The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.54

Sophie pov.

'ALS JULLIE BOMMEN EN GRANATEN GAAN GEBRUIKEN ZIJN JULLIE HIER NIET MEER WELKOM EN DAN LAAT IK DE HELE ROEDEL OP JULLIE JAGEN TOT JULLIE VAN HET TERRITORIUM AF ZIJN!' schreeuwt Maaike kwaad terwijl ze de trap opstormt. 'Relaaaaaaaxxxx! We gaan echt geen bommen en granaten gebruiken hoor!'  Klinkt Michaels stem behoorlijk zorgeloos. 'Dat is jullie geraden.' Sist Maaike chagrijnig. Max lach klinkt door het huis gevolgd door die van Michael. 'Waarom lachen jullie?!' 'Omdat we helemaal geen oorlog aan elkaar hadden verklaard! We hebben Ash omgekocht om dat te vertellen!' Zegt Max lachend. 'WAT?! ASHTOOOOOOOONNNNN!!' 'Oh god... Jongens, ik ben hier weg.' Zegt Ashton terwijl hij nog bleker word dan hij al was. Het volgende moment is hij weg. De deur vliegt met een klap open en een behoorlijk pissige Maaike staat in de deuropening. 'Waar is hij?' Sist Maaike terwijl haar ogen de kamer scannen. 'Wie?' Vraagt Calum onnozel. 'Ashton! Wie anders!' 'Weet ik veel, Sasha of Sara misschien? Misschien mijn diamantje. Niet dat je haar meekrijgt, maar dan nog.' Ik rol met mijn ogen, dat was te verwachten. Maaike lijkt het totaal niet grappig te vinden en ze kijkt ons vernietigend aan. Ik sta op en loop naar Maaike toe. 'Maiks, het is maar een grapje. Let it go!' We kijken elkaar kort aan en beginnen vervolgens samen te zingen: 'Let it go! Let it go!-' 'Okay, okay. Duidelijk! Stop maar!' Onderbreekt Calum ons. Maaike en ik kijken elkaar weer op, halen onze schouders op en willen net weer beginnen met zingen als  een grote, zwarte vlek mijn gezichtsveld bedekt en een irritante piep mijn gehoor. Een verdovend gevoel verspreid zich door spieren en het volgende moment val ik op de grond. En dan is alles weg, gewoon weg en word ik in een oneindig lange gang gezogen waar je niks kan zien. Helemaal niks...

Calum pov.

Met een doffe klap vallen Maaike en Sophie op de grond. Verbaasd kijk ik naar hun lichamen. Om vervolgens tot actie over te gaan. 'AAAAASHTOOOOONNN! KOM HIER! JE MATE IS FLAUWGEVALLEN!' Het volgende moment staat hij in de kamer en knielt hij naast Maaike neer. 'Wat is er gebeurd?' 'Ze waren let it go aan het zingen en het volgende moment vielen ze allebei, tegelijkertijd, flauw.' 'Das gewoon eng.' 'I know right, I know.' 'Kom, dan leggen we ze op het bed.' Ik knik instemmend en til Sophie op. Voorzichtig leg ik haar neer waarna ik haar haar liefdevol uit haar gezicht strijk. Plots schieten haar ogen open en kijken ze me recht aan. Geschrokken val ik van het bed af om direct weer op te springen en naast Sophie neer te ploffen. Ze kijkt me met twinkelende ogen aan. Met een grote glimlach kijk ik terug. 'PAPAAAA!' schreeuwt ze plots waarna ze mij om m'n hals vliegt. Ik val bijna weer van het bed af maar het lukt me net om mijn evenwicht te bewaren. Ik haal Sophie's armen voorzichtig van mijn nek af en kijk haar indringend aan. 'Sophie, dit is niet het moment om grappig te zijn okay? Ik ben me daarnet een ongeluk geschrokken omdat je flauw was gevallen!' 