Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Sadece değişmek istiyorum."
⚝
Bedeller vardı.
Ödenmesi gereken büyük bedeller.
Çevremdeki insanlar beni tanıyamadıklarını söylediklerinde onlara çok kızıyordum ama şimdi o sözler o kadar haklı geliyordu ki, çünkü ben de artık kendimi tanıyamıyordum. Bileklerime bağlanmış ipleri ve zihnimdeki fazlalığı hissedebiliyordum. O ipler acımasızca nefesimi kesiyordu.
Derinden kesilmiştim.
Hem de çok derinimden.
Esneyerek göz kapaklarımı aralarken rahatsızlıkla yerimden kıpırdanmaya çalıştım. Gözlerim fazlasıyla ağırlaşmıştı. Sarsılan araba sayesinde iyi bir uyku çekememiştim. Üzerine ağlamaktan yorulmuş bedenim çok bitkin düşmüştü.
Saçlarımı sertçe karıştırıp toparlanmaya çalıştığımda hala arabanın arka koltuğunda oturuyordum.
Yanımda oturan Gökay'ın yüzüne baktığımda dizlerimi ön koltuğa doğru kıvırdım. O ise sakallarını sıvazlarken düşünceli görünüyordu. Onun haricinde ön koltukta Alkan oturuyordu ve Kutan ise sessiz sedasız arabayı sürüyordu. Onlara daha fazla bakamadan cama doğru döndüğümde çaprazımızda kalan Barsların arabasıyla göz göze geldim. Arkada oturan Beker ve İdil'i göz ucuyla görebilmiştim. Önde ise Aysar ve Bars vardı.
Göz kapaklarımı canımı acıtacak şekilde ovaladığımda üzerimde hissettiğim bakışlar rahatsız hissettiriyordu. Uyandığımı fark ettiklerini anlamamak mümkün değildi. Üzerime yapışan elbisem yüzünden rahat oturamıyordum ama en azından ayakkabılarımdan kurtulmak isteyip ayağımdaki topuklu ayakkabıları çıkardım.
Geriye yaslanırken uzun bir iç çekmiştim.
"Eve yaklaştık orada dinlenirsin." Alkan'dan gelen sesle gözlerimi ona çevirmeye bile zahmet etmedim. Sadece sessiz kalıp başımı salladım. Uyuyamadığımın farkına varmıştı, zaten fark edilmeyecek gibi değildi. Yüzüm kızarmış ve gözlerim şişmişti.
"Bikem'le Azra'yı arayabilir misiniz?" diye sordum çatallı sesimle. Sesimdeki pürüzlülük hiçbir şekilde gitmiyordu. Kendimi çok zorlamış ve sınırımı aşmıştım bu da boğazımı tahriş etmişti.
"Aradım...Ladin'le Barlas abi de geliyor," diyen Alkan'ın Barlas'a abi demesine şaşırdım. Yanımdayken hiçbirinden böyle bir şey duymadığım için garip gelmişti. Belki de dikkatimi çekmediğinden duymamış olabilirdim diye düşünerek çok kurcalamadım.
"Herkesi çağırdınız yani?"
Soru niyetinde çıkan ses tonuma cevap veren bu sefer Gökay'ın ta kendisiydi. "Bilmeleri gerekiyordu. Ortada büyük bir mesele var, gerekirse herkes elinden geleni yapacak çünkü bu sadece senin meselen değil, bütün var olan güçleri ilgilendiriyor," dedi.
