Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Indila💔 S.O.S İyi Okumalar
⚝
Göz kapaklarımı açtığımda şık bir avize ile göz göze geldim. Yattığım yatakta dik bir konuma gelip etrafa şaşkınca bakarken başım inanılmaz derece de ağrıyordu ve boğazımda düğümlenen sanki kocaman bir şey vardı.
Tam yataktan kalkıyordum ki bir süre baş dönmesiyle yalpaladım ve tekrar yattığım yere düştüm. Destek aldığım yatak kenarından bedenimi hızla geri çekerken düzgün bir oturuşa geçmiştim. O sırada kapı gıcırdayarak açıldı ve içeriye giren dört bedeni gördüm. Dördününde bedenleri göz odağıma yerleştiğinde sessiz bir iç çekişte bulundum.
Bikem'in beni görür görmez dudaklarını aralaması anlık gelişirken gerginliğimi kontrol altına almamı engelledi. "Lütfen kalkma, tansiyonun düşmüş dinlenmelisin,"dedi tek nefeste. Usulca yerime sindiğimde geriye yaslanıp sözünü dinledim. Fark ettiğim diğer detayda Bikem dışındaki herkesin çok huzursuz olmasıydı.
Hepsi ayakta dikildiğinde sadece Bikem yatağın ucuna ilişmişti. Ona baktığımı fark edince yüzünde buruk bir tebessüm yer edindi, o sırada Alkan boğazını temizlediğinde başımı ona çevirdim ve konuşmaya karar verdim. "Her şey için teşekkür ederim ve olanlar için de cok mahcubum, umarım sizi rahatsız etmemişimdir,"dedim. Yanaklarımın içini ısırırken beni dinleyen bedenleri ağır ağır inceliyordum. Bikem tebessümünü silmeden söze girince ona odaklandım.
"Ne rahatsızlığı hiç öyle düşünme, insanlık hali sonuçta," dediğinde gülümseyerek minnettarlığımı belli ettim.
O sırada gözlerim hepsinin üzerinde gezinmişti ve Alkan denilen adamda bakışlarım duraksadı çünkü kaşları çatık beni süzüyordu. Üzerindeki beyaz kazak ve kot pantolonuyla ev halinden oldukça uzaktı ve kollarını bana bakarak kavuştururken bir yandan da dudaklarını araladı. "Aslında bugün yeterince teşekkür ettin başka bir şey söylemek ister misin? Mesela ilk önce bu olanlar-"
"Alkan!" Hepsi bir ağızdan Alkan'ı bölmek amaçlı araya girdiklerinde aslında daha çok çekinmiştim ve ellerimi üzerimdeki çarşafa atıp yerime sinmek zorunda kalmıştım. Bu yaptığım hareket ise kumral olan diğer adamın gözünden kaçmamıştı ve bu sefer o söze girmişti. "Kendini nasıl hissediyorsun, ağrın var mı?"diye sordu, küçük bir tebessümle. Onunda diğerinin aksine üzerinde gri eşofmanı ve siyah kazağı vardı. Bende ona hitaben utançla başımı iki yana salladım. Cevabını almış gibi bu sefer de başıyla yanımdaki komodini işaret etti. "Telefonun hiç susmadı o yüzden sessize aldım, baksan iyi olur," diye benimle konuşmasını sürdürdüğünde aklıma düşen ihtimalle yüzümü ekşittim.
Kesin annemler çok telaşlanmıştı bunun bilinciyle yüzümü buruşturdum. Sıkıntıyla saçlarımı çekiştirirken bugünün bu kadar vahim geçmesini beklemiyordum. Başıma gelmeyen kalmamıştı, aslında buraya gelme sebebim hepsinden farklıydı sadece rüyalarımın cevabını almak istemiştim.