'Maiks, stop met papa prevelen. Ik ben niet je 'papa'.' Zegt Ashton geïrriteerd. Ik kijk naar Ashton die Maaike chagrijnig aankijkt. 'What's the matter Ash?' 'Maaike zegt dat ik haar papa ben.' Moppert Ashton. 'Zelfde probleem hiero, oef.' Sophie springt met enorme enthousiasme op mijn nek. 'Hop, hop paardje! Hop!' Gilt Sophie enthousiast. Met grote ogen kijken Ashton en ik elkaar aan. We hebben nu toch niet twee... 'Hebben we?' Vraag ik terwijl ik Ashton aanblijf kijken. Ashton knikt en angstvallig en tegelijkertijd vertederend kijk ik naar Sophie, die van mijn nek is afgevallen. 'Honger!' Roept Maaike terwijl haar handen door Ashtons haar gaan. 'Dan gaan we eten.' Zegt Ashton terwijl hij opstaat en naar de deur loopt met Maaike vlak achter zich aan. 'En heeft mijn diamantje ook honger?' Sophie giegelt en gaat rechtop zitten. 'Nee.' Direct daarop rommelt haar maag. Ik trek een wenkbrauw op. 'Voogens mij heb je honger.' 'Nietes!' Roept Sophie terwijl ze van het bed afklauterd en de deur uitrent. 'Wooow, Sophie! Waar ga jij zo snel naartoe?' Klinkt Sara's stem vanuit de gang. Een stilte en vliegensvlug ren ik naar de gang om daar Sophie met grote ogen naar Sara te zien staren. 'Let niet op haar Sara, ze is waarschijnlijk weer 's vervloekt door de fribtins. Wat moeten ze toch in vredesnaam met haar?!' Zeg ik terwijl ik naast Sara ga staan en haar een klopje op haar schouder geef. Sophie ziet het en het volgende moment schreeuwt ze: 'MAMAAAA!' 'Oh nee toch.' 'Wat?' Vraagt Sara onbegrijpend aan mij. 'Je bent zojuist tot Sophie's moeder gekroont. Ik ben haar vader.' 'Maar jij bent toch-' 'Haar mate, I know alleen weet Sophie dat dus niet meer en ziet ze ons nu aan voor haar ouders.' 'Honger!' Zegt Sophie terwijl ze aan Sara's arm trekt. 'Ahw, het is wel schattig.' 'Ik wacht wel tot ze wil spelen.' Mompel ik. 'Hoezo dan?' 'Dan zijn ze echt supervervelend en hyperactief.' 'Hoe weet jij dat?' 'Michael was laatst ook een klein kind. De fribtins vinden dit zo te zien een hele leuke vervloeking.' 'Oh, dat zeker. Dit is echt hun favoriet.' 'Ja want kleine kinderen in een lichaam van een zestien jarige is ook zoooo leuk.' 'Voor hun wel ja.' Ik mopper nog wat maar loop dan achter Sara en Sophie aan die op weg zijn naar de keuken. 'Wat is er met haar aan de hand.' Klinkt plots Michael stem naast me. Geschrokken leg ik mijn hand op mijn hart dat hevig bonkt. 'Sjezus Michael! Ik schrok me dood!' 'Je leeft nog dus niks aan de hand maar wat is er met Sophie aan de hand?' 'Ze is vervloekt door de fribints.' 'Alwéér?!' 'Alweer ja, nu is ze een klein kind gevangen in het lichaam van een zestienjarige.' Michael krijgt een grijns op zijn gezicht en het volgende moment staat hij voor Sophie. Snel ren ik naar hun toe. Sophie kijkt Michael met grote ogen en een open mond aan. Michael kan alleen maar grijnzen. 'GROTE BROER!' gilt Sophie plots terwijl ze haar armen om Michael heenslaat. Michael lacht en tilt Sophie op, tot mijn grote ergenis en woede van Luke. Hij zet haar op zijn nek en begint in een voor zijn doen sloom tempo te rennen terwijl Sophie doet alsof ze een vliegtuig is en het uitgiert van het lachen. 