The black wolf and I ●The Lost Mind Series●

H. 2

Sophie pov.

Na vijf minuten kijk ik nog steeds naar de poort waar Calum uit is gelopen. Het rare is dat ik hem nog maar net ken en nu al het gevoel heb alsof ik niet compleet ben...

Calum pov.

'Ik had haar nooit moeten achterlaten...' 'Nee joh! Dat je daar nu pas achter komt!' moppert Luke, mijn wolf, boos en verdrietig. 'Kunnen we terug? Ik word gek zonder haar!' gaat hij jammerend verder. 'Hey bro!' klinkt het plots achter me. Ik draai me om en grijns. Het is Posey, één van mijn beste vrienden hier in de roedel. 'Hey Posey.' 'Waar was je? Je vader zoekt je! En je weet wat ik ervan vind dat je me bij mijn achternaam noemt.' 'Je weet best waarom ik je bij je achternaam noem Tyler.' Wijs ik hem terecht. 'Omdat er twee Tylers in de roedel zitten, I know. Maar dan nog... maar waar was je?' 'Nou, ik dus mijn mate gevonden ma-' 'Dat is toch FAN-TAS-TISCH?! Je was natuurlijk bij haar.' zegt Tyler met een vriendschappelijke por in mijn ribben. 'Ja, ik was inderdaad bij haar en ze is inderdaad fantastisch maar ze is wel een mens...' 'Wat?' Onbegrijpend kijkt Tyler me aan. 'Dat kan toch niet?' 'Nou, blijkbaar dus wel.' 'Misschien komt het omdat ze zich een klein beetje als een wolf gedraagt?' 'Hoe bedoel je?' 'Nou ze gromt als ze geïrriteerd of boos is en dan bedoel ik echt, echt grommen niet zoals de mensen grommen als de gefrustreerd zijn.' Zegt Luke. 'Volgens Luke zou het misschien wel kunnen omdat ze zich soms als een wolf gedraagt.' 'Hoe bedoel je?' 'Nou, als ze boos of geïrriteerd is gromt ze zoals wij.' 'Wie gromt?' klinkt plots mijn vaders stem achter ons. Ik draai me overdreven rustig om. 'Hey pap...' zeg ik beheerst. 'Gegroet alpha.' Zegt Tyler terwijl hij een zijn hoofd buigt uit eerbied. 'Hallo Tyler Posey. Hallo zoon. Nou, wie gromt er?' 'Word je niet boos?' Mijn vader kijkt me achterdochtig aan alsof hij me verdenkt het gedaan te hebben met een rogue. 'Tyler, laat ons alsjeblieft even alleen.' 'Ja, alpha.' Zegt Tyler waarna hij me nog één meelevende blik stuurt voor hij wegloopt. Hij weet hoe boos mijn vader kan worden om soms echt onbenullige dingen. 'Brand maar los, zoon.' 'Nou, kijk pap. Ik heb dus mijn mate gevonden ma-' 'Waar is ze? Ik moet natuurlijk wel mijn toekomstige schoondochter goedkeuren.' Zegt mijn vader nieuwsgierig met een plagende knipoog. 'Ze is een mens pap.' 'Wat? Dat... komt niet vaak voor...' 'Weet ik pap maar ze gedraagt zich soms echt als een wolf! Ze gromt als ze geïrriteerd of boos is en haar lievelingsdier is een wolf!' 'Hm, interessant... heb je er al over nagedacht om haar te bijten?' 'Wat? NEE!' 'Hoezo niet? Jij word straks alpha en je hebt je mate gevonden dus zij moet ook een weerwolf worden omdat zij de toekomstige luna word. Het is heel normaal dat je de toekomstige luna bijt als ze een mens is. Zo ging het bij je grootouders ook!' 'Zucht, dat weet ik...' 'Denk er maar eens over na, zoon.' 'Ja vader...'

Sophie pov.

