The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.53

Sophie pov.

Met één blik op de rest weet ik dat we zo wat allemaal hetzelfde denken: 'er achteraan!' Direct sprinten we achter de draak aan. Onderweg verander ik in een wolf en loop meer op de draak in. Al snel klinkt er nog meer geschreeuw van kleding en ren ik naast een grijze, zwarte, een zwart met witte en een bruine wolf. De grijze en zwarte ken ik, dat zijn Maaike en Calum, maar wie zijn die andere twee? Daar zal ik straks wel achterkomen. Een ijzinkwekkende schreeuw vult mijn oren en mijn bloed veranderd in ijswater. Ik kijk naar voren en zie dat de draak weg is. Fuck... dit is zo niet goed... plots word ik aan de kant gebeukt waardoor ik een bocht naar links maak en dieper het bos in ren. De geur van vuur, geroosterd vlees en bloed vult mijn neusgaten en ik ren die richting op. De geur word steeds sterker en mijn angst word groter voor wat ik te zien zal krijgen. Als we bij de plek aankomen waar de geur het sterkst is, zit er een uitgeput, naakt meisje op de grond. Ze trilt en haalt met diepe halen adem. Het is Sasha. 'Sasha?' Vraagt Ashton terwijl hij voor haar gaat zitten en haar handen vastneemt. Maaike maakt een jaloerse grom en ik gniffel zacht. 'Ach, houd je kop Maaike. Sasha heeft duidelijk hulp nodig en bovendien ben jij mijn mate. De enige wie ik liefheb, remember?' Maaike zwijgt, duidelijk tegen haar zin, maar ze zwijgt. 'Gebeurd dit vaker Sasha?' 'Alleen als ik bloed ruik.' Lekker dit... 'Sinds wanneer is dit?' 'Ongeveer zes jaar terug.' 'En je hebt er nu nog geen controle over?!' Zwijgend schud Sasha haar hoofd. Soms ruik ik dagenlang geen bloed maar soms ruik ik het heel vlug en ik krijg dan de drang dat ik diegene moet vermoorden. In mensenvorm of als draak. Ik kan er niks aandoen!' Jammert Sasha wanhopig. Ik ren naar een bosje, verander, wikkel een deken die hier blijkbaar al lag om me heen en loop terug. 'Oké, Max. Ik denk dat dit een taak voor jou is. Jij gaat uitzoeken hoe Sasha haar nogal moordlustige draak in bedwang kan houden terwijl Maaike en ik Sara en Sasha gaan helpen met hun krachten.' 'Maar ik help Sasha toch al?' 'Ja, maar zolang jij nog niks gevonden hebt gaan wij haar trainen om zichzelf af te sluiten van bloed.' 'MAAR DAN IS ER EEN KANS DAT ZE JE VERMOORD! NEVER NOOIT NIET DAT DAT GAAT GEBEUREN!' gaat Calum er gelijk tegenin. 'Hou je kop Calum, ik doe wat ík doe en jij bepaalt níet wat ik wel en niet mag doen!' 'Dat bepaal ik wel want ik ben jouw'n mate.' 'JA! MIJN OVERBESCHERMENDE, TE HEBBERIGE MATE! KOMOP ZEG! IK BEN ZESTIEN! ZES-TIEN! IK KAN HEUS WEL VOOR MEZELF ZORGEN! DAAR HEB IK GEEN MATE VOOR NODIG!' schreeuw ik kwaad naar Calum. Calum kijkt een paar seconden compleet blanko maar dan worden zijn ogen zwart. Maar dan ook echt pikzwart. 'JE BENT VAN MIJ GODVERDOMME! IK HOOR JE TE BESCHERMEN TEGENOVER ANDERE MANNEN! IK BEN DE ENIGE DIE RECHTOP JE HEEFT! ACCEPTEER HET EENS!' 'IK ACCEPTEER HET OOK MAAR JE VERPEST MIJN LEVEN ZO MET JE OVERBESCHERMENDHEID EN HEBBERIGE HOUDING! JIJ ZOU ME HET LIEFST OPSLUITEN IN EEN KAMER WAAR IK "VEILIG" BEN! MAAR IK WIL DAT NIET! IK BEN NIET VAN GLAS EN OOK TOTAAL NIET BREEKBAAR! GODVER CALUM, JE VERPEST ECHT MIJN LEVEN ZO! VAN JOU MAG IK NIET EENS OP DE RUG VAN MIJN BROER! MIJN FRIKKING BROER!!!' Een gekwetste uitdrukking verschijnt op Calums gezicht maar ik ben zo kwaad dat het me niks uitmaakt. 'Ik... ik wil je leven niet verpesten... ik ben gewoon bang dat ik je kwijt raak en al helemaal nu je in je heat zit en zowat elke mateloze, mannelijke weerwolf met je naar bed wilt en ja... ik.. ik wil je gewoon niet kwijt.' Zegt Calum zacht terwijl hij naar de grond kijkt. Een warm gevoel verspreid zich over mijn lichaam en ik loop naar Calum toe. Ik sla een arm om hem heen terwijl ik met de andere de deken vastklem. Calum slaat direct zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Er valt een druppel op mijn schouder en al snel gevolgd door nog één en nog één. 'Ik wil je gewoon niet kwijt.' Prevelt Calum in mijn schouder. 'Ik wil je gewoon niet kwijt...' 'NEE MICHAEL!' schreeuwt Maaike plots gevolgd door een felle flits. Verdwaasd draai ik me in Calums armen om, om verblind te worden te worden door nog een felle lichtflits. 'GODVER MICHAEL! KOM HIER!' schreeuwt Maaike voor ze achter Michael aan wilt rennen maar Ashton tilt haar op bij haar heupen zodat ze niet kan wegrennen. 'Dacht het dus even niet sweetheart. Michaels haar moet heel blijven.' Zegt Ashton terwijl hij weer terug naar zijn plekje loopt met een wild tegenstribbelende Maaike in zijn armen. 'LAAT ME LOS!' 'Nee.' Weer een flits. 'Nieuwe hobby Michael?' Vraagt Paisley nonchalant. 'Nee. Ja. Soort van.' Zegt Michael terwijl hij weer met z'n fotocamera begint te spelen. 'Gaat het hier altijd zo aan toe?' Vraagt Sasha terwijl ze zichzelf trillend warm wrijft. 