The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.31

Sophie pov.

'DEZE MOET JE AANDOEN!' Schreeuwt Jord terwijl hij de kledingkast komt uitgerend met een roze jurk. 'Nee.' Zeg ik nog voor ik het heb gepast. Jord komt alleen maar de kledingkast uitgerend met roze kleding. Is het dan niet duidelijk dat ik geen roze aan wil?! 'Je hebt hem nog niet eens gepaaaaaaast...' zegt Jord met een pruillipje. Het is nu wel duidelijk dat Jord heeeeeel erg op Maaike lijkt... ze zijn allebei zo random als het maar kan, altijd hyperactief en proberen me voor alles over te halen maar er is 1 verschil. Maaike kent me duizend maal beter dan Jord dat doet, en zie het bewijs: Jord wilt telkens dat ik frikking roze kleding aantrek!! 'Jord... misschien is het voor jou niet duidelijk maar Sophie draagt geen roze kleding.' Zegt Joë vermoeid. Jord's blik klaart op. 'Oooooooh! Zeg dat dan! Ben zo terug!' Grinnikend ga ik op een stoel zitten. 'Is hij altijd zo?' 'Wat?' Zegt Joë terwijl hij op het bed ploft. 'Of Jord zich altijd gedraagt als een hyperactive spaz.' 'O, ja. Dat is 'ie altijd al geweest en ik verwacht niet dat hij zo snel zal veranderen...' 'Zucht... dat betekend dat ik ook dit hele gebeuren moet doorstaan?' Joë's ogen worden groot en volgens mij houdt hij zichzelf in om niet zijn mond open te laten hangen. 'J...jij h...h..houdt niet v...van kleding p..passen?!' 'Wát?!' Zegt Jord terwijl hij zijn hoofd uit de kledingkast steekt. Ook bij hem is een verbaasde uitdrukking te zien. 'Nope, kleding kopen ook niet.' En nú vallen de monden van de jongens open. 'O...oké.... d...dat is vreemd.... ben je niet stiekem een jongen?' 'WAT?! NEE!' roep ik ontzet uit. 'Jord, doe niet zo raar. Het is wel duidelijk dat Sophie gewoon een meisje is.' Jord draait met zijn ogen voor hij de kledingkast weer induikt. 'Je weet maar nooit.' Ik kreun en zet mijn vingers bij mijn traanbuisuiteinden terwijl ik mijn ogen sluit. 'Je word nu al gek van hem hè?' Zegt Joë terwijl hij grinnikt. 'Kun je je voorstellen dat ik mijn hele leven al met hém samenleef?' 'Ik heb medelijden met je.' Zeg ik terwijl ik weer opkijk. 'DAT HOORDE IK!' Roept Jord "beledigt". 'DAS MAAR GOED OOK!' Roep ik terug. 'Lekker aardig.' Zegt Joë grijnzend. Ik haal mijn schouders op en kijk uit het raam waar een vogeltje tegen het raam tikt. 'KSSSSSSST!' Zegt Joë kwaad terwijl hij woest naar het raam beent. Het vogeltje vliegt snel weg. 'Hé! Waar was dat voor nodig?!' Zeg ik verontwaardigd. 'Dat was een Fribtin.' 'Een wát?' 'Een Fribtin.' Zegt Joë boos naar het raam kijkend. 'En wat is een Fribtin.' 'Weet je dat niet?' Klinkt het vanuit de kast. 'Daar mogen we niet over praten omdat hun kracht dan sterker word. We mogen alleen hun naam zeggen.' 'Maar hoe weet jij dan wat dat is?' 'Boeken.' 'Mag ik dan ook zo'n boek?' 'Daar moet je met de alpha over praten.' 'OH NEE! ECHT NIET DAT IK MET DÁT GA PRATEN!' Zeg ik terwijl ik opspring. 'Hey! Beetje respect! Ik ben geen dát!' Roept Jord verontwaardigd vanuit de kledingkast. 'We hadden het ook niet over jou sukkel!' Zegt Joë terwijl hij een trap tegen de verwarming aangeeft. Vanuit de kledingkast klinkt een hoog gilletje. Ik werp een blik op Joë die mij grijnzend aankijkt en het volgende moment zoek ik steun bij de verwarming om niet op de grond te vallen van het lachen. 