Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben tatlı bir rüya değilim ama bir cehennem gecesiyim."
⚝
Telefon elimde öylece dikiliyordum ama bir süredir o da suskundu. Birbirimizin nefes seslerindenbaşka bir şey duymuyorduk. Açıkçası telefonu kapatmak istiyordum ama elim asla aşağı inmiyordu. Belki de ona hala söyleyeceklerim vardı ancak kelimeler dudaklarımdan bir türlü dökülmüyordu.
Bende en sonunda telefonu direkt yüzüne kapattım.
Bunu yaparken ikilemde kalmamıştım o yüzden bir yandan içim rahattı. Arkamı döndüğümde ise ilk başta imalı bakışlara maruz kaldım hatta tek kaşı kalkık duran Ladin kendinden beklenmeyecek bir harekette bulunup ıslık çaldı. "Vay be."
"Sen az önce onlara karşı mı çıktın yoksa ben mi yanlış duydum?" diye olayı kendince büyütürken dudaklarımı kıvırmadan edememiştim. "Sanırım öyle yaptım, ama bunu çoktan hak etmişlerdi," diyerek kollarımı kavuşturdum.
O anda Barlas öksürerek araya girdi." En son ne dedi de yüzün kireç gibi oldu?" diye sorunca meraklı bakışlarla beni süzüyordu. "Önemli bir şey değildi, boş ver." Konuyu hiç saptırmaya gerek duymadan geçiştirdiğimde şüpheli bakışlarla beni izlemekten başka bir şey yapmamıştı.
"Peki gelecek mi?" diye sorunca ise başımı salladım.
"Büyük bir ihtimal gelecektir."
Ladin cevabımla omuz silktiğinde kendini önünde durduğu koltuğa atmıştı ardından rahatlayarak bağdaş kurdu.
"O zaman bütün gün burada mıyız?" diye sorunca Barlas'ın üzerimdeki bakışlarını çekmeye çalışıyordu.
"Bars'dan net bir cevap gelsin ondan sonra düşünürüz." Tok sesi ona cevap sunduğu sırada elimdeki telefon titremişti ama bakmadan sahibine geri vermeyi uygun buldum. O da ifadesiz bir biçimde telefonu elimden alırken yaptığım nezakete karşı dudak kıvırmıştı.
Ardından Ladin'in yanındaki boşluğa çöktüğümde dirseğimi koltuğun arkasına yasladım. Barlas'da telefonla ilgilenince Ladin'de bana hitaben konuşmaya başladı. "Hem bugün burada kalmamız senin için de iyi olacak, belki arkadaşların gelirse seni bulabilirler," dedi.
Burukça dudaklarımı kıpırdatıp gözlerinin içine baktım. "Geleceklerini hiç sanmıyorum çünkü onlar böyle durumlarda bir süre uzak kalmak isterler," dediğimde bir ayağımı koltuktan aşağı sarkıttım.
"Bence gelirler en azından Elya'nın gelmesi daha iyi olurdu," diye mırıldanırken saçlarındaki bereyi çekip aldı ve eliyle ortasındaki ponponuyla uğraşmaya başladı. Bende ağır bir edayla omuz silktim.