'Meestal wel, hè generaal Michael?' Zeg ik terwijl ik Michael probeer dood te bliksemen met mijn ogen. Niet dat het werkt maar niet geschoten is altijd mis. 'Ja, meestal wel. Zeg gerust altijd.' 'Guys, heeft nog iemand een deken voor Sasha?' Vraag ik terwijl ik om me heen kijk. 'Er ligt er hier vast nog wel eentje in de bosjes. Zoals altijd.' Aha... dus dat ik een deken vond in de bosjes is gewoon? Okay... 'Ashton, zoek deken.' 'Nee.' 'Waarom nieeeet?' Zegt Maaike terwijl ze hem aankijkt met een pruillipje. Ashton kijkt haar glimlachend aan. '1. Omdat ik geen hond ben. 2. Omdat jij anders Michael vermoord. 3. Er zijn nog twee andere vampiers die een deken kunnen zoeken.' 'Okay. MICHAEL PAK EEN DEKEN!' Michael rolt met z'n ogen maar gaat toch opzoek naar een deken. 'Zie je? Je kan andere mensen ook commanderen.' Zegt Ashton lief. Maaike leunt met gesloten ogen en een glimlach tegen hem aan. Plots begint Max te klappen. Verward kijken we hem aan. 'Wat? Ik vind dat Ashton een applaus verdiend want hij heeft zojuist voor 't eerst Maaike in bedwang gehouden.' We schieten in de lach en als Ashtons huidskleur zou kunnen veranderen was zijn hoofd nu vuurrood geweest. Maaike drukt een kus op Ashtons wang en direct schiet zijn hoofd rechtop. Zijñ ogen zijn groot ennzijn mind hangt een stukje open waardoor we nog harder moeten lachen. 'Kleuters...' mompeld Ashton terwijl hij een beetje nors voor zich uit begint te kijken. 'Zegt degene die bezig was met een kussenoorlog.' Kaats ik terug. 'Kussenoorlog?' Vragend kijkt Maaike mij aan. 'Ja, de jongens waren bezig met een kussenoorlog en Ashton was geraakt door een kussengranaat.' 'Een wát?' 'Een kussengranaat. Gewoon een kussen maar de jongens deden alsof het een granaat was.' Leg ik uit. 'Okay, en waarom is mij dat niet verteld?' 'Om dezelfde reden dat ik er ook niks vanaf wist en plots een spionne bleek te zijn van weet ik veel welk land.' 'Italië.' Zegt Michael gelijk. 'Okay, ik ben of was een spionne van Italië. Lekker logisch aangezien ik nog nóóít in Italië ben geweest!' 'En dan? Ik ben ook nog nooit in Slovenië geweest en toch was ik een Slovenische commandant.' Zegt Calum terwijl hij zijn kin op mijn hoofd legt. 'Ik ben wel in Slovenië geweest.' Zegt Michael. 'Ja, maar das gewoon logisch! Jij leeft al veel langer dan mij!' Zegt Calum op zo'n wanhopig duh-toontje. 'Nou en.' Zegt Michael terwijl hij zijn tong uitsteekt naar Calum. 'Kleuuuuuuuteeeeeerssss!' Zegt Ashton grijnzend. Calum en Michael kijken elkaar kort aan en steken daarna hun tong uit naar Ashton, die (natuurlijk) ook zijn tong uitsteekt. 'Drie grote kleuters.' Mompelt Sara grijnzend. 'Wát zei je daar?!' Zegt Max woest terwijl zijn hoofd naar Sara schiet. 'Dat hún drie grote kleuters zijn.' 'En sinds wanneer word ik niet meer meegerekend?! Sophieeeeeeeeeeeee! Sara ziet mij als een volwasseneeeeeeeee!' Jammert Max terwijl hij naar mij toekomt gerend. Ik maak me los uit Calums armen en spreid één arm uit. 'Aaaaahhwwwwwww. Gaat het een beetje, kleutertje van me.' Zeg ik terwijl ik opgetild word door Max en mijn arm om hem heen sla en geruststellend over zijn rug wrijf. 'Neeeeeeeeee!' Jammert Max terwijl hij mij heen en weer wiegt terwijl hij "huilt". Ik kijk stiekem achter om en zie dat Calum ons met een donkere blik aankijkt en zijn handen tot vuisten maakt en weer loslaat om het weer opnieuw te doen maar niks doet. Blijkbaar heeft onze 'ruzie' toch nog gewerkt. 'Ook goed, vier kleuters. Nou blij Max?' Max laat me los en direct schiet Calum naar voren om mij op te vangen. Dankbaar kijk ik hem aan. Met een grote glimlach kijkt hij terug. Voorzichtig helpt hij me overeind. 'Zullen we teruggaan? Het word al donker en bovenal kouder.' Zegt Sasha rillend terwijl ze de deken om zich heen slaat. 'Tuurlijk, dan zal ik je thuis wel gelijk even wat kleding geven.' 'Dank je.' Zegt Sasha met een glimlach. 'Geen probleem maar laten we nu gaan.' We knikken en zwijgend lopen we terug naar Maaikes villa. 'Je ziet er goed uit zo.' Fluisterd Calum tegen mijn oor aan. Ik rol met mijn ogen en mompel: 'Dat ia niet zo gek hè aangezien ik alleen een deken om me heen geslagen heb.' Calum grinnikt zachtjes en drukt een kus op mijn oor. 'Je bent trouwens erg sexy als je boos bent.' Direct voel ik mijn wangen rood worden. 'Dat is zó cliché!' 'Maar je vind 't wel leuk.' 'Niet.' 'Waarom ben je dan zo rood?' Zegt Calum plagerig. Mokkend geef ik hem een duwtje tegen zijn schouder en lachend zet hij een stap opzij. 'Calum, wat zou je doen als ik een klein, irritant kind was in dit lichaam?' 'Ongeveer zoals Michael?' 'Ja, zoiets, ja.' 'Ik zou je alles geven wat je zou willen.' Zegt Calum lief glimlachend terwijl hij een arm over mijn schouders slaat en me tegen zich aantrekt. Ik leg mijn hoofd glimlachend tegen zijn schouder aan en zo lopen we verder.