'Hey Maiks.' Zeg ik door de telefoon heen. 'Hey Soof! Wat is er? Je klinkt zo depri.' 'Ben ik ook.' 'Nou, vertel tante Maaike eens wat er aan de hand is.' 'Het hele verhaal?' 'JA! DUH!' 'Zucht, nou ik was dus in mijn favoriete gedeelte van de tuin- ' 'Het blauwe rozen gedeelte?' onderbreekt Maaike mij. 'Ja, maar ik liep daar dus en toen viel er plots een jongen uit de struiken. Hij zat onder de schrammen en rozenblaadje-' 'En dit vertel je me nu pas?!' 'Ja, maar laat me nu verder vertellen. Ik vroeg dus wat hij hier deed en hij zei dat hij de post kwam brengen maar hij had helemaal geen post bij zich!' 'Vaagheid...' onderbreekt Maaike me weer. 'Maaike, zou je alsjeblieft willen stoppen met mij onderbreken?' vraag ik geïrriteerd. Ik kan er dus echt niet tegen als mensen me onderbreken. Eén keer kan, twee keer gaat nog maar drie?! Dan word ik helemaal gek. 'Oké, ik zeg al niks meer!' 'Dank je! Die jongen moest blozen en dat vond ik grappen én schattig dus ik zei dat hij binnen mocht komen. Toen vertelde hij dat hij Calum heet en ik vertelde dat ik Sophie heet maar dat wist hij dus al. Hij lachte en OH MY GOD HIJ HEEFT ZOOOOO'N SCHATTIGE LACH!' 'Je bent verliefd hè?' Ik hoor Maaike gewoon grijnzen aan de andere kant van de lijn. 'Wat? Nee!' 'Nee?' 'Misschien...' 'Misschien?' 'Ja...' 'IK WÍST HET!' Jubelt Maaike enthousiast. 'Zucht, ja je hebt weer gelijk.' 'Haha, maar waarom ben je nu depri dan?' 'Calum is weg gegaan met de woorden dat hij me nooit meer zou kunnen zien.' 'Ach meissie toch.' 'Kun je hierheen komen?' 'Tuurlijk, tot strakies!' 'Tot straks...' Maaike hangt op en verslagen kijk ik naar de telefoon. 'Hey, waarom kijk je zo babe?' klinkt er een bekende stem vanuit het raam. Direct schiet mijn hoofd omhoog en zie ik Calum in het raam zitten. 'CALUM!' roep ik enthousiast uit. Zijn stem klinkt echt hemels... 'Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien!' zeg ik terwijl Calum naar me toe komt gelopen en naast me op het bed gaat zitten. 'Wou je me dan nooit meer zien?' zegt hij plagend maar ik kan aan hem zien dat hij bijna zeker weet wat het antwoord is. 'Want je weet half niet hoe graag ik hier weer wou zijn.' Zegt hij terwijl hij me in een knuffel trekt. 'Waarom noemde je me daarnet eigenlijk babe?' vraag ik hem. 'Oh... dat floepte er zomaar uit.' 'Calum...' zeg ik speels dreigend terwijl ik me uit zijn omhelzing bevrijd. 'Argh, okay! Ik wil gewoon fucking graag dat jij mijn vriendin word! Ik word helemaal gek als ik je niet bij me heb en het mooiste is dat ik weet dat jij hetzelfde voelt.' Zegt Calum terwijl hij naar me toeloopt en me via mijn middel naar zich toe trekt. Mijn middel tintelt op de plekken waar zijn handen me vasthebben en vlinders vliegen door mijn buik. Apart hoe snel je verliefd kan worden... Calum neemt mijn kin tussen zijn duim en wijsvinger en tilt mijn gezicht op zodat ik hem aankijk. 'Sophie, wil je mijn vriendin zijn?' 'JA! Jajajajajaja!' Direct drukt Calum zijn lippen op de mijne. Ik sla mijn armen om zijn nek en ga met mijn handen in zijn haar. 'WHATTA FUCK GEBEURD HIER?!' schreeuwt er plots iemand doorheen. Geschrokken laat ik Calum los. 'Hé!' jammert Calum terwijl hij me weer tegen zich aan probeert te trekken maar ik sta buiten zijn bereik. Hij kijkt boos naar degene die het moment verstoorde: Maaike. Ze heeft de huissleutel in haar hand en kijkt me geschokt aan. 'Sophie!' zegt ze bestraffend. 'Wie is dit? Waarom zoen je hem? Ben je Calum nu al weer vergeten?!' 'Rustig Maaike, dit ís Calum en ik zoen hem omdat ik sinds een paar seconden geleden officieel zijn vriendin ben. Dus nee, ik ben Calum niet vergeten.' Zeg ik gniffelend. 'Oh... maar waarom was je nou depri dan?' 'WAS JIJ DEPRI?! EN DAT VERTEL JE NIET EVEN?!' roept Calum terwijl hij me boos aankijkt. 'Ik wás depri Calum. Nu ben ik niet meer depri.' Zeg ik zuchtend. 'O ja, vertel jij mij eens even waarom jij tegen haar zei dat ze je nooit meer zou zien?' zegt Maaike streng. 'En ik weet dat je een weerwolf bent en haar mate dus vertel op!' 'Nou, mijn vader is de alpha van The White Angels en ik ben dus zijn opvolger. Ik was bang dat mijn vader boos zou worden als hij zou weten dat mijn mate een mens is en dat hij me zou verbieden dat ik haar nooit meer zou mogen zien. Daarom nam ik toen alvast afscheid voor het geval ik het later niet meer zou kunnen.' 'Hm, duidelijk.' 'Trouwens... Hoe weet jij eigenlijk dat ik een weerwolf ben en dat Sophie en ik mates zijn?' 'Omdat ik ook een weerwolf ben maar ik heb een ketting die de weerwolfgeur uit je geur haalt.' 'Aha en hoe weet je dat Sophie en ik mates zijn?' 'Op de manier hoe je naar haar kijkt en zij naar jou. Het straalt gewoon van jullie twee af.' Zegt Maaike plagend. Ik ben eigenlijk wel heel erg moe... Hoe laat zou het zijn? Twaalf uur 's nachts geweest? Ik onderdruk een gaap. Ik loop naar mijn bed en vlak voor ik er op lig besluiten mijn benen om irritant te doen en het op te geven waardoor ik met een plof op mijn bed val en direct in slaap val. 'WE MOETEN EEN DOKTER HALEN!' schreeuwt er iemand keihard door de kamer en kreunend mompel ik: 'Kunnen jullie wat minder herrie maken? Ik probeer te slapen!' 'Wil je me nooit meer zo erg laten schrikken Sophie?' 'Liet ik je geeuw schrikken dan?' 'JA!' 'Oh... geeuw sorry Calum...' Ik verleg mezelf en al snel voel ik mezelf alweer indommelen en algauw ben ik weer in slaap gevallen na nog een vage truste te mompelen.

Hey, op de foto is Sophie