Görüyor musunuz? Savaş başlıyor...
Kapılar açılıyor, savaş artık benim için başlıyor...
***
"Ailen güç için sizi gözden çıkardı, peki sen ne yaptın?" diye sordum içim kanaya kanaya.
Burnumu sertçe çekip gözyaşlarımı ondan gizlemeye çalışmıştım anc...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni hayata döndür."
⚝
Kulağıma çarpan parmak şıklatmasına benzer bir ses algılarımı bulmama ve rahatsızca kıpırdamama sebep oldu. Birkaç kere tekrarlamasına rağmen sadece huysuzlukla homurdanabildim.
"Bir şey demiyim diyorum ama tutamayacağım kendimi, kızın bayılacağını nasıl anlamadın sen?"
"Çünkü o an azmakla meşguldü."
"Öktem!"
"Ne Öktem? Arkadaşın beni delirtiyor. Resmen dua edeceğim bayıldığına,"diyen abimin agresif sesine dayanamadan göz kapaklarımı araladım. O anda ensemden kayıp giden terin hissi berbattı. Sıcaktan bunalmış bir halde kıpırdandığımda odağıma bana doğru eğilmiş şaşkın bir surat yerleşti.
Hisar'ın delici bakışları gözlerimle çarpışınca bir an neye uğradığını şaşırdı.
"Su...Verir misin?"
"Bilmem, verir miyim?" diye saçma bir tepkide bulununca kaşlarımı zar zor çattım. Susuzluktan boğazım tahriş olmuş gibi hissediyordum.
"Gerizekalı, çekil şuradan,"diye Bikem tarafından ittirildiğinde artık öfkeli değil aksine endişeli görünüyordu. Hisar'ın arkaya doğru çekilip göz devirdiğini gördüğüm anda birden yoğun bir kalabalıkla karşılaştım. Yatağa doğru yaklaşmış her beden merakla beni izliyordu.
Kutan'la abim hemen yatağın kenarından yanıma yaklaşmışlardı. Karşımda duranlar da Azra, Meriç, Kerem ve Elya'ydı. Aralarında tek yabancı gibi dikilen Hisar ise köşesine çekilmiş hoşnutsuz bakışlarla bizi gözetliyordu.
"Al birtanem." Bikem'in eline aldığı cam bardağı bana doğru uzatmasına karşılık sırtımı kaldırdım ve dudaklarımı bardağa yasladım. Ufak yudumlarla içtiğim su boğazımdan her aktığında içimi bir ferahlık sarıyordu.
Bardaktan uzaklaşıp ıslanan dudaklarımı yaladığımda Bikem'de hemen bardağı kenara bıraktı.
Kutan'da hızla bana doğru eğilip sırtımı yastığa yaslanmama yardımcı oldu.
"Yavrum iyi misin?"
"İyiyim, sadece başım döndü,"dedim. Yalana başvurmak ne kadar istemesem de hemen her şeyi söylemek doğru gelmiyordu. Önce iyi olduğumdan emin olsunlar istiyordum. İçten bir gülüşle diğerlerine dönecekken Kutan'ın eli alnıma yapışmış saçlarımı iteledi.
"Muhtemelen sıvı kaybından." Hisar'ın açıklamasına karşı başını sallayan bedenler içi rahatlamışçasına tekrar bana baktılar. Bende kendimi topladığıma emin olup iyice doğruldum ve sırtımı yine yasladım.