? Pov.

Oké, Calum. Dus jij zou Sophie alles geven wat ze wilt als ze een klein kind is? Dat kan, dat kan. Je zal niet weten wat je overkomt en weet je, laten we eens gek doen. We maken van Maaike ook direct een klein kind! Jullie gaan niet weten wat je overkomt, guys. Jullie gaan niet weten wat je overkomt...

Sophie pov.

Paisley loopt naar Sara toe en tikt op haar schouder. 'Oh, hey Paisley.' 'Hey Sara. Je ziet er goed uit vandaag.' 'Oh... eh... bedankt...' zegt Sara iet wat verward. 'Gaat 'ie weer.' Hoor ik Maaike zacht mompelen en een kleine grijns vormt zich om mijn lippen. 'Mag ik je wat vragen?' 'Vragen mag altijd, maar of ik er ook antwoord op geef is de vraag.' Ik grinnik zacht. 'Waarom ben je verbannen?' Sara verstijft. 'Dat gaat je niks aan.' Zegt ze bot waarna ze naast Maaike gaat lopen. Verbaasd kijkt Paisley naar Sara's rug en blijft kort staan voor hij weer verder begint te lopen, in gedachten verzonken. Ik gaap en voel mezelf wegzakken. Snel knijp ik me in m'n arm en sper mijn ogen wagenwijd open en knijp ze vervolgens dicht. 'Ga maar aaaaaahhh slapen.' 'Maar jij gaapt ook!' Mompel ik terwijl ik op mijn eigen benen probeer te blijven staan.' 'Dat komt wel goed diamantje. Ga maar slapen, ik draag je.' Om zijn woorden kracht bij te zetten tilt Calum me direct op in bride-style. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan en luister naar zijn hart. Langzaam val ik in slaap en kom langzaam in een droom terecht...

