Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senin kabuslarının başrolündeki oyuncu olacağım."
⚝
Sabahın ilk saatlerinde gözlerimi zar zor araladım. Terden ıslanmış sırtım yaralarımı sızlatıyordu ama bunun iyileşme süreci olduğunu düşünüyordum. Dünden daha iyi bir hâlde uyanmıştım. Gerinerek yataktan ayaklarımı sarkıttığımda hâlâ yatağa geri yatma fikri aklımı çeliyordu ancak yeterince uykum kaçmıştı.
Saçlarımı karıştırarak yataktan kalktım. Uzun süredir bedenim böyle bir uykuya açtı. Artık yorgunluktan uykuya daldığımda dinlenmiş hissedemiyordum ama bugün diğer günlerden daha iyiydim ve rüyada görmemiştim.
Bu kesinlikle keyfimi yerine getirmişti. Ayaklarımı kıpırdatarak pencerelerin yanına doğru adımladım. Sertçe tül perdeyi çekerek güneşin gözlerime gelmesini engelledim.
Düşüncelerimi bölen kapının aralanmasıyla bakışlarımı pencereden geri çektim. Karşımda İdil'i görmeyi tabii ki beklemiyordum. Şaşırdığımı belli etmek istercesine kaşlarımı kaldırdım, o günden sonra yanıma yaklaşacaklarını düşünmüyordum ama elbet bir nedeni olmalıydı.
" Günaydın," diye mırıldandığında İdil'in parlak gülümsemesiyle bende karşılıkla dudak kıvırdım. Ona karşı alacağım bir tavır kalmamıştı en azından niyetinin çok kötü olmadığının bilincine varmıştım.
" Günaydın, ne zaman geldiniz?" diye sorduğumda göz kırparak arkasını döndü. Ne yapacağını merak ederken aslında sadece kapıyı kapatacak olduğunu gördüm. Omuz silkerek yatağın ucuna ilişip oturduğumda o da çok geçmeden karşımdaki dolaba yaslanınca yanıma yaklaşmamasına memnun olmuştum.
" Sabaha karşı geldik, Bars durumu anlatınca gelmek istedik diğerleri de içeride," diyerek kısa bir açıklama yaptı. Dün gecenin kareleri yavaş yavaş zihnime düştüğünde ifadesiz kaldım.
Dün o sözlerinden sonra tek kelime etmemiştim ve borcumu iade etmek amacıyla bende ona tekrar pansuman yapmıştım. Onun ne kadar dengesiz olduğunu düşünsem de bazı zamanlar bu düşüncemi yanlış çıkarıyordu çünkü nerede ve nasıl davranacağını gayet iyi biliyordu.
Dalgınlıkla başımı iki yana sallarken İdil'e odaklandım. Neyse ki cümlesini kaçırmamıştım.
" Gece için yaptıklarına minnettarım kimse bu durumda Bars'a pansuman yapmayı aklından geçirmezdi," dediğinde omuz silktim. Ona bana da aynısını yaptığını söylemek istememiştim o an için içimden gelmemişti.
" Sadece çok savunmasız görünüyordu galiba ailesiyle ilgili gerçekten çok sorunları var?" Soru niyetinde çıkan sözlerime kafa salladı ama bunu isteksizce yaptı büyük ihtimal bundan memnun olmamıştı. " Bars savunmasız değil, o sadece bazen duygularına yenilebiliyor." Söylediklerine tavır alır gibi kollarımı kavuşturdum.
