The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.11

Snel ren ik door de gangen van een gebouw. Of nee, een villa. Ik probeer alle deuren die ik tegenkom om te kijken of er 1 open is. 'BLIJF STAAN!'  Schreeuwt er plots een stem door de gang. Verschrikt draai ik me om en zie een nogal enge man staan. Gelijk ren ik weer weg zonder om te kijken. 'IK ZEI BLIJF STAAN!' Brult de man weer. Ik kijk niet om en probeer nog harder te rennen. Plots verschijnt de man voor mij. Slippend kom ik tot stilstand en ren de andere kant op. ' Je kan nergens heen schat.' Zegt er plots een stem naast me. Met een gil val ik op de grond. De man en een jongen verschijnen boven me. Allebei grijnzen ze en ik probeer achteruit te kruipen maar er staat iemand achter me. Verschrikt kijk ik omhoog en kijk recht in twee prachtige ogen. 'Jullie hebben haar laten schrikken idioten. Ik heb nog zo gezegd dat je alles op slot moest doen zodat ze niet zou kunnen ontsnappen of een één of andere engerd met onfatsoenlijke gedachten zoals jullie tegen zou komen.'  Zegt de eigenaar van de ogen. Plots realiseer ik me dat ik gevangen zit tussen de drie mannen. Verschrikt kijk ik om me heen, opzoek naar een uitgang. 'Je kan nergens heen schat.' Zegt de jongen weer. 'Ik ben je schat niet idioot!' Bijt ik hem toe. De man en de jongens grinniken wat. 'Wát?!' Snauw ik hen toe. 'Je hebt lef. Dat bevalt ons wel.'  Zegt de man. Woest kijk ik hem aan. 'Jij bent zo dood!'  Grom ik naar hem. 'Woah, rustig katje!' Zegt hij grinnikend. 'Ik ben je katje niet. Ik ben een wolf!' 'Ach, how sweet! Ze denkt dat ze een wolf is!' Zegt 1 van de jongens. 'Geloof je me niet eikel?' Sis ik kwaad naar de jongen die alleen maar grinnikt en zijn hand door z'n haar haalt. Ik voel dat ik begin te trillen. De man en de jongens zetten een stap achteruit. 'Rustig... rustig... niks aan de hand... wij doen je niks....' probeert de man me gerust te stellen. Kwaad grom ik naar hem. Plots knapt er iets in me en begin ik te schreeuwen van de pijn. Schreeuwend val ik op de grond. Ik hoor de man en de jongens weer dichterbij komen. Net zo plots als het gekomen is houd de pijn op. Ik sta op en merk dat ik op vier poten sta. Woedend kijk ik de jongens en de man aan en grom. Hard, woedend en duivels. Ik zie de man wegrennen terwijl de jongens alleen maar bleek worden. Ik grom nog een keer. Nu rennen de jongens ook weg. Woedend ren ik achter ze aan. Plots struikeld 1 van de jongens en spring ik boven op hem. 'A...alsjeblieft! Laat me gaan!' Brengt hij met een krakende stem uit. Ik grom alleen maar terwijl ik mijn snuit steeds dichter naar zijn nek toebreng. 'A..a...alsjeblieft! Laat me leven!' Smeekt de jongen me. Ik trek me er niks van aan en ontbloot mijn tanden waarna ik ze in zijn nek zet en zijn strot door bijt. Het bloed vloeit mijn mond binnen en hongerig drink ik alles op. Dan hoor ik een snik en kijk op. De andere jongen staat aan het eind van de gang. Woest ren ik naar hem toe en spring op hem. De jongen schreeuwt en spartelt tegen. Ook zijn strot bijt ik door en drink het bloed op dat in mijn mond stroomt.

