Kita ko ang nginig sa labi nya, halatang pinipilit nyang maging okay sa harap namin, sumilab ang galit sa puso ko ng makita kung paanong hawakan ni morrison ang siko nyang noon ay hawak hawak ko. Ramdam ko ang kapit ni carmel sa braso ko, i know she's hurt seeing me still affecting to feliz.
Tinalikuran nya kami at sumunod ang mga kaibigan nya, hindj sya nawala sa isip ko, napaka laki ng pinag bago nya, finally natupad na nya ang pangarap nya.
"Mama!!" Maliit na boses ni feelise, nilingon sya ni carmel na nag luluto, busy ako sa laptop dahil sa trabaho, kita ko ang pag taas ng kamay ni feelise gustong mag pabuhat, kaya tumayo ako at binuhat sya, busy ang mama nya.
"Mama is cooking, what's my baby want?" Malambing kong tanong at hinalikan ang pisnge nya, kinilig sya sa ginawa ko, pinapanood pala kami ni carmel, ngunit may lungkot sa mga mata nya.
"Park! Papa park!" Masayang sabi nya, muka syang excited, Simula nung aksidenteng iyon, mas napamahal sya sa mga park, noon ay gusto nyang nasa bahay lang.
Sa mga sumunod na araw ay hindi ko namamalayan ang sarili na palaging naka sunod kay feliz, hindi ko maintindihan kung bakit pero sa tuwing nakikita ko sya ay may kislap sa mga mata ko, parang noon lang bumibilis ang tibok ng puso ko.
"Bakit ba hindi mo sya magawang kalimutan?!" Nabasag ang boses nya ng isigaw yun saakin, hinila ko sya papuntang kwarto, ayokong magising si feelise dahil sa away naming to, umiwas ako ng tingin ng mag simula syang umiyak sa harap ko.
"Ilang taon na george, sya paden? Paano naman ako? Taga tingin sainyo? Asawa mo ako!" Pumiyok sya, napaka sakit saaking makita syang nag kakaganyan.
Marami ang nangyare lalo na nang kumalat ang isyu namin ni feliz, nagalit ako sa mga kumakalat na balita tungkol saamin, at sa mga taong kung ano ano ang mga pinag sasabi, alam kong hirap na hiral na si feliz, natatakot ako natuluyan syang magalit saakin. Nakikita ko kung paano tumingin sakanya si morrison, alam kong malalim na ang nararamdaman nya, may karapatan ba akong tumutol? Parang hindi ko yata kaya na makita silang mag kasamang dalawa.
Nilingon ko ang magandang tanawin dito sa beach resort namin, nakangiti kong pinanood ang pag lalaro ng buhangin ni feelise, i give her that name, because it means happiness, and i want her to be happy. Sinalubong ko ang tumatakbong anak.
Lumuhod ako para pantayan sya, inilahad nya ang kamay, kaya binuka ko ang palad ko upang salubin kung ano man ang ibibigay nya.
"Papa, i found something on the seaside! Here!" Nakangiti nyang sabi, at inabot ang isang singsing, maganda ito at mukang elegante, pinag masdan kopa ito bago ko mapamilyaran.
Ang singsing na ibinigay ko sakanya, ang promise ring na iniwan ko sakanya, kay feliz! Nangilid ang luha ko, hindi ko maintindihan kung bakit si feelise pa ang nakapulit nun.
Everything is free and perfect, i couldn't ask for more, all i wish is forgiveness, acceptance, and freedom.
No one knows what's our future looks like, walang taong mali at perpekto, lahat ay may pag kakamali at puwedeng itama, sabihin nalang nating isa ako sa mga nag kakamali at gustong itama iyon.
God made my story full of dramas, but still im thankful because of that I've learned a lot of lessons, that someday i can teach to my kids for them to understand what is the meaning of love. There is forgiveness, acceptance, freedom, and one thing that it's really hard to do, is to let your love one's go.
I hope someday feliz will find her man, the one who can fullfil all of her emptiness.
I want her to be happy as i am right now.
THE END
