The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.23

Sophie pov.

'Hey my lady. Heb je me gemist?' 'Dude, natuurlijk heb ik je gemist! En please, kun je me vertellen wat de waarheid is?' 'Ligt eraan wat je wilt weten.' 'Zijn die sukkels echt mijn neven?' 'Jup.' 'Verdomme...' mompel ik. Max grinnikt en kijkt me aan. 'Zullen we maar eens gaan? Volgens mij hang je hier al lang genoeg.' 'Graag maar ik kan niet.' 'En waarom dan wel niet?' 'Maaike komt me redden.' 'Dat gaat nog wel even duren. Ik denk dat ze het heel gezellig heeft met Ashton en Michael.' 'Dat zou best kunnen.' 'Ik zal je helpen.' Max trekt de touwen met een ruk kapot en vangt me op. 'Bedankt.' 'Geen probleem. Ik heb een vraagje...' 'Vraag maar raak.' 'Hoe zie je me? Als een vriend, een soort van familie of als ik je bijvoorbeeld mijn liefde zou verklaren als vriendje?' 'Als familie.' Zeg ik direct. Hij is 1 van de eerste personen die ik me herinner. Het is alsof zij me hebben opgevoed zo gezegd. 'En waarom als familie?' 'Je bent 1 van de eerste personen die ik me herrinner. Ik zie je als een soort broer.' Max knikt begrijpend maar er ligt toch wat bedrukts in zijn houding. 'Hey, wat is er?' 'Niks...' 'Je kan niet tegen me liegen vriend. Ik zie dat er wat is.' 'Nee, het is niet belangrijk...' oké... vaagheid... ik hang nog steeds in Max's armen en kijk hem een beetje ongemakkelijk aan. Hij grijnst. 'Zullen we dan maar eens gaan?' 'Zodra jij me neergezet hebt. Oké. Waar zijn Benjamin, Damian en Luca eigenlijk?' 'Die hebben euhm... doen een dutje.' 'Je hebt ze dus bewusteloos geslagen.' Constateer ik. 'Zo kan je het ook zien ja.' Zegt Max grijnzend. Hoofdschuddend kijk ik hem aan. 'Ga je me nog neerzetten?' 'Neuh, dit is sneller.' Gelijk begint hij te rennen. Ik knijp mijn ogen dicht en schreeuw. 'Relax! Dit is net zo snel als weerwolven!' 'Nou en? Ik had zin om te schreeuwen.' 'Jij bent echt raar...' 'nu kwets je me.' Zeg ik terwijl ik doe alsof ik diep gekwetst ben. Max barst in lachen uit. 'Hey! Ik ben serieus hoor!' Zeg ik mopperend. 'Nou en? Ik vind dit erg grappig en daar kan jij niks aandoen.' Nors kijk ik de andere kant op met mijn armen over elkaar. 'Oh kom op! Niet zo boos zijn zusje!' 'Oh! Nou ben ik in 1 keer jouw'n zusje?' 'Jij zag mij toch als een broer.' Daar had 'ie me tuk. Nukkig blijf ik de andere kant op kijken. 'Je lijkt op een klein kind.' Zegt Max pestend. 'En jij op een olifant.' 'Nou ja zeg!' Zegt Max beledigt. Ik grinnik en kijk hem weer aan. Hij kijkt me met een chagrijnig gezicht aan. Grijnzend kijk ik terug. 'We zijn er bij-' 'SOPHIEEE!' Schreeuwt een stem die verdacht veel op die van Maaike lijkt. Ik kijk om en zie inderdaad Maaike staan die word tegengehouden door Michael en Ashton. 'Waarom houden jullie me tegen?' Zegt Maaike verontwaardigd. 'Anders knuffel je haar dood.' 'Dat zou ik nooit doen!' Roept Maaike terwijl ze weer door de barriere van Ashton en Michael heen wil breken. 'Oh nee? En toen in de hut dan?' 'Oké, dat kan heeeeeeeel misschien gebeuren...' geeft Maaike schoorvoetend toe. 'Heeeeeeeel misschien?' 'Oké, er bestaat een kans dat ik haar dood knuffel...' 'Dat zeiden we toch!' 'Ja, ja, mag ik er nu langs voor een "normale" knuffel?' 'Oké, maar een knuffel van maximaal tien seconden.' Zegt Ashton streng. 'Ja papa.' Wantrouwig stappen de jongens aan de kant. Gelijk stormt Maaike op me af en trekt me uit Max's armen. Ze slaat haar armen om me heen en trekt me tegen zich aan. 'Oké Maaike, de tijd is om.' Zegt Michael terwijl hij naar ons toeloopt. Duidelijk met tegenzin laat ze zich meetrekken door Michael. 