Ik sta in de coulisse met een lange, elegante zwarte jurk aan. In mijn hand heb ik een 'normale' viool vast en in mijn andere hand de stok. Ik bekijk het podium waar nu gewoon wat achtergrondmuziek speelt. Er staat een zwart drumstel waar nu niet op gespeeld word en wat microfoons maar dat is het ook wel. De achtergrondmuziek stopt met spelen en een presentator komt het podium opgeklommen. 'WELKOM DAMES EN HEREN!' Schalt zijn stem door de zaal. 'JULLIE WETEN WAARVOOR WE ALLEMAAL HIER GEKOMEN ZIJN DUS APPLAUS VOOR SOPHIE, MAAIKE ÉN HUN NIEUWE BASSIST CALUM MET HET NUMMER CLASSIC!' Het volgende moment is de presentator verdwenen en lopen mijn voeten uit zichzelf het podium op. Achter mij klinken voetstappen en ik kijk om. Maaike loopt naar het drumstel, ook in een elegante, zwarte jurk met drumstokken in haar hand. Direct daarna komt Calum op, in smoking! Het staat hem goed, echt héél erg goed... In zijn haden heeft hij een zwarte bas. Alle drie kijken we elkaar aan, glimlachen en beginnen te spelen. (Zie nummer) Als we klaar zijn met spele klinkt er luid applaus en gejoel. We maken een buiging en lopen het podium weer af. Direct vervaagt de omgeving en klinkt die vrouwenstem weer door de ruimte. 'Gefeliciteerd! Jullie eerste nummer samen! Deze zal ook opgeslagen worden in jullie ketting en armband zodat jullie er ook overdag naar kunnen luisteren. We zien elkaar wel weer...' De omgeving word steeds witter tot ik niks meer zie.

Kreunend draai ik me om, om direct op de grond te vallen... Ik mompel wat scheldwoorden en krabbel overeind. Waar ben ik? En hoe kom ik hier? Dat is één nadeel aan die dromen, ik herinner me niks meer van wat er tijdens mijn slaap gebeurd, terwijl ik dat normaal wél kan... 'GAAT ALLES GOED DIAMANTJE?!' Schreeuwt Calum terwijl hij de kamer in komt gestormd. 'Ja hoor, de grond had gewoon aandacht nodig en de zwaartekracht vond het leuk om de grond van dat probleem af te helpen door mij naar de grond te trekken.' Calum schiet in de lach. 'Wat lach je nou dan? Ik ben superserieus hoor!' Zeg ik 'boos'. 'S-sorry d-d-diamantje! M-maar jouw'n ge-gezicht!' Lacht Calum hard terwijl hij steun zoekt bij de muur. 'Wat is er met mijn gezicht?' 'D-die ui-uitdrukking! Hahahahaha!' 'S.o.s mensen. S.o.s! Dit is géén oefening!' Roept Ashton terwijl hij binnenkomt gestormd, tegen Calum aanknalt en samen vallen ze op de grond. Nu ben ik degene die hard moet lachen. 'Hele handige actie Ashton. Weet je hoe moeilijk het is om haar uit de slappe lach te krijgen?!' Zegt Calum als ik na twee minuten nog niet gestopd ben met lachen. 'Nou sorry hoor! Kan ik er wat aandoen dat jíj degene was die voor de deur stond!' Zegt Ashton bitchy. Calum gromt wat maar zegt niets meer. 'Je had het over een s.o.s-melding?' 'O ja, JA! Michael heeft de oorlog aan Max verklaard! Ze gaan nu niet gooien met kussens maar met harde voorwerpen!' 'En waarom is dat een s.o.s?' 'OMDAT ECHTE GRANATEN EN BOMMEN ÓÓK HARDE VOORWERPEN ZIJN!' 'Fuck.' 'Ja, behoorlijk ja.'

Joooooooowww! Deze update is weer sneller! *doet vreugdedansje waarbij ze over haar schooltas struikelt en op de grond flikkert.* Ik heb niet echt veel te melden behalve dat ik volgende week misschien minder vaak ga updaten omdat het de proefwerkweek is, jeeeeeejjj... De vierde en gelukkig de laatste van dit jaar alweer. Maar volgend jaar begint het weer opnieuw... Okay, effe geen doemdenkerij nu. AKCMSDKWKJXK! DIT BOEK HEEFT BIJNA 50K AAN LEZERS! KAUBXMALSLZ! HEEL ERG BEDANKT! LOVE YOU GUYS♥ YOU'RE THE BEST★