The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.9

Sophie pov.

Ik kijk de man vreemd aan. 'Luna? Wat is een luna?' 'De vrouwelijke leider van een roedel.' 'Oh, wat legde je nou ook al weer uit?' Ik heb echt geen idee waar dit over gaat weet je... 'Wat een luna is.' Wat is nou weer een luna? 'WAT HEBBEN JULLIE MET HAAR GEDAAN?' brult de man plots naar de drie jongens. 'Niks, ze is een geestenwandelaar én haar geheugen draait achteruit. En nu willen wij weten of jij dat kan oplossen en wat je er allemaal van weet.' 'Ik geef je 1 tip: Maak haar niet kwaad als Calum niet in de buurt is. Dat overleef je niet en zij ook niet.' 'Bedankt voor de tip maar weet jij of je dat geheugen achteruitdraai ding weer kan oplossen?' 'Ja maar ik doe het alleen als je ons vrijlaat.' 'En wie is ons?' 'Mij en de toekomstige luna.' 'We willen jou wel vrijlaten maar zij blijft blijft BIJ MIJ!' sist de niet-speciale jongen. 'Best dan help ik ook niet.' zegt de man verveeld. Ik begrijp hier dus niks van, ik denk dat ik gewoon naar buiten ga. 'Sophie! Kom eens hier!' Wie zou die Sophie toch zijn... Ze moet wel erg bevriend zijn met die jongens, zo vaak hebben ze het over haar. Ik hoor iemand keihard lachen en daarna het geluid alsof iemand in elkaar word geslagen. Plots springt er een pad tegen mijn been op. Gillend spring ik op en neer. 'Sophie! Wat is er?' 'E..er sprong...e...een PAD...te...teg...tegen mij..mijn been op!' krijg ik er stamelend uit. 'Ooooh! Is dat het maar? Ik dacht dat je onvoerd werd of zoiets!' zegt de rood harige jongen nonchalant. Máár? MÁÁR?! 'Maak haar nou niet kwaahaad!' sist de niet-speciale jongen. 'Waarom niet?' 'Wil je dood ofzo?!' 'Ben ik toch al.' 'Ze laat je je eigen lichaam uit elkaar scheuren...' 'Oh...ehm...laaaat maaaar! Gaat het Sophie? Moet ik hem wegjagen?' Geamuseerd kijk ik hem aan. 'Nee, die is nu wel weg maar toch bedankt.' 'Meiden...' mompelt de roodharige jongen waarna hij het hutje inloopt. 

Max pov.

Michael loopt ons huisje weer in voor waarschijnlijk de ondervraging  van die Tyler. Ik kijk naar Sophie die blauwe bloemen aan het plukken is. Zou ze weten wat ze met me doet? Waarschijnlijk niet of niet meer. Daar is ze te vergeetachtig voor geworden. 'Hey dude! We hebben bijna het antwoord!' schreeuwt Ashton vanuit het huisje. 'Ik komal! Sophie kom je?!' Ongestoord gaat ze verder met waar ze meebezig is. Chagrijnig been ik naar haar toe. 'Meekomen jij!' 'Nee! Ik wil niet! Ik ken je niet eens! Laat me los!' schreeuwt ze pissig. Ondanks haar "protesten" sleur ik haar mee het huisje in. 'Gast waarom duurde het zolang?' 'Sophie wou niet meekomen.' 'Ja, ja!' Djee, waar zit die nu weer met z'n gedachten?! 'Het is waar!' 'oké, oké, als jij het zegt!' zegt Michael simpel. 'Hey jongens, kom nou! Hij gaat het zeggen!' Vlug lopen Michael en ik naar Ashton toe terwijl ik de nog steeds tegenstribbelende Sophie meesleur. 'Vertel vriend, hoe lossen we dit op?' Tyler zwijgt, hoe kan het ook anders.

Sophie pov.