'Zie! Dat bedoel ik dus! Ze kent geen respect!' Zegt Jord klagend terwijl hij de kledingkast uitkomt gelopen met een jurk die bij de top begint met wit en dan steeds blauwer wordt. Ook heeft hij een witte bh en slip vast. 'Deze moet je sowieso aan en deze moet je passen.' Zegt Jord chagrijnig. 'Ik leg ze wel in de verwarming.' Ik ga nog na grinnikend recht staan en knik. Jord loopt een kamer in en ik volg hem maar gewoon. Jord legt de kleding op de wc-pot en zegt nog steeds chagrijnig: 'Een beetje opschieten okay?' Ik knik en zeg: 'Je moet niet boos op mij zijn dat ik moest lachen. Joë trapte tegen de verwarming aan en toen trok hij zo'n gek gezicht dat ik om zijn gezicht moest lachen.' En plots is de chagrijnige uitdrukking van Jord's gezicht verdwenen. Voorspelbaaaaaar! 'Maar dan nog moet je opschieten.' Zegt Jord als een klein kind terwijl hij een paar keer duivels naar de deur kijkt. Ik grinnik en knik. Het volgende moment stormt Jord de badkamer uit en schreeuwt keihard waarna ik een hoog gilletje hoor. Direct barst ik in lachen uit. 'DAT WAS NIET LEUK JORD!' Sist er een heeeeel andere stem door de kamer dan Joë. Direct klem ik de deken strakker om me heen voor het geval dat die persoon binnen komt gestormd. En ik had gelijk, de deur vliegt met een klap open waardoor ik met een gilletje op de wc-pot spring. In de deuropening staat een jongen me geamuseerd aan te kijken. Om zijn lippen speelt een grijns die nog niet echt heel duidelijk is maar duidelijk genoeg dat je weet dat als je ook maar iets zegt dat hij gaat grijnzen. 'Als je het waagt te grijnzen haal ik je hoofd van je romp af!' Zeg ik dreigend terwijl ik trillend de deken nog strakker om me heen klem. De jongen grijnst niet maar de grijns die geen echte grijns is blijft om zijn lippen spelen. 'Sophie? Gaat het?' 'Ja hoor! Maar zouden jullie deze eikel uit de badkamer willen halen? Ik wil me omkleden!' Direct zet de jongen een stap de badkamer in en smijt de deur dicht waar hij vervolgens tegen aan gaat leunen. Vervolgens klinkt het geluid alsof er 1 of 2 personen tegen de deur aanlopen. 'GODDAMMIT!' Hoor ik volgens mij Joë kwaad schreeuwen terwijl ze op de deur bonken. 'Ga weg! Ik wil me omkleden!' Zeg ik terwijl ik met 1 hand gebaar dat hij weg moet gaan. 'Daar wil ik wel bij zijn.' Zegt de jongen "lief" glimlachend. Ik kijk hem met een dodelijke blik aan. 'Óf je gaat nu weg óf ik haal alsnog je hoofd van je romp af.' 'Dan zul je die deken los moeten laten en wat daaronder zit wil ik wel zien, al moet ik daar mijn hoofd voor verliezen.' 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!' Mijn stem klinkt ongelofelijk hoog terwijl ik met mijn hoofd tegen de muur aanbonk. 'SOPHIE?! GAAT HET?! CHARLES DOET JE TOCH NIETS AAN HÈ?!' Schreeuwt Jord's bezorgde stem door de deur heen terwij het bonken op de deur heviger word. Charles staat er heel chill tegenaan geleund alsof het hem niks doet, en dat irriteert me mateloos. 'NEE HET GAAT NIET GOED! DIE GOZER WIL ZIJN HOOFD VERLIEZEN ZODAT HIJ MIJ NAAKT KAN ZIEN!' Gil ik terwijl ik nog harder met mijn hoofd tegen de muur aanbonk. 'Dat zou ik ook doen maar dat kan ik haar niet vertellen.' Hoor ik Joë zacht zeggen. 