten helen. Het moet geheeld zijn voor volgende maand.' 'DAT LUKT NOOIT!' Roept ze met grote ogen. Ik rol met mijn ogen en sis: 'Hoelang duurt het dan wel als het op zijn snelst heelt?' 'Twee, drie maanden... misschien meer... waarschijnlijk meer.' Zegt ze twijfelend. Ik knik en zeg: 'Zorg er maar voor dat het snel heelt, ik heb een gast en die moet ik wel goed verzorgen.' Ze kijkt me met open mond en nog grotere ogen aan. Wat heeft dat mens toch? Nog nooit van kuch kuch gastvrijheid kuch kuch gehoord? Ja, ik geef zelf toe dat Sophie's vrijheid beperkt is. Zeg maar gerust dat ze geen vrijheid heeft maar ze mag gewoon niet ontsnappen. 'Argh!' Sis ik met ingehouden adem. Het voelt alsof er een zwaard of zoiets door mijn been gaat. 'Bijna klaar.' Zegt de vrouw terwijl ze een strak verband aanlegt. 'Elke week laten verversen.' Zegt ze als ik weg ga. Ik knik en glimlach kort naar haar. Ze kijkt alsof ze elk moment kan flauwvallen. Lachend schud ik mijn hoofd en loop weg. 'Zo bro, waarom loop jij zo te grijnzen?' Zegt Adrian grijnzend. 'Oh, het vrouwtje van de ziekenpost is daarnat bijna flauwgevallen omdat ik naar haar glimlachte.' Adrian legt dramatisch zijn hand op zijn hart en hoofd en doet net alsof hij gaat flauwvallen. 'Dat ik dit nog mag mee maken!'

Zegt hij met een hoog stemmetje. Lachend sla ik hem op zijn schouder. Wat me een trap tegen mijn gewonde been bezorgd. 'VERDOMME! Gast! Kun je niet uitkijken ofzo?!' Sis ik Adrian kwaad toe. Hij steekt zijn handen in de lucht. 'Sorry bro. Macht der gewoonte.' 'Hmpf 't is al goed...' brom ik terwijl ik chagrijnig verder hink. 'Gast, waarom loop je  niet gewoon op krukken?' 'Dat is een teken van zwakheid.' 'Ja maar zo heelt je ben niet echt snel.' Zegt Adrian met zo'n wijze ondertoon. Ik haal mijn schouders op en hinkel verder. 'Die bruiloft word toch al uitgesteld dus waarom zou ik me dan op m'n zwakst tonen?' Hij knikt begrijpend. 'Maar wat heb ik nu gehoord. Heb jij Sophie in de kerker gegooid?' Zucht gaan we weer! 'Jup, zij heeft mijn been te pakken gehad, heeft een grote mond en is nogal woest omdat ik met haar verloofd ben.' Hij kijkt me even sprakeloos aan en barst dan in lachen uit. 'Je bedoelt dat hahaha dat kleine, schattige meisje JOU, de machtigste geestenwandelaar van deze tijd te pakken heeft gehad? Hahahahaha! Dat is hilarisch! Maar nu even serieus gast, wie heeft jou die verwonding gegeven?' Ik geef hem zo'n blik van: ik ben serieus. Hij kijkt me weer sprakeloos aan en barst dan weer in lachen uit. Zo hard dat hij de muur om ondersteuning vraagt. 'Dit is niet grappig gast!' Hij moet nog harder lachen en valt op de grond. Ik zucht en loop weg.

Sophie pov.

'Kijk...kijk....kijk.... Een nieuw slachtoffer...' zegt een onheilspellende, krakende stem achter me als Seff weg is. Snel en verschrikt draai ik me om. In de schaduw zit iemand of beter gezegd iets. 'W...wie ben je?' Ik merk dat mijn stem licht trilt. 'Wie ik ben? Ik ben niemand. Je kan beter vragen wát ik ben.' Zegt de stem geamuseerd. 'Wat ben je?' 'Een ziel... een ziel van een gevangen geestenwandelaar.' 'Ohw... Hoelang zit je hier al en door wie ben je opgesloten?' 'Oh, ik zit hier al eeuwen. Een voorouder van Seff heeft me hier opgesloten.' 'Mag ik vragen van welk geslacht je bent?' 'Ja hoor. Ik ben hetzelfde als jou. Een vrouwelijke geestenwandelaar.' Wauw... ik heb een gesprek met 1 van mijn voorouders... Er beweegt iets in de schaduw. Er stapt of beter gezegd vliegt een wittig iets uit. Ik bekijk het goed en zie dat er een paars vermengd met zwart randje omheen zit. 'Hoe kom je aan-' 'Aan dat zwart met paarse randje? Weet ik niet. Ik denk dat het komt omdat ik en jij dus ook een geestenwandelaar is.' Brrrr, dan ziet mijn ziel er wel heel griezelig uit. 'Wat is je naam?' 'Sophie, weet je de jouwe nog?' 'Nee...' de stem blijft onheilspellend en krakend klinken maar er ligt nu ook een verdrietige ondertoon in. 'Dan heet je vanaf nu Gabriëlle.' Zeg ik vastbesloten. Er lijkt een glimlach op het gezicht van de ziel te verschijnen maar het enige wat je echt goed ziet zijn de twee donkere ogen met een goude/rode gloed. En natuurlijk het paars en zwarte randje. 'Dank je...' 'Mag ik vragen waarom je hier opgesloten zit?' 'Ja.' Haar stem is nu heel donker en kwaad. Het maakt het hele gereel nog enger en onheilspellender. 'Ik werd net zoals jou gedwongen om met de machtigste geestenwandelaar te trouwen. Maar ik had ook een grote mond en had al 29 keer geprobeerd te ontsnappen. Wat me dus niet gelukt is.' Ze grinnikt kort. 'Twee dagen voor de bruiloft zou ik eruit worden gehaald maar hij kwam niet. Op de dag van de bruiloft was hij nog steeds niet gekomen. Ik was laaiend. Na drie maanden was hij nog steeds niet geweest. Ik kreeg wel elke dag eten en drinken enzo maar alleen hij had de sleutels voor mijn vrijheid. Op een dag hoorde ik twee bewakers praten over een baby. Ik hapte toe en vroeg ernaar. Ze vertelden me dat hij zijn mate had gevonden en dat zij nu zwanger was. Ik vroeg hen om aan hem te vragen of ik mocht gaan. Ze zeiden dat ze dat zouden doen maar hij is nooit gekomen. Dus nu zit ik hier al zo'n vijf eeuwen.' Ik luister geintresseerd naar haar verhaal. 'Wat een schoft, nee beter gezegd wat een klootzak!' Ze knikt maar wat denk ik. 'Er is maar 1 manier om vrij te komen...' mompelt Gabriëlle. 'Wat is die dan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Je mate moet zich vrijwillig door jou laten vermoorden...'

Oké, ik weet dat dit echt een kort, prut stukje maar ik loop een beetje uit mijn inspiratie :(. Wat vinden jullie eigenlijk van Gabriëlle? O ja, ik heb Max een ander uiterlijk gegeven. Hij staat al bij hoofdstuk vier. Ik heb wel een paar vragen voor jullie. Hebben jullie een shipnaam voor Sophie en Calum of voor welk team je ook bent? Zouden jullie een Q&A leuk vinden? En wat moet je doen als je ruzie hebt met de kaasschaaf? Nee, de laatste vraag niet maar ik zou het leuk vinden als jullie op de eerste twee antwoord zouden geven!