Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar 💔
⚝
Elya'nın evinde mor bir kanepeye oturmuştum gayet ferah bir evi vardı. Ailesiyle kalmayalı baya uzun zaman oluyordu onun için. Elya ile birbirimizin zıt hâli gibiydik, ben ailemle kalmak için dünyanın bir ucuna giderdim o ise ailesiyle yaşamamak için dünyanın bir ucuna kaçabilirdi.
Kollarımı dizlerime sarıp koltukta daha fazla küçüldüm. Gözlerim etrafı incelerken Elya'nın getirdiği kahve aklıma geldi ve gözlerimi sehpaya çevirdim. Yan tarafımda duran kahve soğumak üzereydi ama asla içmek gibi bir niyetim yoktu.
Boğazımdan geçecek her şey şuan midemi boşaltmamı tetikliyordu. İğrenti ile yüzümü buruşturdum. Elya on dakika önce duş almak için yanımdan ayrılmıştı, bana da giymem için kıyafetler vermişti ve üzerimi değiştirmem gerektiğinide en net bir biçimde ifade etmişti.
Farkındaydım, berbat kelimesinin beden bulmuş hâli gibiydim ama kolumu kaldıracak kuvvetim yoktu. O anda verdiği rahat giysilere kısa bir bakış attım, isteksiz bir edayla gözlerimi bayıp geri çekmiştim göz bebeklerimi. Koridordaki adım sesleri ağırca kulağımı tırmaladığında bende bir halıya bir de kıyafetlere bakıp durmayı kestim o anda Elya kapıda görünmüştü bile. Görünür görünmez de uslanmaz bir bakış atmayı es geçmedi. Dudaklarını kısa bir süre bana bakıp ısırdığında çemkireceğini az çok anladım, lakin bunu durdurmak için tek bir harekette bile bulunmadım.
Elya'nın dudaklarını aralayıp konuşmasını rahat bir tavırla karşılamıştım." Ne dedim ben sana... Giysene şunları kızım!" deyince kızgın çıkarmaya çalıştığı sesine omuzlarımı kaldırıp indirdim hatta bilerek göründüğümden daha farklı bir rol çizdim.
O da tekrar konuşmayı sürdürdü. "Alvina... Olan olmuş artık bizim elimizden bir şey gelmez niye anlamıyorsun?" dediğinde bu sefer ilk hamlemi gerçekleştirdim ve ellerimi çözüp bacaklarımı serbest bıraktım o sırada da Elya karşı koltuğa oturmuştu.
Kısa bir an sadece boş gözlerle ona baktım ta ki boğazımdaki yumru kendini daha çok ağırlaştırıncaya kadar. Kesik kesik sızan nefeslerimi tutup cılız sesimle cevap verdim.
" Biliyorum sadece sen gelene kadar beklemek istedim telefon çalarsa diye." Elya bahanemi normal karşılarmış gibi bir yüz ifadesi sunmuştu, lakin ben yavaş hareketlerle elimi boğazıma götürdüm. Boğazımın tahriş olduğunu hissedebiliyordum, belki de şu sıralar fazla soğuk almış olmalıydım bunu da gayet normal karşılıyordum şuan başıma ne gelirse gelsin normal karşılayabilirdim.
" Tamam bak ben geldim, hadi git üzerini değiştir bende o sıra sana bitki çayı yaparım iyi gelir," deyince başımı sallayarak ayağa kaktım hiç reddedecek ve tersleşecek durumda değildim, büyük bir ihtimal Elya bunu lehine kullanıyordu. Paytak adımlarla yanıma bıraktığı kıyafetleri kucağıma alıp kapıya adımladım çıkmadan önce ise yanağına ufak bir öpücük kondurmayı unutmamıştım, ne olursa olsun bu iyi niyetini es geçemezdim.
