The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.8

'En wat is dat probleempje? Dat haar geheugen achteruit draait? Hahahahaha!' Zegt de jongen met de bandana. 'Ehm... ja. Dat is het probleem.' Antwoord de jongen naast de jongen met de bandana. 'Ohw... dit komt minder makkelijk "wel goed"...' mompelt de jongen die een arm om mijn schouders heeft geslagen. 'Wacht!!! Ik wil bewijs dat het echt zo is!' Roept de bandana-jongen. 'Oké, Sophie. Wat is mijn naam? Ik heb het je daarnet nog verteld.' Zegt de jongen naast de bandana-jongen. 'Weet ik veel!' Roep ik verveeld. Echt gaan ze me nu allemaal vragen stellen waarvan ik het antwoord toch niet weet? Handig hoor. 'Zie? Of wil je nog meer bewijs?' 'Ehm, ik heb een vraagje...' zeg ik terwijl ik nog steeds naar de grond kijk. 'Wat is je vraag?' 'Waarom noemen jullie me de hele tijd Sophie?' 'Zucht dat is je náám.' 'Mijn naam? Wat is mijn naam en wie zijn jullie?' Ik kijk de jongens 1 voor 1 aan, ookal gaat het nogal lastig om de jongen die naast mij staat aan te kijken. Hij is láng! Of ik ben gewoon klein. Kan ook natuurlijk. 'Jouw'n naam is Sophie en ik ben Max. Die jongen met de bandana is Ashton en die andere jongen met 't rode haar is Micheal.' 'Ehm... oké...' Ik heb echt geen flauw idee waar ze 't over hebben. 'Je bent het nu al vergeten hè?' 'Wat vergeten?' 'Oooooohhhhwww...' zuchten alle drie de jongens.'Hoe kan het eigenlijk dat haar geheugen zich automatisch terugdraait en wist?' 'Misschien komt het omdat ze een geestenwandelaar is?' 'Ze is een wat?!' 'Een geestenwandelaar.' 'Oh boy... dat meen je niet hè?' 'En of ik het meen, ik kan de pijn in mijn enkel nog voelen.' 'Dit is slecht nieuws...' 'Wacht! Ik heb een idee! Laten we die weerwolf die we gevangen hebben genomen vragen wat hij ervan weet!' Zegt de jongen met 't rode haar naast mij enthousiast. 'Hebben jullie een weerwolf gevangen?' Vraagt de jongen naast de bandana-jongen verrast. 'Nou ja... hij zat vast in 1 van jouw strikken... Maar wij hebben hem hiermee naar toe genomem zónder hem leeg te zuigen!' 'Dat is een pluspunt voor jullie jongens. Gefeliciteerd!' 'Dank u!' 'W.. weerwolf? L...l...leegzuigen... Vampiers?' Stamel ik, dat kan toch niet? Anders heb ik een probleem... een GRÓÓT probleem... 'Dude! Heb je haar niet verteld dat we vampiers zijn?' 'Jawel maar dat is ze vergeten.' 'Handig dit...' 'Jup...' 'Jep...' 'Jop...' 'Jip...' 'Jap...' 'Jyp...' vullen de jongens elkaar steeds aan. Ik heb me godzijdank van de arm om mijn schouders verlost. Terwijl de jongens lachen, loop ik voorzichtig naar het bos. Net wanneer ik de eerste boom voorbij ben roept de jongen zonder iets speciaals: 'Hey! Waar wil jij naartoe?' 'Zo ver mogelijk weg van jullie drie gekken!' Roep ik brutaal. 'Je durft wel hè. Je zou 'n prima vampier zijn...' Wat?! Vampiers bestaan helemaal niet en als ze bestaan wil ik er niet 1 worden, in nog geen duizend jaar. 'Ehm, sorry Michael maar ze is een nog-niet-getransformeerde-weerwolf.' 'Heh shit zeg. Ik heb echt facking veel zin in mensenbloed nu.' Plots valt het me op dat zijn ogen felrood zijn, net iets donkerder dan zijn haar. 'We weten dat je nog niet zolang vegetariër bent Michael maar hou je in a.u.b.' 'Ja, ja ik doe m'n best' 'Das je geraden' bromt de niet-bijzondere jongen. Ik merk dat de jongens weer niet op me letten en sluip verder het bos in. Als ik buiten zicht ben, begin ik te rennen. Zo snel als ik kan ren ik weg, opzoek naar een bekende plek. 'SOPHIEEEE!' Schreeuwt er plots een stem door het bos. Ik ga nog sneller rennen, wat adrealine met je doet... Halleluja! Een grot! Vlug ga ik achter een rotsblok zitten. Na twee minuten staat er één jongen rechts van me, één jongen links van me en één jongen achter me. 'W...w..wat... Hoe?' 'Vampiers...' bromt de jongen achter me. 'Oké Sophie, óf je gaat vrijwillig met ons mee óf we slepen je mee. Jij mag kiezen.' 'Ik weet niet waarom ik hier zit met jullie om me heen maar daar is vast een goede reden voor dus nee, ik ga niet vrijwillig met jullie mee.' Zeg ik resoluut. 'Zucht dan slepen we je mee.' Wanhopig pak ik het rotsblok beet en klem me er aan vast als een bloedzuiger. De jongen met rood haar pakt de onderkant van het rotsblok vast en tilt het op. Geschrokken slaak ik een gilletje en klem me nog steviger aan het rotsblok vast. De roodharige jongen grinnikt en begint te rennen op de voet gevolgd door de twee anderen.