Het valt me op dat de man erg bleek is en onder de schrammen en blauwe plekken zit. 'ZEG HET!' brult de rood harige jongen plots. Hij geeft de man een harde klap. 'O!' zeg ik geschrokken. 'Sorry schrok je?' 'Waarvan zou ik moeten schrikken?' 'Dat ik net, ach laat ook maar het is beter zo.' 'Oké! Mag ik dan nu naar buiten?'  'NEE!' schreeuwen alle drie de jongens. Verschrikt zet ik een stap achteruit en struikel ik over een bijzet tafeltje. Met een kreet val ik op de grond. Roerloos van de schrik blijf ik op de grond liggen met mijn ogen wijdopengesperd. 'RENNEN! brult een jongen. 'Ze gaat weer eng en pijnlijk doen!' Gelijk hoor ik drie paar voeten naar buiten rennen. De man mompelt wat vreemde woorden en plots word ik overspoeld met herinneringen. Van een grot tot nu. 'Auw...' 'Gaat het meisje?' 'Ja...auw...hoor... Waar is Max met z'n aanhangers?' 'Die zijn er vandoor gegaan toen je struikelde en vertel eens welke herinneringen heb je terug?' 'Die van de grot tot nu. O ja en toen Max zei dat hij Max heet.' 'Hm, dat zijn er niet heel veel.' 'Zijn er nog meer dan?' 'Natúúrlijk, alleen ben je die vergeten.' 'Nou, lekker is dat!' Dan komen max en die andere twee jongens binnen. 'Ah, Sophie je bent weer wakker.' 'Jup, dat klopt. Waarom zijn jullie hem gesmeerd? Bang om mijn volgende slachtoffer te worden?' 'N...nee...' 'Nee?' 'Ja...' 'Chillax! Ik struikelde alleen! Ik werd niet boos!' zeg ik grijnzend. Ik moet lachen om de gezichten die de jongens trekken. 'Maar wacht eens... Je weet nu nog steeds dat wij zijn weggerend?' 'Jup, ik kan me alles herinneren van de grot tot nu. En met jou *ik wijs naar de rood harige jongen* heb ik nog een appeltje te schillen.' Niemand laat me voor de grap vallen om me gelijk weer op te vangen. NIEMAND! 'Ah shit zeg! Kon je echt niet dat stukje overslaan met herinneringen ophalen?' 'Nope, wat is je naam?' 'Michael, hoezo?' 'Ik neem geen wraak op mensjes waarvan ik de naam niet weet.' antwoord ik simpel, 'O ja, ik kan overal en nergens wraak nemen. Dus pas maar op.' 'Fuck! Ik was er net vanaaaffff!' zeurt Michael kwaad en teleurgesteld. 'Tja, had jij me maar niet moet laten vallen he?' Pissig loopt Michael het huisje uit naar de "tuin". 'Bah, bah, bah!' klinkt het van buiten. 'Zo, die is snel aangebrand!' grinnik ik. 'IK BEN NIET SNEL AANGEBRAND!' schreeuwt Michael van buiten. De bandana-jongen en Max schieten in de lach. Hoewel die van de bandana-jongen meer klinkt als een giegel. Een lach-giegel! Dat is het juiste woord. denk ik grijnzend bij mezelf. 'WE HADDEN EEN AFSPRAAK!' brult de man plots. 'O ja, we zouden jou vrijlaten.' 'Ja en Sophie.' 'Ik wil niet met jou mee! Ik ken je niet eens!' 'Dat klopt, ik ben Tyler Hoechlin. Beta van de White Angels Pack.' 'Fantastisch maar ik weet nu nog steeds niet waarom ik met jou mee zou gaan.' 'Vanwege Calum.' 'Wie is Calum?' Vanuit mijn ooghoeken zie ik de bandana-jongen en Max elkaar grijnzend aankijken. 'Calum is je mate.' legt Tyler geduldig uit. 'Wat is een mate?' 'Een zielsverwant.' 'Tss, die vergeet je niet zomaar dus die kan ik niet hebben.' 'Als je meekomt zul je zien dat ík gelijk heb.' 'Nee, ik blijf hier! Hier ben ik, behalve voor Michael waarschijnlijk, veilig.' 'Dat ben je niet! Het zijn vampiers!' 'Dat wéét ik!' 'Ja mooi, maar vampiers drinken blóéd, ménsénblóéd.' zegt Tyler onheilspellend. 'En laat jij nou net de dichtsbijzijnde mens zijn.' 'Ehm Tyler... Ik weet niet of jij goed opgelet hebt hoor maar wij zijn vegetariërs. onderbreekt Max hem nog steeds grijnzend. 'En dan? Ze is een w-' Vlug slaat Max een hand voor de mond van Tyler. 'Een wat? Max haal je hand weg! Ik wil antwoorden!' 'Nee.' 'NU! 'Oké... je bent soms behoorlijk eng weet je dat?' 'Ja dat weet ik en haal NU je hand weg!!' sis ik kwaad en dreigend. Snel haalt Max zijn hand weg. 'Sophie, je bent een weerwolf.'

Hey! Hier is weer een nieuw hoofdstuk!