Patuloy akong binabagabag ng mga salitang iyon na sinabi ni Morrison kagabi.
"Kaya sana wag mong isisi saakin ang lahat, oo may mali ako at inaamin ko iyon, ngunit hinding hindi ko iyon pinag sisisihan dahil kung talagang mahal ka nya, kahit na may ebidensya pa, ikaklaro nya mismo sa iyo iyon! At hinding hindi ka nya pag hihintayin ng ganoong katagal. Dahil ako hindi ko kayang gawin kahit na segundo lang iyon." Sabi pa nya at tinalikuran na ako.
Gulong gulo na ang utak ko!!! Napasabunot ako sa sariling buhok, ugh!!! Why are you doing this to me? Mababaliw na ata ako eh!
Nakatanaw lang ako dito sa veranda ng condo ko, kita ang dami ng kotse at haba ng trapiko, bawat haplos ng malamig na hangin sa balat ko ay mas nakakapag palungkot ng gabi ko.
Kung kami kaya ni George ang nag katuluyan? Magigisng masaya ba kami? Kasal na kaya kami ngayon? Mag aartista paden ba sya? O mas pipiliin nya ang buhay na normal basta mag kasama kaming dalawa? Hanggang ngayon ay ikinukumpara ko paden ang lahat, hindi ko mapigilan, dahil sa tuwing maiisip ko na may bago na, may pumalit na saakin, mas lumiliit ang tingin ko sa sarili ko.
Akala ko noon kolang mararamdaman ito eh, dahil dati ay mababa ako, mahirap, walang maipag mamalaki, pero ngayong nasa akin na ata ang lahat, ang yaman, karangyaan, ang alas nginit nawala naman saakin ang hari, ang hari ng puso ko. Paano pa ako lalaban kung sya na mismo na pinag lalaban ko ay sumuko na.
Dapat ko bang dalhin tong sakit na ito habang buhay o klaruhin kona sakanya ang lahat? Para sa ikatatahimik ng bawat isa.
Babae den ako at alam ko ang mararamdaman ni carmel kung ipag pipilitan kopa ito, ayokong lumaki pa at mag kagulo, dahil mas pipiliin kong ako nalang ang masaktan, mag dusa araw at gabi, kesa madamay pa sila.
I just need an explanation, i want to hear his reasons, i want it to be clear, for us to face each other's proposition, and not to focus to each other's mistake.
It seems arduous to face my fear alone, but i need to be strong, face him is like waiting for me to be shot by a gun, he's every to be, may strength, weakness, happiness, lucky charm, achievement, and also my fear.
Magiging kabit ba ako kung hihilingin kong makasama sya? Kahit na isang araw lang? Masama naba ako nun? Malandi naba ako? Selfish naba ako? Samantalang nag mamahal lang naman ako. Wala akong kasalanan dahil minamahal kolang naman sya, tumitibok lang naman ang puso ko sakanya, sya lang naman ang nakapag papasaya saakin.
Ngayon sabihin nyo, kung pakakawalan ko sya, ang tanging nag bibigay ng pag asa saakin para mabuhay, paano naako hihinga sa pang araw araw, mamamatay nalang ba ako? Buong buhay ko ay sya ang tanging inspirasyon ko.
Ang hirap lang tanggapin na sa tinagal ng pag sasama namin ay napalitan nya ako ng ganoong kadali. Kaya palang matalo ng saglit na pag kakakilala ang matagal nang pinag samahan.
Nagising ako sa lakas ng ringtone ko, inis ko itong dinampot at walang tinging sinagot at inilagay sa tenga habang nakahilat paden sa kama.
"Bakit?!!" Inis na sigaw ko sa kung sino man ito.
"I thought we will have fun tonight? Bakit naninigaw ka ha?!" Inis ding sigaw ni lily sa kabilang linya dahilan para mapatayo ako at mapatingin sa wall clock, oh my God!! Its already 8pm, may usapan nga pala kami ngayon na mag Night out. Hindi kona malayan at napasarap ang tulog ko.
Agad namam akong bumangon at nag ayos na. Im wearing halter black dress partner with my favorite black pump, and silver purse. Staka ako umalis at pumunta na sa lugar.
