CHAPTER TWENTY ONE

0 1 0
                                    


Pag tapos ng usapan naming iyon ay nag collapse sya, Kaya Naman umiiyak akong sumigaw sa mga doktor Doon, pinalabas nila ako at buong Gabi Kong iniyakan ang lahat ng sakit na nararamdaman. Wala akong masandalan kundi itong puting pader. Natatakot akong baka Hindi na sya bumalik Kung aalis sya.

Napaka sakit at Alam Kong Hindi ko kakayanin, kinabukasan ay kinausap na ako ng manager nya, sinabi nito na hanggang airport lang ako at Hindi maaaring sumama, tanggap ko at Hindi ko kayang Makita si george na nahihirapan.

Ako na ang nag ayos ng lahat ng gamit no George na dadalhin nya, mas lumala ang damage sa ulo nya Kaya mas minadali ang pag punta sa states, ng pumunta ako sa unit nya at inimpake ang mga gamit nya, nakita ko sa side table ang picture frame na kami ang nakalagay.


"Ayoko sanang sabihin sayo to, pero ayokong umasa ka sa Wala, george will also have a contact abroad, Kaya Kung galing sya mas matatagalan syang bumalik, I don't know if he mention this to you, I'm sorry for trouble, we have an contract that he can't have a relationship, pero Hindi nya sumunod dahil Mahal kanya Kung Mahal mo sya palalayain mo sya para sa career na pinag hirapan nya." Sabi ng manager nya isang araw bago ang flight nila.

Hindi ako nakatingin dahil Alam Kong puro ako luha, Kaya konang makitang lumalayo sya? Pero para Naman den saamin Yun eh, mas magiging maayos ang pamumuhay ko at ganon den sya. Tama ba itong desisyon ko?


Napaangat ako ng tingin ng may idinausdos syang envelope sa harap ko, tinitignan ko lang Ito.

"He said that I need to give you this, I don't know what it is, just check it." Bago Ito umalis.

Nakasuot ako ng ankle pants at white shirt, nakatingala ako sa Langit habang hinihintay ang pag angat ng eroplano nya. Kinaway ko ang isang kamay sa papaalis na eroplano habang hawak ng isang kamay ang envelope na Hindi kopa binubuksan.

Pinilit Kong ngumiti habang naka tingala.

Dahan dahan Kong binuksan ang envelope, at may isang letter Doon na nakasulat sa Bond paper. Binuksan ko iyon at sinimulang basahin.

Feliz,

I know this is also hard and painful to you, this relationship cause a lot of troubles, but I'm willing to surrender everything just for you. I heard everything while I'm lying in bed, Don't worry and don't be scared, I will fight for us.

I'm sorry if I didn't tell about the contract, but please I want you to trust me, after this, we can be happy together.

I don't want to promise but I will be back, and this thing will be the symbol of my love for you. Iloveyou my happiness....

-george.
"George!!!" Hikbi ko habang sinuuot ang singsing na nasa envelope, it's a silver ring with a diamond in the top.

Hindi Kona napigilan ang pag hagulgol sa sakit, miss na miss na agad Kita, Hindi ba pwedeng bumalik kana? Napauhod na ako sa sobrang iyak, Hindi ko Kaya George, natatakot ako.


Is this a promise of love? Tanong ko habang nakatingin sa kamay na may singsing.

Maybe.....

Nakahawak sa dibdib akong umiiyak habang palabas ng airport, pinag titinginan ng mga Tao, nakatitig ako sa lalaking nag hihintay saakin sa labas, naka sandal sa sasakyan nya. At malamig ang tingin saakin.

Sa Hindi malamang dahilan ay yumakap ako sakanya at Doon umiyak.

"Shhh.im here I'm not leaving you." Bulong saakin ni Morrison.

Am I too late? (Completed)Where stories live. Discover now