Dark side of wolf

7.

Baverly leżała jak zabita. Szyłem jej ranę spokojnie bez nerwów. Gdy straciła przytomność była spokojna, co ułatwiło mi sprawę. Jednak gdy się ocknie odczuje znów ból, a jedyne co będę mógł zrobić to odebrać trochę bólu. Myślę, że jestem dobrym alfą i raczej mam szacunek do ludzi nie to co inne wilki. Jednak zależy jaki jest człowiek. Potrafię być też tym złym.

- Jak się wybudzi podam jej jakieś tabletki - powiedziała Bethany z uśmiechem na twarzy. Nie znałem jej bardzo a zaledwie tylko dzień. Dziwne, że Tatia nigdy jej nie przyprowadziła do domu. Bethany wydawała się miła i całkiem sympatyczna. Ciekawiło mnie jaka jest w postaci wilka. W końcu jest ona UCZENNICĄ tego idioty Jacoba. Jestem ciekaw czy nauczył swoje stado agresji takiej, że nikt by im nie stanął na drodze.

Byłem zmęczony i zamyślony bardzo dzisiejszym zajściem. Jednak cieszyłem się, że poznałem przyjaciółki mojej siostry. Widziałem jak Tatia patrzy na nie. Jak się troszczy. Jak siostry. I nawet Drake jest inny, mimo, że ma złe wspomnienia z ostatnich miesięcy to dziś jest inny. I chyba wiem dlaczego. Być może powodem jest Bethany. Zauważyłem jak na nią patrzy a z tego co powiedziała mi Tatia to dzisiaj pomógł Bethany otrząsnąć się ze zdarzeń i zagoić jej ranę na policzku. Nieźle haha.

Wziąłem wino i wyszedłem na taras. Blaski księżyca świeciły znakomicie. Siadłem na tarasie i nalałem sobie lampkę wina. Usłyszałem kroki w moją stronę i po chwili koło mnie usiadła moja siostra. Pchnęła mnie w ramie śmiejąc się.

- Byłeś dzielny. Zaszyłeś mojej przyjaciółce ranę i mega ci za to dziękuję - powiedziała Tatia i położyła rękę na moim barku. Uśmiechnąłem się do niej.

- To nic takiego. Ale przyznam, że byłem przestraszony. Jej krzyki mnie przeraziły i o mało mi krzywdy nie zrobiła - powiedziałem, śmiejąc się. Zobaczyłem kątem oka, że Tatia zerka na wino. Już wiedziałem, że zaraz zapyta *Nick daj łyka winka*. Zawszę się śmieję i oczywiście, że pozwalam na jeden łyk.

- No dobra. Ale tylko jeden łyczek. Nie mogę ci tak pozwalać i masz szesnaście lat! - powiedziałem dumnie.

- No tak wiem a ty masz osiemnaście prawie i nie powinieneś pić też! - ścięła mnie, ale ja i tak to zignorowałem.

- Dobra, gadamy jak dzieci nie sądzisz? - spytałem i spoważniałem.

- Tak i to bardzo - odpowiedziała śmiejąc się.

- Opowiedz coś o swoich przyjaciółkach, bo nic o nich nie wiem, a tym bardziej o tej co się wydarła na Jacoba - powiedziałem upijając trochę wina.

- Baverly. Ona ma charakterek. Ma prawie szesnaście lat, tak jak Bethany. Jest fajna, miła, darzy sympatią, kocha marzyć i jest mądra. Kocha nocne spacerki w blasku księżyca - rzekła Tatia.

- Kocha nocne spacerki w blasku księżyca? - spytałem. To znaczy, że dziewczyna chodzi na spacery po nocach. No nieźle ciekawe jakby Jacob ją tak złapał. Miałaby przesrane pewnie. 

- Tak, chodzi na spacery z Bethany co noc - rzekła. Chociaż tyle.

- No to nieźle. Są odważne. Chodzenie nocą nie jest bezpieczne - powiedziałem i spojrzałem na siostrę.

- Tak to prawda. Nie jest bezpieczne tym bardziej dla Baverly - prychnęła.

- A jej rodzice? - spytałem i byłem ciekaw czy się interesują córką.

- Jej rodzice ciągle wyjeżdżają na jakieś delegacje i się nią nie interesują nawet. Baverly mówiła, że ma ich w dupie. Wcale się jej nie dziwie - powiedziała i zmartwiła się. To przykre, że mają córkę i nawet nie mają dla niej chwili. Szkoda mi tej dziewczyny.

- A rodzice Bethany? - spytałem.

- Są za granicą i mają kontakt z nią - rzekła Tatia. 

- Dobra Tatia koniec tych rozmówek na dziś. Dobranoc - powiedziałem i skierowałem się do domu.

*DRAKE*

Siedziałem w kuchni i robiłem kanapki dla Bethany. Dziewczyna nie jadła pewnie dawno i na pewno jest głodna. Kanapki były z serem i szynką do tego pomidor i ogórek a do picia woda. Myślę, że będzie jej smakować. 

Postanowiłem zanieść jej kanapki. Dziewczyna siedziała w salonie i oglądała jakiś film. Nagle zobaczyła mnie z kanapkami się zerwała szybko. Postawiłem jedzenie na stoliku obok kanapy a dziewczyna przyglądała mi się uważnie. Lekko się śmiałem, gdyż śledziła mój każdy krok nie wiem nawet czemu. Nagle spojrzałem na nią i nasze spojrzenia się skrzyżowały. 

- Pomyślałem, że jesteś głodna i zrobiłem ci kanapki - powiedziałem.

- Dziękuję - powiedziała i zabrała się za jedzenie. Była rzeczywiście głodna.

- Jak co jestem - powiedziałem na co dziewczyna spojrzała na mnie swoimi oczami. Jej oczy były duże i piękne nie do opisania. Miała błysk w oku co dawało jej uroku. Jej policzek był nadal siny więc postanowiłem ponownie przyłożyć jej lodu.

- Trzymaj - powiedziałem i dałem jej lód. Dziewczyna nie zwróciła uwagi co mnie zdziwiło i ujrzałem łezkę, która sunęła po jej policzku w dół. Otarłem jej łzę a ona spojrzała na mnie i wzięła z mojej ręki lód. Zaniepokoiłem się.

- Wszystko w porządku? - spytałem a ona przewróciła oczami.

- Nie - odpowiedziała. Wzięła łyka wody i uśmiechnęła się lekko - Boję się Jacoba - powiedziała a ja na samą myśl, że ją uderzył zacisnąłem pięść.

- Wiem. Spokojnie nic ci nie zrobi obiecuję - powiedziałem i uśmiechnąłem się. Dziewczyna położyła rękę na mojej i odwróciła wzrok. Złapałem jej rękę a ona spojrzała i wstała.

- Dobranoc Drake - rzekła jej cienkim głosikiem na co kiwnąłem głową.

Hej wilczki!

Jak wam się podoba rozdział? 

Dzisiaj akurat krótki. Sorka za błędy jeśli są!

Dajcie znać w kom jak się wam podoba! 

Pozdrawiam cieplutko <3