'Kom, kom Maiks. Morgen mag je weer een knuffel.' Zeg ik plagend. Ze steekt haar tong naar me uit en ik grijns breed. 'Weet je eigenlijk al wat je voor je verjaardag wilt Maiks?' Vraagt Michael aan Maaike. 'Ben je binnenkort jarig dan?' Vraag ik aan Maaike, waarop ze knikt. 'Wat wwil je hebben?' Vraag ik. 'Hey! Dat vroeg ik eerst!' Roept Michael. 'Nou en? Ik herhaal alleen maar je vraag.' Zeg ik nonchelant. Hij kijkt chagrijnig naar de grond. Ik moet grinniken en zeg: 'Kom, kom, stel je niet zo aan!' 'Ik stel me niet aan!' 'Welles.' 'Nietes!' 'Welles.' 'Nietes!!' Welles.' 'Nietes!!' 'Jawel, je doet heel kinderachtig.' 'Niet waar!' 'Wel waar...' 'Niet waar!' Ik rol met mijn ogen en sla mijn armen over elkaar. 'Michael, jawel, je doet kinderachtig en dat weet jezelf ook.' 'Nietes!' Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem aan. 'Oké, misschien een klein beetje...' ik grijns en zeg: 'Goedzo, brave jongen.' 'Ik ben geen hond!' 'Ook goed, braaf vampiertje.' Max, Maaike en Ashton barsten in lachen uit en al snel moet Michael ook lachen, grijnzend kijk ik hun aan. 'Wanneer ben je eigenlijk jarig Maaike?' (Let op, dit speelt zich niet af op vandaag.) '21 april.' 'Dat is al over twee weken!' Roep ik verbaasd uit. 'Jup.' 'Dan moet ik snel shizzel gaan regelen! Kon je dit echt niet eerder zeggen?!' 'Dat ging nogal lastig gezien de omstandigheden. En bovendien, eerst wist je het wel.' 'Dat klopt...' mompel ik verslagen. 'Hey, je krijgt je geheugen wel weer terug.' Zegt Maaike terwijl ze probeert over mijn rug te wrijven wat heel lastig gaat omdat Michael haar bij zich houdt. 'Michael...' sist Maaike. 'Ja, Maaike?' 'LAAT ME LOS!' Schreeuwt ze hard. Geschrokken laat Michael haar los en gelijk loopt Maaike naar me toe en slaat broederlijk een arm om me heen. 'Oké, even genoeg zielige gezichten voor vandaag. Laten we verstoppertje doen!' Zegt Ashton vrolijk. Gelijk fleurt mijn gezicht op en ik knik heftig. 'Ik doe mee!' Roep ik enthousiast. 'Ik ook!' Zegt Maaike vrolijk. 'Jullie ook?' Vraagt Ashton aan Michael en Max. 'Vooruit dan maar.' Zeggen Max en Michael. 'JEEJ!' Roepen Maaike en ik blij. 'Ik ben hem.' Zegt Max. 'Tot hoeveel moet ik tellen?' '30!' Roep ik terwijl ik al weg ren. '1... 2.... 3.... 4.... 5.... 6....' meer hoor ik niet meer omdat ik te ver weg ben. Ik duik een meertje in en zwem naar het midden. '30!' Schreeuwt Max door het bos. Gelijk duik ik  kopje onder. Onderwater zwem ik een beetje heen en weer om de luchtbelletjes te verspreiden zodat het op een vis lijkt. Na iets van twee minuten heb ik geen adem meer en kom alleen met mijn mond boven. Snel hap ik naar adem en duik gelijk weer onder. Zo gaat het nog een paar minuten door tot ik plots word opgetild door iemand. Ik word tegen een warm lichaam aangeduwd en ik ruik Calum. 'CALUM! JE BENT HIER!' roep ik blij. 'Tuurlijk! Ik zou jou nooit in de steek laten!' 'BUUT SOPHIE!' Brult Ashton plots. Geschrokken draai ik me om en zie een grijnzende Ashton, Maaike en Michael staan. 'Speeltijd is dus nu over.' Zeg ik grijnzend. 'Jup, want jij gaat met mij mee.' Fluistert Calum in mijn oor. Ik giegel en kijk hem aan. Er staan pretlichtjes in zijn ogen als hij me aankijkt. 'Ik houd van je.' 'Ik oo-' 'Jij niet van hem.' Sist er een stem. We draaien ons om en ik kijk recht in twee ogen die me ergens bekend van voorkomen.

Hey, hey! Weer een nieuw hoofdstukje! Misschien een goed makertje omdat vandaag de vakantie weer voorbij is... maar zoals jullie misschien door hebben probeer ik om de dag te updaten. Soms lukt dat niet maar dan heb ik het gewoon druk. En OMG WE HEBBEN DE 10K BEREIKT! IK BEN DAAR ZO BLIJ MEE! HEEL ERG BEDANKT! LOVE YOU ALL GUYS!