'Best wel schattig toch?' Vraagt Sara met een glimlach. 'Ja, maar Luke en ik vinden dit niet heel leuk.' 'Hebberig en jaloers hè. Relax, Michael is alleen maar een broer voor haar.' 'Dat weet ik maar ik ben een alpha, de hebberigheid die alle mannelijke wolven hebben is bij mij dertig keer zo erg.' 'Tja, daar kan ik niks aan doen hè?' Zegt Sara voor ze in een koolmeesje veranderd en achter Michael en Sophie aanvliegt. Snel begin ik ook achter hun aan te rennen. Als we in de keuken aankomen zie ik Maaike op Max's rug zitten terwijl hij de hele tijd rondjes om de keukentafel heenrent. Maaike kan echt alleen maar lachen en Ashton kijkt met een vertederde glimlach naar hun. Ik ga naast hem staan. 'Dit is in ieder geval een stuk rustiger dan met Michael.' 'Echt wel, dit is ook een stuk schattiger om te zien.' 'Dat zeker.' 'Maar je bent wel jaloers.' Zegt Ashton terwijl hij mij grijnzend aankijkt. 'Wat? Wel nee!' Zeg ik net iets te vlug. 'Yea, sure. Het is aan je te zien Cal.' 'HONGER!' schreeuwt Sophie terwijl ze op Michaels hoofd slaat maar hij trekt zich er niks van aan. Met een soepele beweging zet Michael Sophie op de grond, die direct naar de fruitmand stormt en er een peer uitplukt om die direct op te eten. 'Sasha... weet jij hoeveel kleine kinderen eten?' Vraagt Ashton aan Sasha. 'Weet ik veel, ik weet wel dat ze soms heel snel kunnen eten.' 'Mamaaaaaa! Ik heb hongeeeeer!' Zegt Maaike zeurderig tegen Sasha. 'Maar je hebt net al gegeten!' 'Maar ik heb hongerrrrrrrrrrr!' Zeurt Maaike. 'Je weet dat wij, weerwolven, meer eten dan mensen hè?' Zeg ik tegen Sasha met een klein lachje. 'Oh... wat wil je dan eten Maaike?' 'SNOOOEEEEEEEPPPP!' 'Nee sweetheart, moet gezond eten.' Zegt Ashton als een echte vader. 'Maar ik wil snoooeeeeppppp!' 'Wil je niet liever een lekker appeltje?' 'Neeeeeeee!' 'Geen fruit, geen snoep.' Zegt Ashton beslist. Er verschenen tranen in Maaikes ogen en haar lip begint te trillen. 'Gaat ze nu...?' Vraagt Ashton aan Sasha terwijl hij naar Maaike kijkt die nu op de grond zit. Het volgende moment barst Maaike in huilen uit. 'Handig gedaan Ashton, je weet dat haar brein nu drie is ofzo?' Zegt Max terwijl hij naast Maaike gaat zitten en haar in zijn armen neemt en rustig heen en weer wiegt. Ashton kijkt er heel erg ongemakkelijk naar. Plots springt er iemand op mijn rug en aan de tintelingen te voelen is het Sophie. 'Hey diamantje, heb je genoeg gegeten?' 'Er is niks meer.' Zegt Sophie met een zielige ondertoon waar ik van smelt. 'Is er geen fruit meer?' 'Neeeeeeee!' Jammert Sophie terwijl ze met mijn haar speelt. 'Dan moeten we maar voedsel gaan halen hè?' 'NEEEE! MAMA MOET VOEDSEL HALENNN!' Ik schiet in de lach. 'Krijg nou wat Sara, je word aan het werk gezet door je "dochter"!' Zeg ik grijnzend. 'Kan Michael niet gaan ofzo? Ik weet niet eens waar de supermarkt is!' 'Ik wel, dan ga ik wel mee.' Zegt Paisley terwijl hij binnenkomt. Direct beginnen Maaike en Sophie te schreeuwen en verstoppen ze zich achter Ashton en mij. 'What the fack? Heb ik iets verkeerds gedaan?' 