'EN DAT HEB IK OOK GEHOORD!' Gil ik woest terwijl ik nu zo hard met mijn hoofd tegen de muur bank dat er een deuk inzit, en ik nu echt supererge hoofdpijn heb. Met een pijnlijk gezicht wrijf ik over mijn voorhoofd. Charles kijkt dit alles glimlachend aan en het valt mij op dat hij óók in zijn zwembroek staat. Laat ik daar eens gebruik van maken... Heupwiegend en glimlachend loop ik naar Charles toe de me verlekkerd aanstaart. Waarom zijn zowat alle jongens hetzelfde?! Ik stop pas als ik vlak voor Charles sta en kijk hem lief glimlachend aan terwijl ik mijn hand naar zijn borst breng. Hij rilt even als mijn hand zijn huid raakt en Ellen gaat in volle protest maar ik luister niet naar haar, ik wil dat hij vertrekt en wel NU! Ik laat mijn hand langzaam dalen en streel heel eventjes zijn sixpack (heb ik al verteld dat alle jongens hier óf een sicpack hebben óf een eightpack?) Genietend sluit Charles zijn ogen maar ik loop alweer terug. Ik hoor hoe Charles achter mij aankomt en dat is mijn kans. Ik glip onder zijn arm door en gooi de deur open waardoor Jord's voet tegen mijn knie aankomt. Ik werp hem kort een pijnlijke blik voor ik Charles beet pak en hem de badkamer uitgooi. Snel smijt ik de deur dicht en doe hem op slot. Uitgeput ga ik er tegenaan zitten. Er word weer tegen de deur gebonkt maar ik let er niet op. Snel loop ik naar de kleding en trek ze vlug aan. Ik pak een pluk haar, maak er een vlecht in en maak hem met een speldje dat hier ligt vast. Tevreden bekijk ik het resultaat en loop naar de deur. Ik haal hem van het slot af en direct komt hij met een harde klap tegen mij aan doordat iemand hem opengooide. 'Oh shit! Gaat het Sophie?' Hoor ik vaagjes op de achtergrond. Ik knipper met mijn ogen om mijn beeld scherp te krijgen, alles draait. Blijkbaar werd dit toch teveel voor mijn hoofd... Ik begin keihard te gillen als ik het gevoel krijg dat iemand iets uit mijn hoofd trekt en niet bepaald zachtzinnig. En dan is het gevoel weg. Verdwaasd kijk ik op, recht in het gezicht van een jongen die me bezorgd aankijkt. 'Sophie? Gaat het wel? Je begon zomaar keihard te gillen. We hebben er nog oorpijn en hoofdpijn van.' Bij het laatste grinnikt de jongen een beetje. 'Wie is Sophie? Ik heb helemaal niet gegild! En wie ben jij?' 'Sophie, dit is niet bepaald het moment om grappen uit te halen.' Zegt een andere jongen achter de jongen die me bezorgd aankijkt. 'Wie ben jij?' Echt, waarom staren al deze gastjes mij aan? Ik ken ze niet eens! 'Zou ze?' Vraagt wéér een andere jongen. Met hoeveel jongens zijn ze hier wel niet?! 'Met 20.134.' Zegt de jongen die links achter de jongen die me bezorgd aankijkt grinnikend. Waarom zei hij dat? Dit is zo vreeeeemd... 'Guys! Zou ze door de Fribtins jeweetwel?' Zegt de bezorgd kijkende jongen chagrijnig. 'D...dat zou goed kunnen...' zegt de jongen die het dichts bij de deur staat met een moeilijk gezicht. 'Dat zou wel verklaren waarom ze aan 't gillen was. Het gerucht gaat rond dat dat super veel pijn doet.' Alle drie kijken ze me met medelijden en medeleven aan. Onbegrijpend kijk ik terug. Echt, ik snap hun niet. Over wat hadden ze het nou eigenlijk? Nou ja, het zal wel. Ik heb zin om bloemen te plukken! Vrolijk spring ik overeind en huppel de kamer uit, de jongens achterlatend. Als ik op de gang ben kijk ik zoekend om me heen, het is hier zo grooooooooot! Hoe kom ik hier eigenlijk? Ik besluit om naar rechts te gaan aangezien daar een trap naar beneden is. Als ik beneden sta kijken iets van 20.000 ogen me aan. Net zo verbaasd staar ik terug. 