The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H.32

Sophie pov.

Duizend ogen staren me aan en ik staar net zo onbeschoft terug. 'Dus....' zegt een jongen die recht tegenover me zit. Ik kijk hem onbegrijpend aan. Ze zeggen de hele tijd dingen waar ik dus geen ene fuck van begrijp. 'Jij bent het slachtoffer van de Fribtins?' 'WHAT THE FUCK ZIJN FRIBTINS?!' Roep ik chagrijnig, echt ik word gek van die duizenden ogen. 'Fribtins zijn wezens.' Zegt de jongen. Oké... 'Waar had je het nou ookal weer over?' 'Niet weeeer... Jace, hoe vaak heeft ze dat nu al tegen jou gezegd?' Zegt een andere jongen kreunend. 'Zo vaak dat ik mijn oren heb geleerd om het te negeren.' Zegt de zwartharige jongen bij wie ik op schoot zit ookal heb ik heen idee waarom ik op zijn schoot zit. Ik let niet meer op de jongens en wil opstaan maar de zwartharige wikkelt zijn armen om mijn middel en trekt me terug op zijn schoot. Boos kijk ik de jongen aan en doe mijn mond open om er wat van te zeggen maar hij is me voor. 'We gaan deze discussie niet nog een keer voeren en ik herhaal: jij-blijft-hier-tot-ik-besluit-dat-we-weggaan.' Dat laatste zegt hij alsof ik een kleuter ben die niet begrijpt wat er nou tegen hem gezegd word. 'En ik ben geen kleuter die niet begrijpt wat er tegen hem gezegd word.' 'Dat ben je wel.' Zegt de jongen, er speelt een grijns om zijn lippen maar de breekt nog net niet door. 'Wat ben ik wel?' Van alle kanten klinkt gezucht en gekreun waardoor ik onbegrijpend om me heen kijk. 'Laat maar zitten...' zegt de zwartharige jongen terwijl hij zijn armen van mijn middel aflaat glijden. Direct spring ik op en ren weg al heb ik geen idee waarom ik wegren. Ik hoor iemand vloeken en grijns. Waarom grijns ik?! Ach, het zal wel. Er klinken voetstappen achter me en automatisch begin ik harder te rennen. 'GODVERDOMME SOPHIE KOM TERUG!' 'NEE!' ik zie een deur op een kier staan en daarachter zie ik gras en bloemen dus ik storm op de deur af en ren naar buiten. De bloemengeur overvalt me en diep adem ik het in voor ik me in het gras laat vallen. Mijn buik komt in contact met het heerlijke, zachte gras en genietend sluit ik mijn ogen. De zon streelt mijn rug en ik draai me op mijn rug. Na iets van volgens mij vijf minuten voel ik dat er een ruwe tong over mijn gezicht word gehaald. Met een walgend gezicht open ik mijn ogen en kijk recht in twee goudgele ogen die beginnen te twinkelen zodra hij of zij doorheeft dat ik hem of haar aankijk. Boos kijk ik naar de wolf al heb ik geen idee waarom ik boos moet kijken maar toch kijk ik boos. De wolf geeft me een lik over mijn gezicht en direct roep ik: 'BAAAAAAAAAHHHH!' Ik haal met mijn arm het slijm van mijn gezicht af en rol op mijn buik. De wolf zet een poot op mijn rug en duwt iets waardoor ik geïrriteerd naar een poot mep. De wolf maakt een jankend geluidje maar ik weet dat het nep is. Waarom weet ik dat? Zou ik een wolvenfluisteraar zijn? Dat zou cool zijn! Waar dacht ik nou ookal weer aan.... Ach, het zal wel. Ik draai me weer op mijn rug als de poot van de wolf van me af is en ga rechtop zitten. Ik kijk weer naar de wolf en het valt me op dat hij wel wat groter is dan de gemiddelde wolf. Ik ga staan en struikel direct een paar passen naar achteren. Deze wolf is héél wat groter dan de gemiddelde wolf.... Vergelijken met hen is hij een reus! Ik draai me om en ren weg, ik ben doodsbang voor die wolf. Ik ren het huis weer in en bots direct tegen iemand op die zijn armen om me heenslaat en me dicht tegen zich aantrekt. Waarom knuffelt deze persoon mij?! Ik probeer hem weg te duwen maar hij is nogal sterk... hij duwt zijn neus in mijn haar en snuift mijn geur op. 'Wat ben je in vredesnaam aan het doen?' Zeg ik terwijl ik de jongen nog steeds probeer weg te duwen. 'Ik geef je een knuffel.' Zegt de jongen alsof het doodnormaal is. Plots land er een hand op mijn schouder. Met een schreeuw draai ik me om en kijk recht in twee blauwe ogen die me onderzoekend aankijken. 'Waarom schreeuw je?' Zegt de eigenaar van deze ogen bezorgd en volgens mij bespeur ik ergens ook nog woede. 'Ik heb geen idee waarom ik schreeuwde. Schreeuwde ik dan?' 'Ja, heeft Ivo je ergens aangeraakt?' 