Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen yanımdayken."
⚝
Güneş ışığının yoğunluğuyla zar zor göz kapaklarımı araladım. Gözlerimi açtığım anda daha fazla ışıkla gözlerimi kısarken içerideki aydınlığa alışamamıştım. Gözlerimi ovalayarak diğer tarafıma döndüğümde beni karşılayan görüntüyle ellerimi yüzümden çektim. Kapalı göz kapaklarıyla Kutan'ın hâlâ uyuduğunu gördüğümde bir an dudaklarımdaki tebessüme engel olamadım. Yerimden hareketlendiğim için belimdeki eli biraz aşağı sarkmıştı ama hâlâ belimdeki varlığını koruyordu.
Dağılmış saçlarının görüntüsü ise dudaklarımdaki tebessümü genişletti. Saçlarının yumuşak dokusunu hissederken onlara dokunmamak için büyük bir çaba sarf ediyordum ama bir anda belime değen teni kıvrılarak biraz daha yukarı çıkmış ve bluzumun orada durmuştu. Çıplak tenimde soğuk elini hissettiğim için ürpermeme engel olamadım.
Saatin kaç olduğunu bilmediğim için kalkıp onu erkenden uyandırmak da istemiyordum. Bu şekilde durarak bir süre uyanmasını beklemeye karar verdiğimde bir yanım hala kararsızdı. Üzerimizdeki örtü dağılmış bir şekilde ucu yere sarkıyordu. Düzeltmek istemiştim ama ben hareketlenemeden içeriden duyulan telefon melodisi onun belli belirsiz sesler çıkarmasına neden oldu. Homurdanarak arkasını dönecekken aralık gözleri son anda benim gözlerimle karşılaştı.
Sabah uyanır uyanmaz onun elalarını görmek tarifsiz bir duyguydu. Sanki gözleri daha berraktı. Fırsatını bulmuşçasına kolunun altından sıyrılıp kalkmaya çalışırken Kutan'ın kaşlarını çatıp başını boynuma değdirmesi beni durdurdu. "Kalkma," dediğinde sertçe yutkunarak başımı yastığa bıraktım.
"Okula gitmeliyim yoksa geç kalacağım," deyip belimdeki elinin üzerine parmaklarımı değdirdim. O da uykudan sıyrılmaya çalışıyormuş gibi tek hamle de başını yastıktan kaldırıp oturur pozisyona geçti.
Ben de koltuktan kalkıp onun yüzünü ovalamasını sebepsizce izliyordum. Başı bana doğru dönerken gözleri hâlâ uykudan dolayı kısıktı. "Bizimkiler gelmemiş mi?" diye soran Kutan'ı omuzlarımı kaldırıp indirerek cevapladım.
"Bilmiyorum, istersen sen onları ara ben de hazırlanmaya başlayacağım," dediğimde sesim boğuk çıktığı için öksürerek geri adım attım. Beni onaylayarak başını sallayan Kutan'ı orada bırakıp salonu terk ettiğimde bir yandan kıvrılan bluzumu düzeltiyordum.
Dün gece onunla birlikte uyuduğuma hâlâ inanamıyordum. Aslında bu benim için çok farklı bir deneyim değildi daha önce Meriç'le uyuduğumu da hatırlarım ama onun bu teklifte bulunmasına şaşkındım. Bana karşı olan tabularını da tek tek yıkmayı başarmıştım ama bu kadar çabuk alışmasını beklemiyordum.