'Hoor jij niet bij Jord en Joë te zijn?' Vraagt een jongen met blond haar en bruine ogen. 'Wie zijn dat?' Vraag ik terwijl ik om me heen kijk of ik ergens een deur zie waardoor ik naar ehm... waar wou ik ookal weer naartoe? Het zal wel, ik zoek iets en daar ga ik dus naar zoeken ookal heb ik geen idee waarom ik aan het zoeken ben en wat ik aan het zoeken ben. 'Je begeleiders voor de tijd die je hier bent.' Zegt de jongen op zo'n toon die je eigenlijk iets zou moeten verduidelijken maar ik heb geen idee wát hij zou moeten verduidelijken dus ik ga er niet op in. 'Ehm.... Hallo?' Zegt een jongen met blauwe ogen en zwart haar. 'Hey!' Zeg ik vrolijk terwijl ik hem aan de kant duw en naar de deur ga die ergens achter hem is en toen hij open was, zag ik net een groot, stuk gras dus ik denk dat ik daar maar heen ga. 'En waar denk jij naartoe te gaan?' 'Ik heb geen idee!' Zeg ik tegen de jongen met zwart haar en blauwe ogen die mijn onderarm heeft vastgepakt. 'Oké, wij gaan nu naar Joë en Jord om te vragen wat er met je aan de hand is.' Zegt de jongen beslist. Ik staar hem niet begrijpend aan. De jongen zucht en zegt: 'Mijn naam is Jace.' 'Oké! Hallo, euhm..' De jongen zegt niets meer maar tilt me om en gooit me over zijn schouder. 'Hey! Zet me neer!' Roep ik terwijl ik op zijn rug trommel al heb ik geen idee waarom ik op zijn rug trommel maar het is leuk dus ik ga door. 'Je weet dat dat echt geen nut heeft hè?' 'Wat heeft geen nut?' Zeg ik terwijl ik nog steeds op zijn rug blijf trommelen. 'Op mijn rug slaan zodat ik je loslaat.' 'Oh. Ik weet niet eens waarom ik op je rug sla dus wat maakt het uit.' 'Zucht, JOË! JORD!' KOM ONMIDDELIJK HIER!' Schreeuwt de jongen pissig. Van achter me hoor ik twee mensen deze kant opstormen. 'Wat is er Jace? Ah, je hebt Sophie gevonden. We waren d'r kwijt aangezien we Charles eventjes moesten verduidelijken dat hij niet zomaar de badkamer in kan stormen terwijl hij weet dat we een gast hebben.' Hoor ik iemand, volgens mij een jongen, zeggen. 'Ja, ik heb Sophie gevonden.' Zegt de jongen bij wie ik over de schouder hang ongeduldig. 'En waarom doet ze zo?' 'Waarschijnlijk is ze gejeweetwelt door een Fribtin.' 'Een Fribtin? Hier?' Zegt de jongen bij wie ik over de schouder hang verbaasd en ik bespeur een lichte vlaag woede. 'Ja, Sophie heeft volgens mij naar het lied geluisterd en daarom is ze zo. Alleen heeft ze een nog ergere vorm dan normaal. Waarschijnlijk omdat ze het eerder gehad heeft maar dan door een andere reden.' 'Dit moeten we de alpha vertellen.' Zegt een andere stem beslist, deze klinkt jonger dan de vorige twee. 'No shit Sherlock! Natúúrlijk moeten we het de alpha vertellen!' Zegt de jongen met het zwarte haar verveeld. 'Nou sorry hoor!' In godsnaam, waar hebben ze het over?! 'Waar praten jullie over?' Meng ik me in het gesprek. 'Over Fribtins en over jouw'n adorabele geheugen.' 'Oké....' 'Je bent het alweer vergeten hè?' 'Wat vergeten?' 'Ooooh...' zeggen de drie stemmen tegelijkertijd. 'Wat?' Zeg ik. Echt, ze zijn zo onduidelijk! 