Gillend word ik wakker. Ik ben helemaal bezweet en word bijna vermoord door de dekens die om me heen liggen. Naast me klinkt een kreun. Geschrokken kijkt ik opzij. Er ligt een jongen van mijn leeftijd naast me. Zonder shirt in alleen een boxer. Van schrik val ik uit bed. Vlug kijk ik of ik mijn kleding of iets anders dan alleen mijn ondergoed aan heb en adem opgelucht uit. Ik heb nog steeds dezelfde kleding aan als toen ik ontvoerd werd. Plots verschijnt er een hoofd in mijn zicht die me vragend aankijkt. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgd. 'Afgezien het feit dat ik ontvoerd ben, uit bed ben gevallen, er een vreemde jongen naast me lag en ik net realiseer dat die alleen een boxer aanheeft gaat het prima.'  De jongen grinnikt alleen maar en pakt mijn pols. 'Hey! Laat me los!' Met een ruk trekt hij me het bed weer in. Gelijk stap ik er weer uit en trekt hij me er weer in. 'Jij gaat nergens heen schatje. Ik moest de wacht over je houden dus zolang ik hierin lig blijf jij ook liggen.' 'Chanteur...' mompel ik terwijl ik in het bed zover mogelijk van hem af ga liggen. 'Tsk, nu doe je zo afstandelijk maar gisteren kroop je zo tegen me aan! Kom 's hier dan warm ik je op!' Hij spreid zijn armen uit. Ik ga nog verder van hem afliggen waardoor ik het bed weer uitval. 'Wat heb jij met uit bedden vallen?' 'Wat heb jij dat ik perse bij je moet komen liggen?' 'Je bent mijn verloofde.' 'WAT?! JE KAN DAN HEEL LANG WACHTEN VOOR IK MET JE GA TROUWEN!' Gil ik vanaf de grond. 'Relaaaax, het was maar een grapje.' 'Over dat soort dingen maak je geen grapjes.' Zucht ik opgelucht. 'Wij wel.' 'Wie zijn wij? En waarom hebben jullie me ontvoerd?' 'Wij zijn de Blue Wolfs Pack e-' 'Sirieus? Blauwe Wolven Roedel? Wat zijn jullie? Blauwe wolven?' 'Zucht ik heb de naam niet gekozen en nee, wij zijn geen blauwe wolven. En we hebben je niet ontvoerd, we hebben je bevrijd.' 'Ja en daarom sleuren jullie me ook uit het water, slaan me bewusteloos, stoppen me in een kooi en laten jou bij me slapen.' Zeg ik sarcastisch. 'Nou ehm.... oké! Ja, we hebben je ontvoerd maar we hebben je ook gered!' 'Van wie?' 'Die vampiers! Ze zouden je leegzuigen!' 'Dude... dat zijn vegetarische vampiers. En ze zijn mijn familie. Hoewel ik dat laatste niet zeker weet omdat er ook nog een één of andere Damian is die beweert mijn neef te zijn.' De jongen kijkt me vreemd aan. 'Je zegt dat die bloedzuigers je familie zijn? Én je weet dat ze jou in een kooi hebben gestopt? Wat voor geheugen heb jij?!' 'Weet ik veel. Vraag het aan m'n geheugen zou ik zeggen. Ik ben alleen bang dat hij geen antwoord geeft.' De jongen begint te lachen en hikt: 'J-jij-h-h-heb-hebt-e-echt-e-een go-goed-goede-hu-humor!' Droog kijk ik hem aan en zeg: 'Stop je nou nog met lachen of mag ik de deur uitlopen en jou zo achterlaten?' 'JIJ BLIJFT HIER!' Roept de jongen plots. Verschrikt kruip ik een stukje achteruit. 'Oeps, sorry! Ik wilde je niet laten schrikken maar je moet in deze kamer blijven.' 'En waarom dan wel?' 'Je bent onze gevangene. De alpha bepaalt wat we met je doen.' 'Bedoel je dat die alpha net zulke droge humor heeft als jou en denkt dat ik hier gewoon blijf?' 'Ehm nee! Daarom ben ik hier ook. Om jou in de gaten te houden.' 'Alsof ik een babysitter nodig heb.' 'Ja, die heb je nodig anders ontsnap je.' 'Blegh, ik mag die alpha nu al niet.' 'Hij valt best mee hoor. Als hij jou ook mag te minste.' 'Oooeeeh! Nu ben ik bang!' Zeg ik sarcastisch. 'Ga nou niet sarcastisch doen dan! En kom gewoon in bed. Je vat nog kou.' 'Waarom maak jij je zorgen over mijn gezondheid?' 'Misschien omdat ik anders een nogal boze alpha op mijn dak krijg?' 'Waarom maakt die alpha zich zorgen om mijn gezondheid?' 'Omdat hij plannen met je heeft.' 'Wacht wát? Die dude heeft plánnen met me?' 