"Salamat ng marami, Kung Hindi dahil sainyo, thank you!" Paulit ulit Kong pasasalamat sa kuya at ate nila Ben at Lily, natatawa na nga sila saakin eh. Ilang araw naden akong Hindi pumapasok at binabantayan si George, ang family kase nya ay nasa malayong bansa pa, bumibisita bisita lang ang manager nya.
Napatingin ako sa cellphone ng tumunog iyon at makitang si Morrison ang tumatawag, lumunok muna ako bago Ito sinagot.
"Good evening sir! May kailangan po Kayo?" Magalang Kong Sabi, matagal tagal pa syang nanahimik bago mag salita.
"Meet me at the parking lot, I have something to you."at walang pasabing binaba ang linya, ano Kaya iyon? Paper works? Eh nag leave Naman ako eh. Sinuot ko ang jacket at nag lakad pababa. 8:40pm na at Wala ng masyadong Tao.
Nakita ko syang naka sandal sa kotse nya at naka white tee shirt at Black short pang, mukang galing sya sa bahay nya. Nilapitan ko sya, Kaya umayos sya ng Tayo at inaabangan ako.
Ngumiti ako, pero sya ay poker face na pinasadahan ako ng tingin.
"Eat and rest."malamig na Sabi nito at inabot ang paper bag na dala, kinuha ko iyon at sinilip ang nasa loob, apat na Tupperware. Nag tataka akong tumingin sakanya. Nang mahuling nakatitig sya saakin at mapungay ang mga Mata nag iwas sya.
"Ah... I'm going now." Tatalikod na Sana sya ng hawakan ko ang braso nya, naramdaman ko ang pag Taas ng balahibo nya Kaya agad ko itong binitawan. Uminit ang pisnge ko.
"Thank you." Ngiti ko, tumango lang Ito at tuluyan ng umalis. Bumalik na ako at chineck ang dala nya. Isang beef broccoli, rice, pasta, and dessert. Did he cook this? Agad ko itong binuksan at kinain, nanlaki ang mga Mata ng malasahan, napaka sarap Naman nito.
Kinabukasan ay nandoon paden ako, isang linggo ng Hindi gumigising si george, ang Sabi ng doctor ay medyo malala daw ang natamo nya, may shooting kase syang tatalon, Alam Kong may tali Naman iyon ngunit nag ka problema daw Kaya napuruhan ang ulo at ang buto nya sa binti.
Pumunta akong canteen ng makaramdam ng gutom, nang pabalik ay bubuksan Kona Sana ang pinto ng marinig ang usapan sa loob.
"We need to transfer him to States, Doon mas magiging maayos sya." Dinig Kong Sabi ng doctor, Hindi ako nakagalaw, nanlamig ako at nangilid ang Luha sa Mata. Tama ba ang dinig ko?
"Okay, next week, I will arrange everything." Sabi ng manager nya, tumakbo ako para Hindi nila malaman na narinig ko ang pinag usapan nila. Bumalik lang ako ng malaman na Wala na sila.
Marahan Kong hinawakan ang bawat parte ng Muka nya, nakangiti ngunit umiiyak akong umupo sa tabi nya.
"I l-love yo-u" nauutal Kong sabi. Bago hagkan ang labi nya. Kailangan bang nangyare saamin Ito? Bakit? Hindi ko maintindihan.
Naitigil ako sa pag iyak ng maramdaman ang pag galaw ng daliri nya, bumangon ako at nagulat ng makitang dilat anb mga Mata nyang nakatingin saakin. Tatakbo na Sana ako para tumwag ng doctor ng Hindi nya binitawan ang kamay ko.
Binuka nya ang labi na parang may sasabihin ngunit itinikom nya den, lumapit ako sakanya. At hinigpitan ang hawak sa kamay.
"Anong masakit? Sabihin mo sakin please?" Naiiyak na tanong ko. Umiling Ito.
"Stay here, I want to introduce you to all. Can I?"mahina nitong tanong, tuluyan ng tumulo ang mga luha ko, pinunasan nya Ito gamit ang dalira nya. Naalala ko ang sinabi ng manager nya.
Masisira sya dahil saakin, Tama.
Umiling ako ng umiling, Kita ko ang pag daan ng sakit sa mga Mata nya sa sagot ko.
"No george, you can't... I can wait, don't please, I don't want you to lose everything just because of me."nanginginig ang boses Kong sabi. Umiwas sya ng tingin, mas maiyak ako ng Makita ang nag babadyang luha sa Mata nya.
Bakit lahat ng bagay ay may kaakibat na lungkot? Ganto ba talaga? Hindi ba kami pwedeng maging masaya? Bakit napaka ramot ng tadhana saamin?
Ang buhay ni George o ang kasiyahan ko? I rather choose his career more than my happiness.