'Nee, alleen zijn Sophie en Maaike weer 's vervloekt door de fribtins en zijn zíj nu kleine kinderen gevangen in het lichaam van tweepubers.' 'Dat was te verwachten.' Mompelt Paisley terwijl hij zijn ogen ten hemel slaat. 'HONGEEEERRR! schreeuwen Maaike en Sophie tegelijk. 'Oké, oké! we gaan al!' Roept Sara terwijl ze haar handen in de lucht steekt en richting Paisley loopt. 'Wacht! Ik ga ook mee!' Roept Sasha voor ze snel achter Sara eenloopt. 'En jullie laten ons alleen met deze twee kleuters?!' Roepen Michael en Max dramatisch. 'Ja, jullie zijn toch hun grote broers? Niet zeuren, ze gaan jullie echt niet vermoorden ofzo.' 'Nou... dat betwijfel ik gezien het feit dat Sophie een geestenwandelaar is en soms per ongeluk mensen vermoord.' 'Zorg er dan maar voor dat ze niet boos word!' Roept Sara voor we de deur dicht horen slaan en daarna het geronk van een auto die daarna wegrijd. Maaike kruipt achter Ashtons benen vandaan terwijl Sophie weer haar armen om mijn nek slaat die ze eerst op mijn schouders had gelegd zodat ze niet zou opvallen. Maaike kijkt Sophie nieuwsgierig aan en krabbelt overeind waarna ze naar ons toekomt gelopen. Sophie legt haar kin op mijn schouder en kijkt ook nieuwsgierig naar Maaike. Sophie klimt van mijn rug af en gaat voor mij staan. 'Waarom lijkt het alsof ze elkaar nu pas voor het eerst ontmoeten?' Vraagt Ashton aan mij. 'Ik heb echt geen idee.' Zeg ik terwijl ik naast hem ga staan. 'Hoe heet jij?' Vraagt Sophie nieuwsgierig aan Maaike terwijl ze allebei op de grond tegenover elkaar gaan zitten. 'Maaike of sweetheart. Papa noemt mij de hele tijd sweetheart maar mama en broero noemen me de hele tijd Maaike! Wat is jouw'n naam?' 'Sophie of diamantje. Papa noemt mij de hele tijd diamantje.' 'Heb jij ook een broer?' 'Ja! Dat is mijn broer!' Zegt Sophie enthousiast terwijl zij wild zwaaiend naar Michael wijst. 'Waarom heeft hij rood haar?' Vraagt Maaike bedenkelijk terwijl ze met een schuin hoofd naar Michael kijkt. 'Ik weet het niet...' zegt Sophie terwijl ze nu ook bedenkelijk naar Michael kijkt. Michael voelt zich duidelijk ongemakkelijk onder hun blikken en kijkt de hele tijd naar zijn schoenen. 'Wie is jouw'n broer?' Vraagt Sophie plots terwijl ze zich weer richt op Maaike. 'Dat.' Zegt Maaike terwijl ze naar Max wijst. 'Waarom heeft hij gele ogen?' Vraagt Sophie aan Maaike. 'Oh, eh.... waarom heb jij gele ogen?' Vraagt Maaike aan  Max. 'Omdat ik een vampier ben.' Zegt Max terwijl Ashton en ik wild nee schudden met ons hoofd en met onze handen gebaren dat hij het niet moet zeggen. Sophie en Maaike kijken elkaar geschrokken aan en beginnen vervolgens hard te gillen. Snel bedekken we onze oren en Ashton en ik lopen ondertussen naar Maaike en Sophie toe. 'Rustig maar, doe maar rustig. Hij maakte maar een grapje, doe maar rustig.' Zeg ik terwijl ik Sophie heen en weer wieg om haar gerust te stellen. Sophie stopt met gillen en begint te huilen terwijl ze haar gezicht in mijn shirt begraaft. 'D...dat w...was n....niet aardiiiiiiiiiiigggg!' Huilt Sophie. Ik zie dat Ashton Max dodende blikken toewerpt terwijl hij Maaike ook heen en weer wiegt en over haar hoofd aait. 