Calum pov.

'Iets gevonden?' Vraagt Damian aan me. Kwaad schud ik mijn hoofd. 'Shit zeg...' 'Zeg dat wel ja...' 'Heb je ook geen geurspoor gevonden?' 'Nope, alles uitgewist...' 'Fijn is dit.. ze is nog niet eens helemaal beter of ze word alweer ontvoerd... dat is echt iets voor haar...' mompelt Damian. 'Ik hoop dat ze haar innerlijke wolf snel vind. Des te eerder ze kan veranderen en weer terug naar mij kan komen!' Zucht ik opgelaten. 'Je bedoelt ons...' 'Eehh ja... ons...' Damiam grinnikt kort en zegt dan: 'We kunnen ook Sophie's familie bellen maar dan van haar moederskant. Dat zijn vampierjagers.' 'Dat kan ook...' 'Waar is Sophie?' Klinkt er plots een stem achter ons. Snel draai ik me om en zie Maaike staan. 'O, hoi Maaike....' 'Waar is Sophie?' Zegt ze nog een keer en dreigend, als ze merkt dat ik haar vraag ontwijk. 'Die is ehm... ehm... naar een ander ziekenhuis verplaatst!' 'O ja? En waarom liggen al haar spullen dan nog hier?' 'Die worden later opgehaalt!' Valt Damian me bij. 'Jongens wees eerlijk! Jullie zijn echt facking belabberde leugenaars dus zeg het maar gewoon okay?' 'Nou.. ik weet niet of jij dit zo "okay" vind...' mompelt Damian. Ik haal diep adem en zeg: 'SophieisvlakvooronzeneuzenontvoerddoorMax,eenvampierenwekunnenzenietvindenwanthungeurplusvoetspoorisuitgewist!' Buitenadem sta ik uit te hijgen. 'Sophie is wát?!' 'Tja, ehm... ze is een soort van ehm... ontvoerd?' 'Konden jullie sukkels echt niet beter opletten?' 'Nou, ik was Damian halen omdat hij weet hoe Sophie's geheugen weer normaal gaat lopen enzo ma-' 'Wacht... loopt haar geheugen áchtérúít?' 'Misschien?' Piep ik. Maaike is gewoon eng nu, zo kwaad kijkt ze. 'HOE KAN DIT IN GODSNAAM GEBEUREN?!' Schreeuwt ze dan. Ai, dáár is haar uitbarsting... 'Max kwam bij toen Calum mij ging halen en nam haar mee. We zagen ze uit het raam springen en verdwijnen.' Zegt Damian neutraal en tóch voel je zijn angst. Woedende meisjes zijn niet mis. En al helemaal niet als het om vriendjes, kleding, sieraden en beste vriendinnen gaat. O ja en geld denk ik... 'En hoe gaan jullie dit aanpakken?' Zegt Maaike neutraal. 'Nou, we wouden Sophie's familie van haar moederskant bellen. Dat zijn vampierjagers.' 'Hou maar op. Denken jullie nu echt dat dat helpt? Ze redden Sophie en vermoorden jullie dan.' 'Heb jij een beter idee?' 'O ja, absoluut.'

Sophie pov.

'Laat me niet vallen, laat me niet vallen!' Bid ik zachtjes. Volgens mij heeft de rood harige jongen het gehoord want hij grinnikt even en laat dan het rotsblok uit zijn handen glippen. Gelijk vangt hij het weer op maar ik gil de longen uit mijn lijf.'Goed gedaan Michael. Ze kunnen ons ook echt niet horen met hun fucking weerwolf gehoor?' Zegt de bandana-jongen sarcastisch. 'Sorry, ik kon het niet laten! Jij zou hetzelfde doen! Nietes, ik denk wel na en het is gewoon sneu om haar te pesten. Kijk dan hoe bang ze is! Ze gebruikt het rotsblok als teddybeer!' 'Best ik stop al!' 'LAAT HAAR GAAN!' Schreeuwt er plots een stem door het bos. 'O fijn, daar zul je het hebben!' Moppert de niet-speciale jongen. 'Nee, dat is de gevangen weerwolf.' Antwoord de rood harige jongen simpel. 'Hoe heet ie ookal weer...' 'Tyler.' 'O ja, Tyler Hoechlin. Bèta van de White Angels Pack.' 'Mh, mooie vangst.' Complimenteert de niet-speciale jongen de andere twee. 'Thanks, bro!' 'Zo... home...' De rood harige jongen loopt het huisje in. 'Toekomstige luna!'

Heeeeyyy! Ik wil iedereen héél erg bedanken voor het voten en het lezen! Ik had nooit gedacht zo ver te komen! Heel erg bedankt! Op de foto is Damian