Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir fırtınada doğduk."
⚝
Azra'nın kendinden emin sözlerini can kulağıyla işitirken fazla bir tepki göstermemek için suratımı düz tuttum. "Azra samimiyetine güveniyorum ama umarım altından başka şeyler çıkmaz," deyip iğneleyici kelimelerime baskı yaptığımda o bunun üzerinde benim kadar çok durmamıştı.
Kutan'da aniden öne çıkıp Azra'ya doğru ilerledi. "Azra, kes şunu!" deyip çene kaslarını belirginleştiğinde damarlarının ne kadar şiştiğini görebiliyordum ve bu sayede ela gözleri daha çok ortaya çıkmıştı.
Sinirlenince elaları daha farklı oluyormuş.
O sıra bir çift gözün ağırlığını üstümde hissettiğimde gözlerimi sonunda Kutan'dan ayırdım. Bars'ın kehribar gözleri yüzümü sıkıca tararken benim baktığımı görür görmez dilini alt dudağında gezdirdi.
Bars'la aşağıda konuştuklarımızı hala aklımdan silemiyordum. Zihnimde kalıcı izler bırakmış gibiydi. Sanki Bars bana karşı hep bir adım daha yakın duruyordu, hatta o mesafeyi aşarken hiç tereddüt de etmiyordu.
O anları hemen kafamda bir kenara itip şu ana odaklandım çünkü olayı toparlamam gerektiğinin bilincindeydim o yüzden söze girdim. " Öyleyse Azra dışında herkes evimden derhal gidebilir mi? " Sabit tuttuğum sesimle bütün bakışları aynı anda bölünce Ladin'in sırtımdaki eli saniyelik durmuştu. Bende ona dönüp dudaklarımı kıpırdattım. "Siz değil," dediğim an yüzünden kırık bir gülümseme gördüm.
"Azra'nın tek başına burada kalmasına izin veremem," diyerek araya giren Bikem'in sesiyle çıplak kalmış kollarımı göğsümde bağladım. "Ona zarar vereceğimi mi düşünüyorsun? Bunu asla yapmayacağımı bilmen gerekirdi."
"Biliyorum sadece peşindekiler gidene kadar onun yanından ayrılamam, çünkü Azra'ya nasıl zarar verdiklerinin farkındasın ve zor zamanlar geçiriyor." Yaptığı açıklamaya karşı ne diyeceğimi bilememiştim çünkü haklıydı. Bende olsam bu koruma içgüdüsünü girerdim o yüzden derin bir nefes verip iç çekercesine yüzümü yumuşattım.
"O zaman kararı size bırakıyorum burada da kalabilirsiniz veya gidebilirsiniz de. Ne istiyorsanız onu yapın... Ayrıca Azra'yı istememin nedeni bana yardım edeceğinden dolayı yoksa farklı bir şey düşünmeyin," dediğimde ikisininde yüzünde rahatlamış bir ifade oluştu ama sanki bana karşı büyük bir ön yargıları da var gibiydi. Bunu yıkmak için tam zamanı olduğunu hissettim.
Acaba onlarla bu mesafeyi aramıza koyan kimdi? Çünkü baştan beri aramıza giren olaylar çığ gibi büyüyordu.
Belki bunu baştan yıksaydık ne o gece bana karşı durduklarını görürdüm, ne de o süre boyunca onlara sırtımı dönmek zorunda kalırdım.
