A LIFE OF REGRET

Chapter 13 BIRTHDAY

Trust no one. Dapat pinaniwalaan ko ang katagang ito dahil sa labis kong pag titiwala ganito ang nangyari sa akin.

Trust, you only give this to the person you love and love you back and in this life... You can give your trust only to your family, sometimes they will hurt you but in the end they are the one who always on your side.

Walang masama kung mag tiwala ka, ang mahirap lang kapag ang pinagka tiwalaan mo ng lubos ay ang siyang unang sisira nito.

"Hindi ko kayang gawin ang pinaparatang nila sa akin. As you can see I'm nineteen years old and she's only nine. I can see her as my little sister, so paano ko gagawin ang pinaparatang niyo sa akin?" Tumingin naman sa akin si Aaron pero umiwas ako ng tingin dahil nakikita ko sa kaniya ang isang demonyo.

"She used to call me kuya and her playmates. I admired her bec-"

"Admired? Because of what? Inamin mo na may pag hanga ka sa kaniya? Kaya nagawa mo iyon?"

"NO!" nagulat lahat ng tao dito sa loob dahil sa biglaan niyang pag sigaw.

"Hindi ka man lang ba naawa o na konsensiya dahil bata lang siya?" Nakita kong nag iwas siya ng tingin sa lahat ng tao dito.

I admit he's kind. Hindi lang sa akin pati na rin sa mga kalaro ko at sa mga ka edad niya, maraming nagkaka gusto sa kaniya sa lugar namin guwapo siya maputi may kulay brown ang singkit niyang mata at maganda ang katawan. Friendly din siya, kaya hindi ko matanggap bakit nagawa niya iyon sa akin.

"I-I'm sorry" tumingin siya sa akin kasabay non bumuhos ang luha niya, kaya kahit ako napa iyak na din. Niyakap ako ng mga magulang ko at sinasabing magiging maayos din ang lahat.

"That day I taked a drugs that's why I did it to her. I-I'm really so-"

"Anong magagawa ng sorry mo ngayon? Binigyan mo ng takot ang anak ko at kinuha mo ang karapatan niyang mamuhay bilang isang bata! Binigyan mo siya ng takot na dadalhin niya hangga sa pag tanda! So what's the point of saying sorry? Ang gusto ko mabulok ka sa kulungan para pag bayarin mo ang ginawa mo sa anak namin!"

Noong araw na iyon na kulong si Aaron at ang justice na para sa akin ay nakamit ko.

"I'll make you pay!" Iyon ang katagang binitawan ng Daddy ni Aaron, na kahit pa bulong niya lang ito binaggit kila papa ay narinig ko.

Isang taon pagka tapos ng mga nangyari hindi na ako pumasok sa paaralan at nag aaral na lang ako sa loob ng bahay. Ginusto ko ito dahil na rin sa takot at kahihiyan.

Ngayon ang araw ng birthday ko kaya nandito ang mga kamag anak ko both sides. Nandito kami ngayon ni Shariah sa kwarto ko at pareho kaming nakahiga lang. We're close to each other to the point na parang mag kambal na kami, dahil kapag dito siya nag babakasyon halos pareho kami ng damit na suot.

Hindi nakilala ni Shariah ang Daddy niya simula ng pinanganak siya dahil sa malalim na rason. Kaya tinatawag niya rin papa si papa at hinayahayaan ko lang dahil mahal ko naman ang pinsan ko at alam ko kung gaano siya nangungulila sa papa niya na kahit minsan hindi niya nakita.

Hinihintay namin si mama at papa para mag simula na ang selebrasyon.

But the celebration didn't come...

That day... My both parents died because of car accident, my birthday celebration it turned out my worst nightmare.

I lost everything, my parents, my couzin and myself. That was my worst part of my life and all I can do is to cry inside my room because that day I learned how to keep my emotions.

My birthday turned out my parents death anniversary.