Matamis ang ngiti ko nang matanaw ang bagong branch ng amusement park ko, mas malaki ito kumpara sa nauna, nandito ako ngayon sa entrance, hinarap ko ang mga taong nag kukumpulan sa harap at mga photographer, katabi ko ang pamilya ko at mga kaibigan.
Pag click nang camera ay ngumiti kaming lahat, pag katapos non ay nag karoon kami ng celebration sa isang classic restaurant malapit lang dito. Masaya akong makita ang mga naipundar ko, ang mga pangarap ko na natupad Kona.
Nauna na sila sa restaurant at susunod nalang ako, tumingala ako sa langit at itinaas ang kamay na parang maaabot ko ang kalangitan. Sa lahat nang pangarap na bubuuin mo ay may isa doong hindi para sayo kahit na gaano mopa ito kagusto, ngayon ay mas naiintindihan kona ang lahat.
Everything seems normal, nakikita ko ang saya sa muka ng bawat isa, sumakay na ako sa kotse at dumiretso na doon. Nag park ako at bumaba, inayos ko muna ang sarili, ngunit nang hahakbang na ako ay may kumalabit sa tagiliran ko. Nilingon ko ang maliit nyang hintuturo na nakadikit sa damit ko.
Nag squat ako para mapantayan ang mata nya, tinignan nya ako gamit ang inosenteng mata, iginala ko ang mata sa kabuunan ng muka nya.
Napaka ganda...
A little very of George but a girl, ngumiti ako saknya na ginantihan naman nya ng matamis na ngiti.
"I remember you! You save me from falling." Gamit ang maliit na boses ay sinabi nya iyon, tumango lang ako at hinawakan ang pisnge nyang malambot.
"Who's with you? Why are you alone?" Mahinang tanong ko, hindi nya ako sinagit bagkus ay pinahinga nya ang palad sa pisnge ko, natigilan ako sa ginawa nya.
"Thank you, my papa and mama they sleeping together na po, before they were in separate bed, and because of you okay na po sila, now im so happy po." Malambing na sabi neto, natulala ako, was it because of me? Parang may humaplos sa puso ko.
"No worries, everything for you baby!" Malambing na sabi ko, nagulat ako ng may ibigay sya saking keychain, nang tignan ko iyon ay gawa sa kahoy na may nakaukit na F at may katabing heart. Nangilid ang luha ko nang tignan ko sya, may inilabas syang kaparehas nun, mag kapareho kami.
"I'm feelise! And your feliz, we have the same name po, im happy po to meet you, papa always talking about you!" Sabi nya, nanginig ang labi ko hindi ko alam ang sasabihin, niyakap ko sya ng mahigpit, naramdaman ko ang maliit nyang kamay na humahaplos sa likod ko.
Tumayo ako at inakay sya sa loob ng resto, nagulat ako ng makita doon sila Carmel at george mukang aware sila na ako ang kasama ng anak nila, tumakbo papunta sila si feelise, pinanood ko ang hagikgik nila, binuhat sya ni george, humarap sakin ang bata at nag thumbs up at ngumiti.
I thought this will never come, akala ko ay mababaon na ako sa galit at sakit, na magiging habang buhay akong nag luluksa, ngunit hinde, marami ang nag pa realize saakin na dapat tayong bumangon at wag manatili sa pag kakalubog.
I never been this peaceful in my life, i am free now. We are free now...
Nakangiti akong bumangon, inilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto, lumabas akong veranda at tinanaw ang kagandahan ng karagatan, finally it's another year and i must say that im truly free.
I can continue my life.
Nilakad ko ang pagitan ng pathway papuntang gilid ng dagat, sumabog ang buhok kp sa lakas ng hangin, malamig dahil umaga pa, siguro sa gagawin kong ito ay tuluyan nang lalaya ang puso ko mula sa pag kakatali sayo.
Dahan dahan kong pinadausdos ang singsing mula sa aking daliri, pinag masdan ko ang kagandahan nito, kasabay ay ang pag balik ng lahat ng alala naming dalawa, mula sa pag kakilala hanggang sa mag tapos kami.
Nangilid ang luha ko, mahigpiit kong kinuyom ang kamay na may singsing, huminga ako nang malalim bago iangat ang paningin sa langit, ngumiti ako at marahang binato ang singsing sa dagat.
Inalamon nyon ng tubig at alon sa dagat, kasabay ng pag layo ng singsing ang pag alon ng memorya sa isip ko.
Nag lakad na ako pabalik sa villa.
Tanaw ko mula dito ang lalaking naka maong pants at plain white shirt, malawak ang ngiti neto habang nakalagay sa bulsa ang mga kamay, nakasandal sya sa sasakyang itim. Kinawayan ko sya at nag madaling lumakad papalapit saknya.
Kasabay ng pag hinto ko ang pag hinto ng maletang dala ko, sinalubong ko ang mainit nyang yakal saakin.
"Akala ko panaginip ito, ang sundan mo ako." Bulong ni morrison, nginisihan kolang sya at hinila sya papunta sa sasakyan.
Now, I'm letting my self open to others, i thought i can live without him by my side, but when he flew to US i can't breathe, siguro ay nakasanayan na ng pag katao ko ang kasama sya, at hahayan ko ang sarili ko na ipag patuloy tong nararamdaman ko.