'Nee diamantje, dat was inderdaad niet aardig maar hij maakte maar een grapje oké? Het is niet echt.' Zeg ik terwijl ik Sophies hoofd in mijn handen neem en haar tranen met mijn duimen wegveeg. Met glazige ogen knikt Sophie terwijl haar lip nog een beetje trilt. God, wat heb ik zin om haar nu te zoenen... Ashton werpt me een waarschuwende blik toe zodra hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. Ik knik en probeer met mijn ogen te zeggen dat ik alles onder controle heb. Plots stoppen Sophie en Maaike met huilen en bevrijden ze zichzelf uit onze omhelzingen en lopen ze weer naar elkaar toe, nou ja, kruipen. Mijn blik lijkt wel aan Sophies achterste te zijn vastgelijmd en het lukt me niet om weg te kijken. Ik kan er toch ook niks aan doen dat ze haar kont zo verschrikkelijk sexy beweegt?! 'HONGEEERRRRR!' brullen Maaike en Sophie weer en geschrokken kijk ik op door het volume van hun stem. 'Ja, ja. Sara, Sasha en Paisley zijn al onderweg naar de supermarkt.' 'MAAR WIJ HEBBEN NÚ HONGER!' roepen Maaike en Sophie weer. 'Even geduld, oké? Ze zullen zo wel terug zijn.' zegt Ashton. 'Ik zal anders nog wel even kijken of Maaike misschien niet nog wat voedsel in huis heeft ofzo.' zeg ik terwijl ik opsta. 'Doe dat.' zegt Michael terwijl hij me aankijkt. Vlug loop ik naar een kastje en doe hem open, niks. Volgende, ook niks. Koelkast, alleen nog maar drinken... Crap, is alles nou echt op? Plots klinkt er het geluid van glas dat breekt en geschrokken draai ik me om. Sophie staat met een trillende onderlip naar de gebroken vaas op de grond te kijken en opgelucht adem ik uit. 'Hé, rustig maar, diamantje. Het is maar een vaas.' zeg ik terwijl ik naar Sophie toeloop en haar gezicht in mijn handen neem. 'J-je bent niet boos?' vraagt Sophie terwijl ze me met zielige puppy-oogjes aankijkt. 'Natuurlijk niet! Ik weet zeker dat het maar een ongelukje was, dus waarom zou ik boos zijn?' zeg ik glimlachend waarna ik haar gezicht weer loslaat en op mijn hurken ga zitten om de scherven op te ruimen. Net wanneer ik er eentje wil pakken, bespringt Sophie me en trekt ze me in een verpletterende knuffel. Ik verlies mijn evenwicht en val in de scherven die mijn huid binnendringen. Sissend adem ik in en kijk Michael even aan. Direct begrijpt hij wat ik wil zeggen en haalt hij Sophie van mij af. 'Kijk, Sophie! Een vlinder!' zegt hij enthousiast terwijl hij naar buiten wijst. 'Waar?!' roept ze enthousiast terwijl ze naar het raam toe rent om te gaan kijken. Vlug sta ik op en ik voel Max' vingers mijn shirt optillen. Behendig begint hij de scherven eruit te trekken terwijl Ashton Maaike ook afleidt zodat ze dit niet zien. Wie weet hoe ze dan zouden reageren... Ik voel het bloed langs mijn rug stromen en haal af en toe nog sissend adem als Max er een scherf uittrekt. 'Klaar.' zegt Max terwijl hij mijn shirt weer laat zakken. 'Mooi.' zucht ik tevreden. Plots schiet Max' hoofd opzij en direct begint hij me naar buiten te duwen. 'Wat doe je, Max? Max! What the hell? Max!' 'Sasha.' zegt hij alleen en direct dringt de boodschap tot me door. Shit....