'Never mind!' Zegt de jongen voor hij weer het bed induikt. Chagrijnig loop ik naar de bank die in de kamer staat en pak een deken en een kussen waarna ik op de bank ga liggen. 'Kom je nog?' Bromt de jongen vanonder de dekens. 'Nee, ik lig hier prima.' 'Op de grond vat je kou.' 'Ik lig niet op de grond.' 'Waar dan wel?' 'Ergens.' Dan draai ik me om zodat ik met mijn rug naar de jongen toe lig en probeer weer te slapen. Plots word ik opgetild. 'LAAT ME LOS IDIOOT!' 'Mijn naam is Philip, niet idioot.' Grinnikt dus blijkbaar Philip. 'LAAT ME LOS OF IK GA GILLEN!' 'Je doet maar.' Zegt Philip onverschillig terwijl hij probeert mij niet uit zijn handen te laten glippen. Ik breng mijn mond naar zijn oor en begin te gillen. 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH!' 'Verdomme! Bitch!' 'Jerk!' (Spreek uit als djeurk) Plots gooit Philip me van zich af. Geschrokken slaak ik een gilletje en knijp mijn ogen dicht. Dan land ik op iets zachts. Wacht.... zachts? Dat betekend.... O nee hè! 'Hier kom ik!' Roept Philip ineens en voor ik het in de gaten heb springt hij op me. 'Aarrgghhh! Djezus hoe zwaar ben jij?' Piep ik onder Philip. '79 kilo hoezo? Kan je niet tegen een jongen met veel spieren?' 'Je...je bent.... zo zwaar!' Krijg ik er met moeite uit. 'K...krijg geen lucht!' Gelijk gaat hij van me af en neem ik grote happen lucht. 'Doe dat nooit meer!' Sis ik naar hem als ik op adem ben. 'Waarom niet? Vond je het niet leuk?' Als antwoord ga ik onder de dekens liggen, met mijn rug naar hem toe. 'Dikke negeer...' zegt Philip lachend. Ik probeer niet uit frustratie te grommen en doe alsof ik niks gehoord heb. Plots begint hij me te kietelen. Ik doe nog steeds niks. Dan draait hij mijn gezicht naar zich toe en kijkt me onderzoekend aan. 'Waarom negeer je me?' Ik kijk hem alleen maar aan en zeg niks. 'Oh kom op! Zeg iets! Doe iets!' Ik steek mijn tong naar hem uit en draai me weer weg terwijl ik mentaal een vreugde dansje maak omdat ik duidelijk aan de winnende hand ben. Plots word de deur opengegooid en komt er nóg een jongen binnen. 'Kom op Philip! Stop met haar treiteren! Je maakt het hele huis wakker!' 'Kijk niet naar mij, zij gilt. Niet ik!' Nou word ie mooi, van hem  mocht ik gillen! Boos draai ik me naar hem om en geef hem een klap tegen zijn achterhoofd. 'Nou niet mij de schuld gaan geven Philip! Van jou mocht ik gillen!' Sis ik boos naar hem. De andere jongen bekijkt ons geamuseerd. 'Nou Philip, veel plezier verder!' 'Nee! Arnold, laat me niet in de steek met dit kreng!' Zegt Philip dramatisch. 'En bedankt!' 'Waaaat? Het is zo! Niemand slaat de toekomstige bèta en jij doet dat zomaar!' 'En dan? Jij noemt mij een kreng!' 'Dat ben je ook.' Weer geef ik hem een tik tegen zijn achterhoofd. 'Nog 1 keer en je gaat eraan meiske.' Zegt Philip dreigend. Ik grijns naar hem en steek weer mijn tong uit. Dan draai ik me om en doe net of Philip niet bestaat. Helaas heeft hij daar andere plannen over. Hij slaat een arm om mijn heupen en trekt me tegen zich aan. Woest probeer ik los te komen uit zijn greep. Het enige wat hij doet is grinniken en af en toe zijn greep verstrakken. 'Ga nou gewoon slapen. Morgen is er weer een dag.' Met tegenzin geef ik toe en stop met tegenstribbelen. 'Zo hoort het. Braaf meisje.' Woest geef ik hem een trap tegen zijn knie. 'Waar was dat voor nodig?' Fluistert hij in mijn oor. Het bezorgd me kippenvel. 'Niemand behalve Calum noemt me meisje. Nog 1 keer en de trap zal veel precieser gericht zijn.' 'Meisje.' Fluistert Philip pestend in mijn oor. Snel draai ik me om en trap hem in zijn "edele delen". 'Aaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrggggggggghhhhhhhhhhh! Jij vuile bitch!' Ik grijns en fluister in zijn oor: 'Jerk, neem je nu wel mijn dreigementen serieus?' Hij knikt met een verbeten gezicht. Ik grijns alleen maar en ga weer liggen. Na een lange tijd val ik weer in slaap.