CHAPTER TWENTY NINE

0 1 0
                                    


Damang dama kopaden ang yakap nya, namimiss ko paden ang hagkan sya, mali ba ito? Ang patuloy mag mahal sa isang taong alam kong naka tali na?



May ilang araw naden ang nakalipas, at sa mga araw nagun ay hindi ako kinakausap ni lily, sigiro ay dahil sa issue namin ni Morrison, speaking Morrison, ilang beses na nya akong pilit kinakausap ngunit mas pinipili ko ang ignorahij sya, hindi paako handang kausapin syang muli nagalit ako saknya pero nais ko paring marinig ang paliwanag nya.


Gulong gulo na ang isip ko, hindi ko alam kung paano matatapos ito, napaka dami nang nangyare mag mula ng bumalik sya...



Pakiramdam ko ay pinag damutan ako ng lahat, ni Morrison at ng tadhana, bakit nya kailangang mag sinungaling saakin? Bakit kailanan nyang gawin yun? Hinde ko maisip na kaya nyang gawin iyon saakin. Kung hindi ba nangeelam si Morrison saamin? Hanggang ngayon ba ay masaya paden kami? Mag kasama paba kami? Sabay pa naming pag mamasdan ang ganda nitong pangarap ko? At matatangap na kaya kami ng mga taong sumisuporta saknya?



Pinarada ko ang sasakyan sa tapat ng bahay, kinuha ko muna ang bag bago lumabas ng sasakyan, inilibot ko ang paningin at huminto sa tumatakbong si nanay. Sinalubong ko sya ng yakap.

"Namiss kopo kayo!" Nakangiti kong sabi bago humiwalay mula sa pag kakayakap, kasunod nya si tatay na naka wheelchair na habang tinutulak ni edralyn, ngumiti ito saakin, kaya naman agad akong lumapit at hinagkan sya.

Napaka ganda talaga ng lugar dito saamin, naisipan kong bumisita ditong muli, bukod sa namimiss ko sila ay gusto ko ng maaliwalas na lugar para makapag isip isip, alam naman den ng pamilya ko ang nangyare saamin ni george.


Kung noon ay maliit lang ang bahay namij ngunit ng nakaahon ay napaayos namin ito, may second floor na at mas lumawak ang bahay, gumanda na den ang kulay di katulad dati na parang ang dumi dumi.

Napag tapos ko ng pag aaral ang kapatid na ngayon ay nag tuturo na dito sa lugar namin, kung saan ako nag aral noon.


Sa totoo lang ay masasabi na swerte at masaya ang buhay ko, nginit mali kayo, hindi sukatan sa dami ng napundar at ariarian ang masabi na ikaw ang masaya sa buhay na meron ka.

Isinuot ko anv sneakers bago mag paalam kila nanay na lalabas lang, gusto kong mag libot ulit dito, nag lakad lang ako nakikita ko ang ibang batang nag tatakbuhan, napangiti ako lalo na ng makita si nanay seling, kuba na ito at nakaupo sa swing chair sa tapat ng bahay nila. Isa sya sa mga close kp dito saamin lagi syang natutuwa pag pinapakita ko saknya ang mga certificate na nakukuha ko.


Nilapitan ko ito at kinuha ang kamay para mag mano, kunot na kunot ang noo nito habang nakatingala saakin, siguro ay kinikilala nyang muli kung sino ako, matagal den kaming hindi nag kita kaya siguro ay hindi na nya ako matandaan, dahil den sa katandaan.


Ngumiti ako ng makita ang pag kislap ng mga mata nya, naluluha nyang hinigpitan ang hawak sa kamay ko, bago ako hilahin para mayakap, ginantihan ko sya ng yakap. Nakakatuwa.

"Nanay! Na miss nyo po ba ako?!" Nakangiting tanong ko, hind paden binibitawan ang kamay ko.

"Apo! Oo naman, bakit ba hindi kana dumalaw muli dito?" Naoakaganda mo paden." Mahinang sabi, mas lumawak ang ngiti sa labi ko, nag kwentuhan pa kami ng matagal bago dumating ang anak nya para papasukin na sakanila dahil mag gagabi na, sabi ko ay babalik nalang ako bukas.

Naisipan kong pumasyal sa amusement park kung saan ko sya nakita, at nakilala, nilakad kolang iyon dahil malapit lang naman, marami pa ang tao dahil maaga aga panaman, nakalagay sa bulsa ang mga kamay at pinag mamasdan ang lawak ng parke na ito, napaka ganda paden at walang masyadong pinag bago, nandoon paden ang gurad dati. Nginitian ako neto kaya gumanti den ako ng ngiti. Siguro ay naaalala nya pa ako. Dito kase ang naging tambayan ko noon.


Sa pag lilibot ay hindi kona namalayan na nakarating na pala ako sa mini house kung saan kami nag tatago noon pag may mga wild fans sya na humahabol, napapangiti nalang ako at pumasok sa loob, madilim doon at hindikko masyadong maaninag.

Sa pag kakaalam ko ay may mga ilaw dito dati, maliliit na parang Christmas lights ngunit purong puti lang ito kaya maganda tignan at romantic ,kinapa ko ang gilid palapit sa pinto at tama nga at may switch doon.


Saktong pag pindot ko bg switch ang pag bukas ng pinto, sa loob ng mini house kung saan kami nag kikita, nag tatago at nag tatagpo, sa ilalim ng magandang panahon at liwanag na nag mumula sa liwanag mula sa munting ilaw..


Ang pag tatama ng mga paningin namin..

Am I too late? (Completed)Where stories live. Discover now