Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Asla yalnız olmayacaksın."
⚝
Artık benden çaldıkları kadar mutlu olacaktım.
Kaybettiklerim kadar savaşacaktım.
Saatlerdir Azra'yla birlikte Bikem'in yanı başında bekliyorduk. Kardeşinin uyanmasını dört gözle bekleyen Azra oldukça üzgün görünüyordu. Onu bu kadar dalgın ve kırgın gösteren meselenin Bikem'in söyeledikleri olduğunu düşünüyordum ama bu konuyla ilgili onu daha fazla incitmemek için tek kelime etmemiştim.
Başımı çevirip Bikem'in diğer tarafında oturan Azra'ya baktığımda bitkin bir hâlde başını yatak başlığına yasladığını gördüm. Ben de onun gibi yaparak başımı yasladım. "Hava almaya çıkmak ister misin?" diye sorarken tereddütlü davrandım. Yorgun bakışları bana dönerken burnunu çekip başını olumsuzca salladı.
"Merak etme iyiyim sadece zamana ihtiyacım var," deyip ellerini birbirine sürttü ama bunu sadece oylanmak için yapıyordu veya gözlerime bakmamak için bir kaçış yöntemi de olabilirdi. "Aysar'a neden karşılık vermedin? Sonuçta beni beklemek yerine gücünü kullanabilirdin," dediğimde ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım. İçerisi fazlasıyla sessizdi. Dudaklarında buruk bir tebessüm meydana gelirken gözlerini yumup açtı.
"Bikem'in hayatı tehlike de değildi ama ben kalkıp Aysar'ı incitseydim daha fazla olay çıkardı. Hem Bars'ı tanıyorum Aysar'ın bize zarar vermesine izin vermezdi," diyen Azra nedense Bars'a karşı farklı bir güven hissediyor gibiydi bunu Kutan'da da görmüştüm.
Ne kadar birbirleriyle anlaşamasalar da böyle bir durumda ilk güvenecekleri kişinin Bars olduğunu bilmek beni bir hayli şaşırttı.
"Üzgünüm belki de olaya gerçekten karışmamalıydım," dediğimde bakışları uzun süre sonra ilk kez gözlerime çarptı. "Öyle deme, senin sayende her şey yoluna girdi yoksa Bars biraz daha uğraşacaktı," deyip elini Bikem'in saçlarına attı.
"Her olayda güçleriniz olmasına rağmen kullanmamayı tercih ediyorsunuz, keşke ben de aynısını yapabilsem." Sesimi istediğim gibi çıkaramadığım için bir süre susmam gerekti ama Azra yine de cevabını vermişti.
"İstersen yaparsın, çünkü bir gün sen de gücün bazı konularda değersiz olduğunu göreceksin. Hatta bazen öyle anlar geliyor ki gücümüzün olduğunu unutup kendimiz sorunların üstesinden gelmeye çalışıyoruz. Emin ol, ben de bunu çok iyi deneyimledim." Konuşması yavaşça kesildiğinde sesi de kısıldı.
"Umarım bir gün ben de böyle düşünebilirim," dediğim sıra içeriden yüksek bir ses duyuldu. Ne olduğunu tahmin edemediğim için yataktan yavaşça bedenimi kaldırdım. Azra'yı elimle uyarıp kalkmasına gerek olmadığını belirtince usulca yerine tekrar sindi. Ağır adımlarla odadan çıktığımda koridorda kimseye görememiştim o yüzden yönümü direkt aşağıya verdim.