'Oké, let's go guys! Op naar de alpha.' En met die woorden komt er beweging in de jongen die me over zijn schouder draagt. Hoe kom ik eigenlijk op z'n schouder? Weird... Abrupt stopt de jongen met lopen waardoor ik me stevig aan hem vastklamp. De jongen grinnikt en klopt op de deur. 'Binnen.' Zegt een stem. De jongen stapt binnen met mij nog steeds op zijn schouder en maakt een buiging waardoor ik bijna van zijn schouder afval. Ik hou me nog steviger vast tot de jongen weer recht gaat staan. 'Waarom heb je Sophie op je schouder?' Hoor ik een stem achter me zeggen. 'Omdat zij het slachtoffer is geworden van een Fribtin. Daardoor is ze nu haar geheugen kwijt en vergeet ze alles wat we haar net hebben gezegd of geleerd.' 'EEN FRIBTIN?! HIER?!' 'Ja alpha, ikzelf heb hem niet gezien maar Jord of Joë wel.' 'Haal ze hierheen.' Zegt de stem commanderend. 'Mag ik van je schouder af? Ik wil naar buiten.' Zeg ik verveeld. 'Nee. Jij blijft hier.' Zegt de stem achter mij. 'MAAR IK WIL NAAR BUITEN!' Zeg ik pissig. 'Ze is nu net een lastig, klein kind dat haar zin niet krijgt.' Zegt de jongen met het zwarte haar terwijl hij me steviger vastgrijpt zodat ik niet van zijn schouder afval tijdens mijn pogingen om van zijn schouder af te raken. 'Dat hoorde ik!' Roep ik verontwaardigd. 'Je hoorde wat?' 'Euuuuh.... ik heb geen idee wat ik zou moeten horen stem die ik niet ken maar wel hoor.' 'Zucht, vanaf nu is ze jouw'n verantwoordelijkheid Jace.' 'M...maar... maar Jord en Joë waren toch degene die op haar moesten letten?!' 'Ja, maar zij zorgen voor haar veiligheid buiten het huis. Jij zorgt ervoor dat ze niet zomaar naar buiten loopt en dat ze geen domme dingen doet.' Over wie zouden ze het hebben? Ze moet wel heeel belangrijk zijn als ze zo erg hun best doen. 'Over wie hebben jullie het?' Vraag ik dan ook. 'Over jou.' Zegt de jongen met het zwarte haar licht geïrriteerd. 'Over mij?' 'Ja, over jou.' 'Wat is er met mij?' 'Alpha, dit hou ik niet vol! Ik heb mensen nodig met wie ik een normaal gesprek kan voeren zonder dat ze het de hele tijd vergeten wat ik net heb gezegd!' 'Dan is dit een mooie oefening voor je Jace. Veel plezier allebei. O ja Jace, haal je geen plezierige dingen in je hoofd want ze heeft een mate.' Zegt de stem achter me voor we ons omdraaien waardoor ik kan zien dat die stem hoort bij een zilveren man. 'Het zit me ook echt niet mee hè...' zegt de jongen mopperend. 'Wat zit je niet mee?' 'Oooooooooh....' 'Vertel! Ik luister.' 'Dat zou best kunnen helpen weet je... misschien is daat vergeetachtige geheugen van je toch niet zo gek omdat je dan me niet telkens onderbreekt om te vragen en om proberen te helpen terwijl ik dat probleem zelf wil oplossen.' Ik knik maar wat en maak een instemmend geluidje. Weet ik veel waar hij het over heeft. Ik zal wel zien waar het tot leid. En de jongen begint te praten over allemaal dingen waarvan ik echt geen idee heb waarover zou nou precies gaan en wat ik er precies mee moet. Maar als het hem helpt, okay, dan luister ik tot hij klaar is of om mijn mening vraagt. Zo vullen we de halve middag. Hij vertelt, vraagt mijn mening, ik knik wat en gebaar dat hij door moet gaan en hij vertelt verder. Het was best wel leuk, denk ik... maar nu zit ik hier met op mijn schoot een bord met PIZZAAAAA! En omringt door jongens die me nieuwsgierig aankijken alsof ik een nieuw dier ben in de dierentuin.

