A LIFE OF REGRET

Chapter 33 BACK AGAIN

"I tried to continue my life without you. Pero sinong niloko ko? Sarili ko, Lyca! Hindi ko kayang wala ka sa tabi ko! Dahil mahal na mahal kita to the point na tinanggap ko ang salitang hindi mo na ako kailangan! Na okay lang sa akin na kahit hindi mo na ako kailangan, basta nandito ka lang sa tabi ko. Nabulag ako sa pagmamahal ko sayo, Lyca! But what did you do? You pushed me away! Na tinulak mo ako sa isang patibong na kailanman hindi na ako makakaahon pa" pinunasan niya ang luha niya at nag iwas ng tingin sa akin.

"Tatlong buwan simula nang umalis ako. Gusto kong bumalik dito at sabihin na kaya natin ito, na pwede naman tayong long distance basta may tiwala tayo sa isa't isa. Mahal kita e, kaya bumalik ako dito. Pero nagkamali ata ako. Kasi, 'yung babaeng mahal ko may nagpapasaya na sa kaniya. Alam mo ba kung gaano ka sakit sa akin iyon? Iyong pinagseselosan ko, ay napapasaya niya ang taong mahal ko. Pero alam mo kung anong mas masakit doon? I saw you how you kissed him! Fuck? My girl kissed other guy! Doon ko na isip na baka nga kailangan mo lang ako noon kaya hinayaan mo akong mapalapit sayo. Kaya nang hindi mo na ako kailangan, parang basura mo lang akong itinapon."

Gusto kong murahin ng paulit ulit ang sarili ko. Damn! Lyca!

"Lasing ako noon, hindi ko alam ang ginagawa ko. Hindi ko sinasadyang halikan si Zach, dahil miss na miss na kita a-akala ko ikaw 'yun" nagulat naman ako dahil sa pag suntok niya sa harapan ng kotse niya.

"Fuck! Don't you ever say that! Paanong inakala mong ako iyon, gayong tinulak mo ako palayo? Kahit lasing ako hinding hindi ako hahalik na kahit na sino, Lyca! Dahil alam kong may mahal ako." Humakbang siya papalapit sa akin at hinawakan ang mukha ko sabay halik ng mariin. Tinikom ko ang bibig ko kahit na pinipilit niyang buksan ito.

"Why? Is he good kisser than me? Lets see kung sino ang mas magaling sa amin!" Hinalikan niya ulit ako na halos masugat na ang labi ko.

"Hmmm tu-tulong. Maawa po kayo sa akin. Huwag po" Memories of my past flash back.  Aaron in front me while he ripped my shirt. No-no please! Gusto ko ng kalimutan ang lahat ng nakaraan ko.

"Fuck! Shit! I'm sorry, Lyca" tumigil ang humahalik sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit. Nag pupumiglas ako para makawala sa demonyong ito! I-I need to run. Please someone help me.

"Shh si Benedict ito. Stop it, babe. Tahan na, nandito lang ako. I'm sorry" doon tumigil ako sa pagpupumiglas at yumakap sa kaniya habang umiiyak.

Ito ang alaala na gusto ko ng makalimutan, ayaw ko ng balikan ang madilim kong nakaraan na halos sumira sa buhay ko at naging dahilan ng pagkawala ng magulang ko. Dahil hanggang ngayon, sa akin pa rin ang sisi. Ako pa rin ang may kasalanan sa lahat ng nangyayari sa buhay ko. I silently fight my own battle that no one ever knew. I wiped my own tears alone. I walked alone in the middle of my darkest life.

"I'm sorry. I'm sorry" bumitaw ako sa yakap niya at pinunasan ang luha ko, hahawakan niya sana ang mukha ko pero umiwas ako.

Nanginginig pa rin ako dahil sa mga alaalang bumuhos. Akala ko nakalimutan  ko na ang trahedyang halos sumira ng buhay ko. Pero heto bumabalik na naman at ang masakit ay ang taong mahal ko pa ang may dahilan kung bakit naalala ko ulit.

"Please u-umalis kana." Nakita ko ang sakit sa mata niya pagka tapos kong banggitin iyon.

"Itataboy mo na naman ako? Hindi kaba nag sasawang itaboy ako, Lyca? Kasi, ako! Sawang sawa na ako! Bakit kahit ilang beses kong sabihin na mahal kita, bakit pilit mo pa rin akong pinapalayo sayo? Wala na kana ba talagang nararamdaman sa akin? Kahit konting pagmamahal lang, Lyca?" Sobrang mahal na mahal kita, Benedict. Pero hindi ito ang tamang oras at panahon para sa atin. Hindi pa ako nag hilom sa lahat ng mga sakit na pinagdaanan ko.

"I-I'm so sorry, Benedict. Hindi ko pa kaya. And if you ask me if I could offer the whole of me, I can't. My life is still in a mess. Especially now, na konti na lang maabot mo na ang pangarap mo. I'm so proud of you, Benedict. Kinaya mo at alam kong makakaya mo ang lahat."

"I will wait you, Lyca. Until you are ready to try again" umiling naman ako sa kaniya

"No. Hindi mo pwedeng ikulong ang sarili mo sa akin. Alam ko na iyang nararamdaman mo ay awa lang-" I stopped because he grab my hands and he place it to his chest.

"Kung awa lang ang nararamdaman ko sa iyo. Can you explain why my heart is beats so fast every time I'm with you, Lyca? Nasa bawat ginagawa mong desisyon ay mas nahuhulog ako sa iyo. That even you push me again I will stay by your side no matter what. Can you explain? Huh?" Natatakot ako dahil konti na lang bibigay na ako sa kaniya. Hindi ko alam ang ginawa ko kung bakit pagbalik niya ay mahal niya pa rin ako. Pero sa aaminin ko masaya akong nalaman na mahal pa rin niya ako, masaya ako na ako pa rin all this time.

"Please, babe. Tanggapin mo ulit ako, sabay natin haharapin ang takot mo. I will promise that I will never leave you again." Hinawakan niya ang mukha ko at tumingin sa mata ko, namumugto din ang mata niya dahil sa pag iyak niya kanina. Just this moment, God. Hayaan mong sumaya ako sa piling niya. Please I asked you, God. Ibigay mo na sa akin ang pagkakataon ito para magsama ulit kami.

Tumango ako sa kaniya at nakita ko ang saya sa mukha niya bago niya ako niyakap ng mahigpit.

"Thank you. Pangakong hindi mo pagsisisihan na tumaya ulit sa akin, babe" humiwalay siya sa yakap at hinalikan ako ng maraan. Halik na puno ng pagmamahal.

"I love you" aniya at hinalikan ako sa noo. Pumikit ako at ngumiti.

"I love you"