'Weet ik vee- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!' Ik heb het gevoel alsof iemand met een zaag mijn hersens doormidden aan het zagen is en er tegelijkertijd 45000 messen insteekt. Ik voel hoe ik ergens uit word getrokken en tegen iets aan word gedrukt dat best wel zacht is. De pijn trekt langzaam weg en mijn hoofd begint steeds heviger te bonken tot ik het gevoel heb alsof iemand er met een hamer opslaat. 'Wil je een pijnstiller?' Zegt een stem lief terwijl de warme, zachte dingen mijn lichaam verlaten. 'Ik heb geen idee wat een pijnstiller is maar als het die pijn in mijn hoofd verlicht, gráág!' 'Is goed, ben zo terug.' Ik kijk op en zie een persoon weglopen. Het heeft een vorm die ik nog nooit heb gezien. Wat is het? Plots voel ik twee sterke, warme dingen om mijn lichaam heen. Wat zijn het? Hoe heet dat iets waar ik op sta? Ik wurm me uit die twee rare dingen en begin te rennen. 'GODDAMMIT SOPHIE! BLIJF STAAN!' schreeuwt er iets achter me. Verschrikt kijk ik achterom waardoor ik over mijn voeten, te minste volgens mij zijn het mijn voeten, ik weet niet eens meer wat nou precies handen en voeten zijn... Maar in ieder geval ik struikel over mijn voeten en beland met een harde klap op het keiharde en ijskoude spul dat onder me ligt. Ik weet niet waarom maar ik begin keihard te lachen. 'Zo te zien heb je de volgende stage bereikt...' hoor ik iets achter me zeggen. Lachend draai ik me op mijn euh... volgens mij mijn buik en kijk omhoog, recht in twee wit met blauwe en in het blauwe zwarte dingetjes. Hoe heet zoiets ookal weer? Ik zou zweren dat ik het wist... Wat is zweren eigenlijk? Ach, het zal wel... Ik bekijk het verder en realiseer me dat ik dit nog nooit eerder heb gezien... 'Wat ben jij?' 'Ik ben een mens.' 'Wat is een mens.' 'Dat ben jij, en ik en alle andere jongens in dit huis.' 'Wat zijn jongens en wat is een huis?' 'Dát gaat Jace je wel uitleggen, daar heb ík te weinig geduld voor. Maar ik wil je wel lesgeven in iets anders.' Oké, ik snap hier dus geen ene flikker van. 'Wat is lesgeven?' De witte dingen verduisteren en met een zucht tilt het mens me op. 'We gaan wel naar de alpha...' 'Wat is een alpha?' 'Als jij niet stopt met vragen plak ik je mond dicht.' 'Wat is een mond?' 'Aaaaaaaaaaaaarrggghhhhhhhh! JOË!!! WAAR THE FACK IS DE DUCKTAPE?!' 'Wat is een Joë?' 'Waar heb je ducktape voor nodig Ivo?' 'Om haar mond dicht te plakken!' zegt het mens dat me nog steeds vasthoudt tegen het andere mens. Het andere mens kijkt me volgens mij grijnzend aan en zegt: 'Dan zal ik maar snel de ducktape gaan halen.' en weg is ie. 'Wat is ducktape? Zijn alle mensen zo snel? Ben ik ook zo snel?' 'JOË SCHIET OP!' brult het mens chagrijnig, te minste volgens mij is het chagrijnig. Dat gezicht dat het mens trekt is echt hilarisch! Plots is het andere mens er ook weer en hij heeft een grote rol grijs spul mee. 'Wat is dat?' zeg ik terwijl ik met een dun dingetje dat aan iets anders van mijn lichaam vastzit er naar wijs. 'Ducktape.' zegt het andere mens met volgens mij weer zo'n grijns terwijl hij er een stuk vanaf rukt. Hij laat de rol vallen en komt met dat stukje naar me toe. Hij plakt het op mijn euh... nou laat ik het anders zeggen, ik kan niet meer dat iets bewegen waarmee ik praat. Boos kijk ik naar het mens dat het erop heeft geplakt. Hij kijkt me met een grijns aan. Ik kijk naar de andere en hij kijkt volgens mij opgelucht. Gut o gut o gut, wat zijn ze weer lekker aardig! Het mens dat me vastheeft begint te bewegen en gaat vooruit. Verwonderd kijk ik om me heen en wil vragen stellen maar dat stomme, grijze, plakkerige stukje ducktape verhinderd dat. Dan stapt het mens door een gatachtig iets en binnen in dat gat zit een zilver/grijs mens. Ik wijs ernaar met dat rare, dunne dingetje dat aan mijn lichaam vastzit en kijk het mens dat mij vastheeft met grote ogen aan. Het mens grinnikt en kijkt terug naar het zilver/grijze mens. 'Alpha, ze is in de volgende stage van de vervloeking.' 'Dat heb ik gemerkt ja.' zegt de zilver/grijze man chagrijnig. Ik probeer te zeggen dat hij niet zo chagrijnig moet zijn maar het enige wat je hoort is mhmhmh. Ik haat ducktape...