Maaike pov.

Grommend bescherm ik mijn chocola tegenover Michael, Ashton, Max en Calum. 'Voor de laatste keer, HET IS GODDAMMIT MIJN CHOCOLA!' Roep ik terwijl ik vluchtig kijk of er een uitweg is. Maar helaas is die er niet... 'Geef het aan mij en ik doe je geen pijn.' Zegt Michael "liefjes" maar zijn stem klinkt dreigend. Ik schud mijn hoofd en bekijk alle gezichtsuitdrukkingen van de jongens. Die van Calum staat wanhopig, radeloos, verdrietig en al de depressieve dingen. Die van Max staat lusteloos maar in zijn ogen kun je praktisch gezien mijn chcola zien weerspiegelen. Ashton: liefdevol, vastbesloten, plagerig. Michael: dreigend. 'Kom op, geef hem aan mij!' Probeert Ashton. 'Nee.' 'Geef hem aan mij...' zegt Calum zacht maar toch hard genoeg zodat ik hem hoor. 'Ach weet je, hou maar. Chocola doet me toch alleen maar denken aan Sophie...' Jullie weten het nog niet maar we denken dat Sophie is omgekomen tijdens de bosbrand. Toen Calum wakker werd lag ze niet meer in zijn armen en stond de deur wagenwijd open. Duidelijk teken dat ze weg is gegaan. En vervolgens die bosbrand... grote kans dat ze verbrand is maar we weten het niet zeker aangezien ik geen vervelend gevoel in mijn maag heb. Maar Calum kan Sophie niet meer voelen, vroeger kan hij dat heeeel zachtjes en het signaal was zwak maar het is nu helemaal weg. Dus er is een kans wel en een kans niet. Ik haal mijn chocla te voorschijn en de ogen van de drie vampier-jongens lichten op. Ik breek er een stuk af en loop naar Calum terwijl ik de rest zorgvuldig buiten het bereik van de andere drie hou. 'Hier. Jij hebt het meeste verdriet om Sophie, daarna ik pas. Jij hebt het nu eventjes het meest nodig.' 'Nee. Hou maar, het doet me denken aan Sophie. Ik hoef niet.' Zegt Calum terwijl er een traan over zijn wang rolt. 'Bro... gaat het?' Door het waarschijnlijke ongeluk zijn we allemaal dichter naar elkaar toegegroeid. Dat is wat Sophie zou willen, dat haar familie gewoon vrolijk kan samenleven zonder problemen en ruzies maar ik geloof niet dat Sophie dood is. Daar is ze te eigenwijs, koppig en te sterk voor. Maar er is altijd een kans dát...

Hey, hey! Hier is weer een nieuw hoofdstukje! I hope you like it! Ik heb twee boeken die ik heel eventjes wil promoten: It doesn't matter, van dreamlover2000 en Adolfje weerwolfje, van twee (knettergekke) jongens uit m'n klas op de naam van kapipathetic (dit is de nieuwe naam van ridiculouscarrot waarop ook life with secret staat). De jongens zouden het leuk vinden als jullie knettergekke, rare reactie's achterlaten dus als je ziet dat ik rare reactie's heb achtergelaten, niet opletten! Dat moest van hun XD. EEEEEEEEN IK WIL JULLIE HEEL ERG BEDANKEN VOOR ALLE VOTES EN COMMENTS! EN NATUURLIJK OOK VOOR HET LEZEN! Ik had echt nooit gedacht dat ik zoveel stemmen en fantastische lezers en lezerressen zou krijgen dus HEEL ERG BEDANKT IEDEREEN! LOVE YOU ALL GUYS!